YELLOW (smut)

YELLOW FOSTER

Yellow

“Good morning, Sister Melissa!” Nakangiting bati ko kay sister na nagwawalis ng mga nagkalat na layang dahon sa playground ng mga bata rito sa bahay ampunan.

Dito ako lumaki at nagkamulat. Sanggol palang ay iniwan na’ko ng magulang ko rito at hindi na binalikan. Eighteen years old na’ko ngayon. May mga kaaptid sa ama ngunit hindi rin ako pwedeng magpakupkop dahil nakakahiya naman at may kanya kanya silang pamilya. Malaki na’ko dapat nga umalis na’ko rito sa ampunan at buhayin ang sarili. Nakakahiya na hanggang ngayon pinapakain at binibigyan parin ng allowance.

“Good morning, Yellow. Pagbutihin mo sa school ha at nang makatungtong kami ni Sister Green sa stage para suotan ka ng medalya.” Ani niya at ngumisi.

Si Sister Green ay isa sa mga kapatid ko sa ama at tanging siya lang ang close ko dahil madalas siyang bumibisita rito. Kasalukuyan siyang nag mamadre at naroon sa isang kumbento sa San Fernando. Malapit lang rito sa bahay apunan.

“Syempre naman, Sister.”

Nasa huling taon na’ko ng senior high school. Limang buwan nalang makakagraduate na at running for valedictiorain ako. Hindi naman ako matalino sadyang masipag lang akong mag aral.

“Sige na, guamayak ka na at mahuli ka pa sa klase.” Maingat niya akong tinulak palabas ng gate.

Kumaway ako sa kanya bago naglakad patungong sakayan ng bus. Sasakay pa’ko ng bus para makarating sa school. Thirty minutes ride lang naman. Malayo kasi ang ampunan sa mga paaralang pang sekandarkya ang malalapit lang ay primary schools.

Napag desisyonan ko rin na wag ng mag college at papakiusapan ko si mother superior kung pwedeng sa ampunan nalang mag trabaho. Kahit tagaluto o tagalinis, okay na.

“Oh, Miss! Sakay na. Dadaan kami ng Limbert High School.” Sabi ng matandang konduktor at pinasadahan ng tingin ang damit ko.

“Sigee po, Manong.” Sumakay na’ko sa loob ng bus at umupo sa likurang bahagi, sa dulo. Wala pang masyadong sakay, tatlo palang ang isa, matandang babae na nasa harapan at ang isa naman ay may bitbit na sanggol at nakaupo sa harapin rin.

Ako palang rito sa likuran. Alas sais pa naman kasi ng umaga at kaunti lang ang populasyon ng barangay namin at wala masyadong commuters. Umandar na ang bus at lumapit sa pwesto ko ang kundoktor hawak hawak ang bus ticket sa isang kamay.

“Limbert High School?” tanong niya at pinasadahan ulit ako ng tingin. Tumango ako. “Bente lang, Miss.”

Nagulat ako dahil bente lang ang pamasahe. Ang alam ko fifty pesos ang pamasahe. Bago atang konduktor to dahil hindi siya ang konduktor nong nakaraan.

“Nagbaba pala ang pamasahe…” Komento ko at ngumiti. Nakakatuwa naman kung ganoon nga.

“Sa bus lang na’to, Miss. Kaya sa’kin ka sumakay palagi para bente lang pamasahe mo.” Anito at ngumisi.

“Sige po, Manong! Ang saya naman.” Dumukot ako ng bente pesos sa bulsa ng palda at binigay sa kaniya. Tinanggap niya ito at mariing pinisil ang kamay ko kasabay ng pagkuha niya sa nayad.

Medyo nahiwagaan ako pero binalewala ko nalang dahil wala namang masama roon. Binaling ko nalang ang tingin sa labas at nilalasap ang sariwang hangin.

Tumigil ang bus sa maliit na bus stop. Dalawang barangay ang layo sa lugar namin. Kaunti lang rin ang populasyon sa barangay na’to. Hindi aabot sa singkwenta. Mas kaunti kaysa samin. Ang mga bahay bahay naman malalayo ang pagitan. Sobrang layo na hindi mo malalamang may kapitbahay ka pala.

