แต่พอเห็นใบหน้าหวานซีดเผือดเขาก็ลงโทษไม่ลง อีกอย่างตอนนี้เธอป่วยมาก เขาเองก็คน แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ปากหมาแต่รักจริง จะให้รังแกเมียตอนป่วยมันก็สารเลวเกินไป
“แปะโป้งไว้ก่อนแล้วกัน หายดีเมื่อไรค่อยจัดหนัก”
เกียร์หย่อนกายนั่งลงบนเตียง กดจูบหนักๆ ที่แก้มนวลร้อนผ่าว เขาก็ทำดีที่สุดได้เท่านี้แหละ ตามประสาคนเถื่อน
“คุณหึงผมกับยิหวาใช่ไหม?” เหมือนศรุตโยนก้อนหินหนักๆ ถ่วงลงน้ำแล้วสายธารซัดซ่านเปียกร่างนางพญาที่ทำเชิด กรีนน่าถึงกับอ้าปากค้างให้กับประโยคแสนมั่นใจของเขา
“อะไรที่ทำให้นายคิดแบบนั้น”
“สายตาของคุณไง” ศรุตยิ้มมุมปาก ถึงตอนอยู่บนรถเขาจะห่วงพิมพ์ชนกมาก แต่เขาก็อ่านแววตาปวดร้าวของกรีนน่าออก และเขามั่นใจว่าเขาดูไม่ผิด
เธอหึงเขา!
“เด็กก็คือเด็กวันยังค่ำ อยากคิดอยากเชื่ออะไรก็ตามแต่ใจนายเลย เชิญ!”
“คุณไม่ยอมรับความจริง” ศรุตตามมาดักทางคนปากแข็ง
“ถอยไป! ฉันจะเข้าบ้าน”
“ผมไม่ถอย! จนกว่าค
