มะนาว…
“อื้ออ” ฉันบิดตัวไปมาเมื่อกลิ่นหอมของบางอย่างนั้นโชยเข้ามาในห้อง พอลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าข้างกายนั้นใครบางคนไม่อยู่แล้ว “ไปทำสมาธิแล้วเหรอ ตั้งแต่เช้าเลยแฮะ” ฉันพึมพำเบา ๆ เมื่อสังเกตว่าช่วงหลัง ๆ มานี้เพทายจะทำสมาธินานกว่าเมื่อก่อน เขาออกมาหาฉันแค่ตอนดึกเท่านั้นและช่วงกลางวันไปจนถึงมืดค่ำก็หายเงียบ ดีที่ยังมีสมชายอยู่เป็นเพื่อนฉันจึงไม่เหงาเท่าไหร่
“นี่ก็ผ่านมาสามวันแล้ว ยัยหมี่กับพี่วายุก็ออกไปเที่ยวกันบ่อยเกิ๊น จะแวะไปหาก็ไม่ได้” เดินลงมาจากชั้นบนก็มองหาสมชายไปด้วย ในใจนึกอยากจะออกไปเที่ยวข้างนอกกับใครบางคนแต่ยัยหมี่บอกว่าเพทายออกไปข้างนอกก็ต้องใช้อาคมมากขึ้น เขาต้องใช้แต้มบุญในการผ่านทางอาจจะทำให้วิญญาณของเพทายมีปัญหาเพราะตอนนี้เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว “ขอเวลาทำใจอีกหน่อยนะ แต่งงานกับผีมันใช่เรื่องที่จะตัดสินใจกันง่าย ๆ เสียเมื่อไหร่ ที่ยัยหมี่ตัดสินใจง่ายเพราะนางเป็นแฟนกับพี่วายุ
