Tuncay'dan
İçimden çıkan öfkeyi anlamadığım gibi dün gece yaşadığımı da anlamıyordum. Sanki bu anların içinde farklı bir Tuncay vardı da. Benim bilmediğim, yada bastırmaya çalıştığım tüm duyguları bu kadının yanında bir araya getirip durduramadığım bir Tunacay'dı bu.
Ellerini tuttuğumda nihayet cam parçalarının arasında kalan adamdan bana dönebilmişti.
Gözlerinde bir okyanus vardı; dalgalarındaki her renk beni benden alıyordu.O an hissettim ki bu aşk bir bahçeydi,özenle sulanan, nazikçe korunan bir yaşam alanı gibi.
"Olay çıkmayacak demiştin..!"
Sesinde yarı kızmış, yarı şaşkın ifadeye bile kanım kaynadığında durumumun vahimliğine içimden eyvah çektim. O, parlak yeşilleri gözlerime bakıyordu. Bende hiç çekmeden yüzümü biraz daha yaklaştırıp konuştum.
"Haa sen camı diyorsun. O ha
