บทที่ 2.2 - จอมเผด็จการ (อย่าริเล่นกับไฟ) (จบตอน)
1169 Words
“ฉันจะไม่ลาออกเด็ดขาด!” ยิ่งตอนนี้เธอกำลังไปได้ดีกับหน้าที่การงาน ไม่มีความจำเป็นต้องลาออก
“เธอจะลองดีกับฉันใช่ไหมยิหวา” คนที่ไม่เคยถูกขัดใจกดเสียงต่ำ คิดไปไกลว่าที่เธอต่อต้านเป็นเพราะอยากทำงานใกล้ชิดผู้ชายคนนั้น
“ฉันไม่ได้ลองดี แต่ฉันไม่เห็นความจำเป็นต้องลาออกเพื่อคุณ” ให้มันรู้กันไปว่าเธอไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือ ถึงเขาจะร่ำรวยเงินทอง มากล้นด้วยอำนาจ ก็ไม่มีสิทธิ์กะเกณฑ์ชีวิตใคร
“เธอมันดื้อด้านกว่าที่ฉันคิดไว้จริงๆ”
เกียร์แสยะยิ้ม เขายอมปล่อยร่างบางเป็นอิสระ ยืนมองเธอด้วยสายตาเคลือบแคลงนัยยะบางอย่างอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินออกจากห้อง พิมพ์ชนกรีบวิ่งไปล็อคประตูทันที
“ผู้ชายอะไรเผด็จการที่สุด!”
ตั้งแต่วันที่เกียร์บุกห้องแล้วออกคำสั่งให้พิมพ์ชนกลาออกจากงาน เขาก็ไม่มายุ่งวุ่นวายกับเธออีกเลย ดูเหมือนชีวิตของพิมพ์ชนกจะราบรื่นขึ้นหลังไร้เงาผู้ชายบ้าอำนาจคนนั้น หญิงสาวรู้มาว่าที่เขาไม่ค่อยกลับบ้านเป็นเพราะช่วงนี้กำลังยุ่งๆ กับโปรเจคใหญ่ของทางบริษัทฯ
“วันหยุดนี้เราไปทะเลกันนะ” จู่ๆ กรีนน่าก็เอ่ยขึ้นมา แววตาคู่นั้นดูสดใสยามพูดถึงทะเล
“ฉันอยากไปพักผ่อน ไม่ได้ไปนานแล้ว” กรีนน่ายกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม “ทำไมเหรอ ยิหวามีนัดกับใครหรือเปล่า”
“ปะ เปล่าค่ะ ไปได้ค่ะ”
พิมพ์ชนกรีบปฏิเสธ เธอไม่มีนัดที่ไหนอยู่แล้ว ที่นั่งทำหน้ากังวลก็เพราะไม่กล้าถามออกไปตรงๆ ว่าทริปเที่ยวทะเลครั้งนี้มีตัวป่วนอย่างเกียร์ไปด้วยหรือเปล่า
“ชวนเกียร์ไปด้วยดีกว่า เผื่อเขาว่าง”
พิมพ์ชนกเม้มปากแน่น ถ้าเกิดมีผู้ชายคนนั้นไปด้วยเธอไม่อยากไปเลย
“นั่นไง พูดถึงก็มาพอดี”
รถคันหรูขับมาจอดที่หน้าคฤหาสน์ ร่างสูงก้าวลงจากรถในท่วงท่าสง่างาม ส่งเสื้อสูทและกระเป๋าเอกสารยื่นให้สาวใช้ที่ยืนรอต้อนรับ กรีนน่าลุกเดินไปหาน้องชายสุดที่รัก เกียร์สวมกอดพี่สาวที่ไม่ได้พบหน้าเสียหลายวัน ทั้งสองถามไถ่สารทุกข์สุขดิบซึ่งกันและกัน ก่อนที่กรีนน่าจะเป็นฝ่ายเปิดหัวสนทนาเรื่องสำคัญ
“วันหยุดนี้เกียร์ว่างไหม”
“ก็ว่างนะครับ มีอะไรหรือเปล่า” เกียร์หยิบแก้วน้ำขึ้นดื่มขณะนั่งไขว่ห้างบนโซฟาตัวยาว ตรงข้ามเขาคือพิมพ์ชนกที่นั่งทำหน้าบูดบึ้ง ซึ่งน่าแปลกที่ใบหน้าง้ำงอของหล่อนทำให้เขามีความสุข เขาคงใกล้บ้าแล้วล่ะ เกียร์คิดในใจอย่างขบขัน
“ไปเที่ยวทะเลกันนะ”
“หืม ทะเลหรือครับ” รู้สึกแปลกใจที่พี่สาวเอ่ยปากชวนไปเที่ยวทะเล นานแค่ไหนแล้วนะที่กรีนน่าไม่ยอมเปิดใจไปทะเล นับจากวันที่หย่าขาดกับสามี
เพราะทะเลคือสถานที่ที่ผู้ชายคนนั้นขอเธอแต่งงาน พอเขาทิ้งไปมีครอบครัวใหม่ กรีนน่าเลยเกลียดทะเลไปโดยปริยาย
“ก็ดีนะครับ ถ้าพี่อยากไปผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว” ขอเพียงพี่ของเขามีความสุข เขาพร้อมทำเพื่อคนตรงหน้าเสมอ