Napatingin ako sa b****a ng bus nang may sumakay na matandang lalaki. Pamilyar siya sa’kin dahil siya ang janitor sa school. Hindi siya palasalita at medyo weirdo. Minsan na siyang pinagtripan ng mga studyante roon kaya minsan na aawa ako sa kanya..

May edad na siya at sa tingin ko nasa fifties na. Medyo malaman at maitim ang balat niya. Napatingin siya sa gawi ko at binigyan ko siya ng matamis na ngiti dahil kakilala ko naman. Tumango siya at hindi ko inexpect na rito siya uupo sa tabi ko.

“Magandang umaga.” Bati niya.

Yumuko ako ng kaunti. “Magandang umaga rin po, Manong Nelo.”

“Ang aga mo ata, hija? Alas otso pa ang klase niyo diba?” Tanong niya.

Tumango ako. “Maaga po talaga ako, Manong kasi mag babasa pa’ko ng lessons.” Sagot ko.

Nasa akin rin ang susi ng classroom namin. Hinabilin ni Ma’am dahil alam niyang maaga ako pumapasok.

“Masipag ka. Ipagpatuloy mo iyan.” Usal nito at pinagkrus ang braso sa ibabaw ng kanyang tiyan.

Lumapit ulit ang konduktor samin at malapad ang ngiti ngiti nito.

“Bayad mo.” Gaspang niyang sabi kay Manong Nelo.

Nagulat ako sa paraan ng paniningil niya. Humalakhak naman si Manong Nelo.

“Libre na’to, Dodong!” Sagot ni Manong janitor.

“Anong libre?! Wala ng libre sa mundo. Bayad mo!” Pilit nong konduktor.

Nagmatigas naman si Manong Nelo at hindi nag patinag. Pakiramdam ko mag aaway pa ata sila kaya dinukot ko na sa bulsa ang isa ko pang bente at inabot sa konduktor.

“Heto, Manong. Bayad niya.” Sabi ko at inabot ang pera.

Nagulat naman ang konduktor at napahalakhak si Manong Nelo.

“Bente? Bente nalang pala pamasahe ngayon.” Makahulugan itong ngumisi.

“Manahimik ka, kupal.” Sabi nong konduktor kay Manong Nelo bago nakangiting tumingin sakin. “Naku, wag na miss. Nagbibiruan lang kaming mag kapatid. Hehe. Sige, balik na’ko roon. Kuya, iyong diskripsyon mo, totoo nga.”

Ngumisi ang konduktor at bumalik sa harapan.

“Kapatid niyo po siya?” Tanong ko.

“Ah, oo, hija. Kaya wag mo nang pansinin, nagbibiruan lang kami.” Sagot niya at awkward na ngumiti.

Tumango tango ako at napansin na medyo magkahawig nga sila. Kahit may katandaan na pareho. Yun nga lang mas may katabaan itong si Manong Nelo kumpara sa kapatid niyang konduktor.

Tahimik ang biyahe hanggang sa makarating sa school. Sabay kaming bumaba ni Manong Nelo at naglakad papasok sa school na halos wala pang studyante.

“Una nako, hija. Didiretso nako sa utility room.” Paalam ni Manong.

Ngumiti ako at tumango. “Sige po, Manong. Good luck sa work!”

Umakyat na’ko sa third floor at binuksan ang classroom. Doon lang ako nagbabasa hanggang sa nag sindatingan na ang mga kaklase.

“Yellow! As always, early bird!” Bungad sakin ni Kia, isa sa kaklase ko. Pumasok siya at umupo sa upuang nasa harapan ko.

Si Kia ang pariwara kong kaklase. Halos lahat ng lalaki rito na ikama na niya. Siya rin naman mismong nag sabi sakin.

“Yellow, please lang sabihin mo na sakin…” seryoso niyang usal at hinarap ang upuan niya sakin.

“Sabihin ang ano?”

“Kung anong sekreto mo sa malaki at bilugan mong s*so!” Sabi niya at dinakma ng boobs ko.

Hindi nako nagulat dahil normal lang para saming mga babae rito sa classroom ang biruang naghahawakan ng dibdib. Maliban nalang doon sa ibang kaklase na kill joy.

“Wala nga. Hindi ko alam basta nalang naging ganyan.”

“Hay naku! Siguro lalamutin ko nalang ito three times a day.” Humalakhak siya at minsahe ang sariling dibdib.

