“จะไปไหน”
ยังไม่ทันวาดเท้าลงจากเตียง ซาตานร้ายที่ตักตวงความหอมหวานตลอดทั้งคืนก็คว้าเอวคอดรั้งเข้าหาตัว เกียร์ตื่นตั้งแต่แม่นกน้อยดิ้นยุกยิกไปมาในอ้อมกอด พิมพ์ชนกอับอายเกินกว่าจะกล้ามองใบหน้าหล่อร้ายของเขา
ยิ่งตอนตื่นนอนแล้วทรงผมสีน้ำตาลเข้มปรกระใบหน้า เขายิ่งดูมีเสน่ห์กว่าตอนที่เซ็ตผมแล้วซะอีก
“อย่าเมินฉัน”
น้ำใสๆ มันชวนน่ารำคาญเสียจริง นิ้วโป้งปาดเช็ดรุนแรงไม่อ่อนโยน ยิ่งทำให้พิมพ์ชนกคิดอย่างน้อยเนื้อต่ำใจว่าเขาไม่ใยดี
เมื่อคืนเธอง่ายเอง แค่เขาเล้าโลมก็ยินดีพร้อมพรักไปกับเขา ปล่อยกายและใจให้กับคนที่ไม่คู่ควร
“ไปอาบน้ำ”
เกียร์สะบัดผ้านวมออก เขาไม่มีอาการอ่อนเพลียแม้แต่น้อย ผิดกับคนที่เพิ่งมีประสบการณ์ครั้งแรก ขยับตัวเพียงนิดก็ปวดแปลบจนน้ำตาไหล ก้มมองหยดเลือดกระจัดกระจายทั่วผ้าปูสีขาว ใบหน้านวลแดงซ่าน รีบนั่งปิดรอยเลือดเหล่านั้น
น่าอับอายเหลือเกิน
“ลุก!” เกียร์หันมาสั่ง เขาอยา
