“ปล่อยนะ!” ร่างบางดีดดิ้นในอ้อมกอดของเขา ยิ่งหล่อนดิ้นแรงเสียดสีจากเนื้อผ้าบางเบาก็ยิ่งทำปฏิกิริยาต่อความรู้สึกมากเท่านั้น เกียร์พยายามกัดฟันทน แต่ดูเหมือนพิมพ์ชนกจะไม่รู้ว่าการกระทำดังกล่าวกำลังนำพาภัยร้ายมาสู่ตัว เหมือนหล่อนโยนเชื้อเพลิงเข้าสู่กองไฟที่กำลังโหมกระหน่ำ
“ปล่อยเหรอยิหวา ไม่มีทาง… ฉันไม่ปล่อยให้เธอมาปั่นป่วนความรู้สึกของฉันอีกต่อไป พอกันที!” เกียร์จับข้อมือที่คอยทุบตีเขาตรึงเหนือศีรษะทุย กดน้ำหนักไม่ให้มีโอกาสทำร้ายร่ายกายของเขาได้อีก พิมพ์ชนกเห็นแววตากระหายรักฉายชัด เรียวปากอิ่มสั่นระริกพอๆ กับหัวใจดวงน้อยที่เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
กลิ่นเหล้าคละคลุ้งพล่าผลาญสติที่มีให้หมดไป เกียร์มีเสน่ห์พอที่จะทำให้เธอหลงใหล แต่พอสบนัยน์ตาเร่าร้อนของคนเบื้องบน พิมพ์ชนกกลับรู้สึกสั่นสะท้านไม่เป็นตัวเอง ก้อนเนื้อข้างซ้ายเต้นกระหน่ำ เกียร์เองก็ปั่นป่วนไม่แพ้กัน เขากวาดสายตามองเรือนร่างระหงอย่