Umiling iling ako. Dumaan ang oras at lunch break na. Pumunta muna akong library para mag sauli ng libro. Walang studyanteng dumadaan sa hallway patungong library kapag lunch time kasi halos lahat nasa cantenn.

Pagkarating ko sa hallway nakita ko si Manong Nelo na minamop ang sahig. Lumapit ako ngunit napatigil sa pag lalakad ng bumukas ang pintuan sa likod ni Manong at lumabas si Ma’am Bernarde, ang malditang English teacher pero mabait naman siya sakin.

Paglabas niya ang siya namang pagharap ni Manong sa direkyon ni Ma’am dala dala ang mop at napatong ni Manong ang basang mop sa paa ni Ma’am Bernarde.

Napasinghap si Ma’am at galit na galit na hinarap ang matanda.

“Ano ka ba naman, Nelo?! Kita mong pinto ito at may tao sa loob! Nananadya ka ba?!” SIgaw ni Ma’am kay Manong.

Namutla naman si Manong sa takot. “Pasensya na, Ma’am. Hindi ko po nakita.”

“Hindi nakita?! Bulag ka ba?! Kaya hanggang janitor lang trabaho mo dahil ang tanga tanga mo! Gusto mong matanggal sa trabaho?!” Pang insulto nito.

Hindi naman nakasagot si Manong at naawa ako sa itsura niya kaya nilapitan ko silang dalawa.

“Excuse me po, Ma’am Bernarde.” Pagkuha ko sa atensyon ni Ma’am.

“Oh, Miss Foster, my favorite student, Anong sadya mo?” Umiba ang tuno ng boses niya pag kausap sakin.

“Ah, Ma’am. Pag pasensyahan mo na si Manong Nelo. Nakita ko kasi kanina sa may garden na nagbubungkal siya baka sa sobrang pagod kaya hindi niya napansin ang pagbukas mo ng pintuan.” Paliwanag ko.

Hindi ko nakita si Manong sa garden. NAgsinunggaling lang ako para mas maniwala si Ma’am.

“Hmp. Pasalamat ka Nelo at may studyanteng mabait, maawain at malambing na gaya ni Yellow rito sa paaralan. Kung wala, sisante ka na.” Sabi nito at bumaling sakin. “Oh siya, Ms. Foster, mauuna nako. See you in class.”

Umalis na si Ma’am at naiwan kami ni Manong Nelo. Nakatanga parin siya at mukhang shock pa sa pangyayari. Nilapitan ko at tinapik siya sa balikat.

“Manong, hayaan mo na baka bad mood lang si Ma’am kaya agad nagalit.”

“Parati naman iyong galit sa’kin.” Usal nito at bagsak ang balikat na humarap sakin. “Salamat pala kanina, hija. Kung hindi dahil sa’yo baka wala nakong trabaho bukas.”

“Naku, Manong! Wala iyun.”

“Kung maaari sana iimbitahan kita bukas para mag kape. Pasasalamat sa ginawa mo ngayon. Doon lang naman sa utility room.” sabi niya.

Nag isip ako kung marami ba kong gagawin bukas at mukhang wala naman kaya pumayag ako.

“Sige po, Manong.”

Malaki ang ngiti ng matanda at nag pasalamat ulit bago pinagpatuloy ang pag momop.

—

MANONG NELO (janitor)

Kung sinuswerte ka nga naman! Ang pagkakamali nauwi pa sa tagumpay. Ang malditang maestra na iyon ay naging tulay pa para mapabilis ang balak ko. Matagal ko nang minamanmanan iyang dalagang si Yellow. Maputi, makinis, may malaking dibdib at makurbang katawan. Iniimagine ko palang ang hubad niyang katawan naglalaway nako sa posibleng sarap. Napakasarap putahin kung sakali! Hmm.

Ano nga bang alas ko sa magandang dalagang iyon eh isang may edad na janitor lang naman ako. Tsk, ang maipagmamalaki ko lang talaga ay itong mataba at mahaba kong batuta. Sing taba ng delata at nasa walong pulgada. Wasak talaga p*ke nang dalagang iyon kung madale ko. Hindi ko man siya mabaliw sa ayos edi sa kant*t nalang ako babawi.

Yellow, hija, pasensya na at sabik na sabik nako sayo. Gusto na kitang mapasakin.

!!!!!!!!!