Hindi ako mapakali buong weekend dahil sa mga nalaman ko. Nakakahiya naman talaga! Ibig sabihin, pinagbayad ko ng laruan ng anak ko 'yung presidente ng kumpanya namin!
Hanggang sa pagsapit ng Lunes ay nilulukuban pa rin ako ng abot langit na kahihiyan. Pagkaupo ko sa aking cubicle ay kaagad akong nilapitan ni Fenita.
"Friend!" Excited na hiyaw niya. Kasing bilog ng dala niyang donut na nasa platito ang kanyang magkabilang mga mata.
Umarko ang isa kong kilay nang hinarap ko siya.
"Alam mo na ba na sa Miyerkules na 'yong dinner?"
Mabilis na kumunot ang noo ko. "Ano'ng dinner?"
Kinuha niya muna 'yung bakanteng swivel chair mula roon sa kabilang cubicle; wala pa rin naman kasi ang officemate kong si Rose Anne. Maagap niya itong inupuan.
"Kasi nga 'di ba, dapat may welcome party ang buon
