เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ อีสันก็รักผู้หญิงคนนี้มากจริงๆ เขาให้กำลังใจเธอด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “เรนนี่สาวน้อย ผู้กล้าหาญ เธอจะต้องหายดีในไม่ช้า”
"ใช่." เรนนี่ตัวน้อยพยักหน้าอย่างหนักแน่น
“ซินดี้ เซียว?” อีสันอ่านชื่อเธอบนเตียง "คุณชื่อซินดี้ เซียวเหรอ"
“อืม” เรนนี่น้อยพูดด้วยรอยยิ้มที่น่ารัก “สวยไหม?”
“ใช่ แม่คุณให้มาหรือเปล่า”
"ใช่." เรนนี่ตัวน้อยพยักหน้า
ในเวลานี้ พยาบาลได้นำถุงยามาหลายถุงเพื่อให้ยาแก่เธอ อีสันถามว่า "ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? โรคปอดบวมของเธอรุนแรงไหม"
พยาบาลตอบขณะฉีดยาให้เรนนี่ตัวน้อย “ใช่ มันไม่เสถียรมาก เธอเป็นไข้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า โรคปอดบวมในเด็กสามารถทิ้งมรดกไว้ได้หากไม่ได้รับการจัดการอย่างดี ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมแม่ของเธอยังยืนกรานที่จะให้ ในสถานการณ์เช่นนี้จึงส่งนางไปโรงพยาบาลอื่น หมอเซียวรู้ดีกว่าคนทั่วไป ปล่อยให้เด็กทรมานมิใช่หรือ?”
“ย้ายไปโร