“พี่คิดไว้แล้วว่าเกียร์ต้องเห็นด้วย ดีเลย เราสามคนจะได้ไปพักผ่อน กินปิ้งย่างริมทะเลด้วยกัน” กรีนน่ายิ้มกว้าง ดีใจที่จะได้ไปเที่ยวกันพร้อมหน้าพร้อมตา
“ไปด้วยเหรอ?” เกียร์พยักเพยิดมาทางพิมพ์ชนก คนถูกถามได้แต่พยักหน้านิดๆ
“ก็ดี” เขาทำทีไม่แยแสแต่ในใจคือกระโดดโลดเต้นอยากให้วันนั้นมาถึงเร็วๆ คนเจ้าเล่ห์มีแผนการต้อนกวางน้อยเข้าถ้ำ อยู่บ้านทำอะไรไม่ค่อยถนัดเท่าที่ควร เปลี่ยนสถานที่อาจช่วยให้เขาได้มีโอกาสใกล้ชิดหล่อนมากขึ้น
“ก่อนอื่น… เราต้องไปซื้อชุดที่จะใส่ไปทะเลกันก่อนนะยิหวา”
“ชุดอะไรคะ” พิมพ์ชนกถามซื่อๆ
“เอ้า ก็ชุดบิกินี่สวยๆ ไง”
กรีนน่าตอบทันควัน ลืมคิดไปว่ามีน้องชายจอมดุนั่งอยู่ด้วย กว่าจะรู้สึกตัวคนขี้หวงก็โพล่งขึ้นมากลางปล้อง
“พี่ซื้อคนเดียวก็พอครับ คนบางคนใส่ไปใครเขาจะมอง หน้าหลังแทบแยกกันไม่ออก” ปากร้ายไปอย่างนั้นเอง แค่ไม่ต้องการให้หล่อนโชว์เรือนร่างแสนเย้ายวนให้ใครเห็น
ทว่าพิมพ์ชนกกลับเข้าใจผิดคิดว่าเขาดูถูก มือบางกำชายกระโปรงแน่น เม้มเรียวปากเป็นเส้นตรง
“ยิหวาขอซื้อด้วยค่ะ เอาแบบเอ็กซ์ๆ เลยนะคะคุณกรีน ยิหวามั่นใจในรูปร่างของตัวเอง นมเป็นนม! ตูดเป็นตูด!”
พระเจ้า เธอพูดอะไรออกไปเนี่ย บ้าไปแล้ว ทำไมถึงกล้าพูดจาล่อแหลมแบบนี้ บ้าจริงๆ บ้ามากๆ
“พิมพ์ชนก!” เกียร์กัดฟันกรอด กำหมัดเข้าหากันแน่นขณะมองใบหน้ายียวนของอีกฝ่าย
“คะ มีอะไรหรือเปล่าคะคุณเกียร์” หล่อนยิ้มรับขานเสียงหวาน ไหนๆ ก็ตั้งใจยั่วโทสะผู้ชายปากร้ายทั้งที มันก็ต้องเอาให้เข็ด คราวหน้าคราวหลังจะได้ไม่คิดมาดูถูกกันอีก
“งั้นเราไปกันเลยดีไหม ร้านโปรดของพี่ยังไม่ทันปิด ไปเลยแล้วกัน” กรีนน่าเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดีจำต้องแยกทั้งคู่ออกจากกัน พิมพ์ชนกยังไม่ทันได้ก้าวเท้าลงบันได ข้อมือเล็กก็ถูกกระชากบีบสุดแรง
“เธอจงใจยั่วโมโหฉัน!”
เกียร์เค้นเสียงลอดไรฟัน แค่จินตนาการว่าร่างบางสวมใส่ชุดบิกินี่ตัวจิ๋วเขาก็หึงหวงจนหน้ามืด สาบานกับตัวเองว่าจะไม่ยอมให้แม่กระต่ายน้อยใส่ชุดพวกนั้นอวดใครต่อใครเด็ดขาด!
“เปล่าค่ะ ฉันเพียงแต่อยากแต่งตัวเซ็กซี่ๆ แบบคนอื่นเขาบ้าง”
พิมพ์ชนกโกหกหน้าตาย ขนาดเพื่อนๆ คะยั้นคะยอให้ใส่สายเดี่ยวเวลาไปเที่ยวด้วยกัน เธอยังปฏิเสธหน้าดำหน้าแดง มาวันนี้บอกอยากแต่งตัวเซ็กซี่ เด็กอมมือยังดูรู้ว่าโกหก
“ฉันขอสั่งห้าม ถ้าไม่อยากเจอดี อย่าริซื้อไอ้ชุดบ้าๆ พวกนั้นเด็ดขาด!”
“ไม่ได้อยากเจอดี แต่ก็ไม่คิดทำตามคำสั่งของคุณค่ะ”
พิมพ์ชนกสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของเขา หล่อนยิ้มมุมปากนิดๆ
“ทำไมคะ หรือกลัวจะตกตะลึงในความสวยของฉัน” คนถูกหมายหัวยังไม่รู้ชะตากรรม เดินเกมยั่วยุอารมณ์เสือร้ายไม่หยุด
“เจ็บนะ”
เกียร์กระชากคนปากกล้าเข้าหาตัว โน้มใบหน้าแกร่งดุดันเข้าใกล้ปลายจมูกรั้น ดวงตาของทั้งคู่สบประสานมองกัน คนหนึ่งอวดดี อีกคนก็เกรี้ยวกราดน่ากลัว
“ถ้าไม่อยากถูกไฟแผดเผา อย่าริเล่นกับไฟยิหวา!”
- Writer
