ยัยก้นครัวของนายมาเฟีย

ความคิดบ้าๆ

มาเฟียหนุ่มขับรถด้วยความเร็วที่เกินกฎหมายกำหนดไปตามท้องถนนอย่างไร้จุดหมาย

เขาขับไปเรื่อยๆ นานเป็นชั่วโมงราวกับถนนเป็นสนามแข่งรถเพื่อปลดปล่อยอารมณ์

จนสุดท้ายเขาพารถมาจอดที่หน้าบ้านลูกพี่ลูกน้องของเขาในช่วงเวลาใกล้รุ่ง

"ไปกินรังแตนที่ไหนมา"

คริสต์เอ่ยทักทายญาติสนิทอย่างเป็นกันเองที่หน้าประตูบ้าน เมื่อเห็นว่าผู้มาเยือนหน้าตาบูดได้ที่มาเลย

เขาเพิ่งกลับจากการส่งของที่ท่าเรือส่วนตัว เพิ่งจะลงจากรถเมื่อตะกี้นี้พอดีเลย

นับว่าญาติของเขาอย่างไอ้วิณณ์มาได้ตรงช่วงเวลาพอดี

เพราะถ้ามาเร็วกว่านี้ก็อาจไม่เจอเขา หรือมาช้ากว่านี้เขาก็อาจเข้านอนไปแล้ว

"ช่วยบอกกูสักนิดเถอะ กูขี้เกียจเดา"

ไอ้วิณณ์ญาติสนิทลูกของน้องชายพ่อของเขากลับเงียบเมื่อเขาถาม

คนที่ไม่ชอบพูดอย่างเขาเหมือนกับมันเลยต้องถามออกไปอีก

ค่อนข้างเสียอารมณ์พอสมควรแต่ว่าถ้าไม่ถามก็ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงหน้าบูดแบบนั้น

"ไอ้พวกเวรนั้นมันยกเลิกที่จะซื้อของกับกู"

วิณณ์ยอมพูดสาเหตุที่ทำให้เขาอารมณ์ไม่ดีออกมาให้คริสต์ที่เป็นทั้งญาติทั้งเพื่อนสนิทได้ฟัง

ถือเป็นความลับทางธุรกิจเพราะมาเฟียอย่างเขาไม่ควรให้ใครได้รู้จุดอ่อน แม้มันจะอ่อนเพียงน้อยนิดก็ให้ใครรู้ไม่ได้

แต่เขากับไอ้คริสต์สนิทกันด้วยโตมาด้วยกัน ฝึกฝนการเป็นมาเฟียมาพร้อมกัน เลยไม่มีความลับอะไรที่จะต้องปิดบังกัน

"ตกลงจะส่งของกันแล้วไม่ใช่เหรอ"

คริสต์รู้ความเคลื่อนไหวทางธุรกิจของวิณณ์ดี ด้วยความที่เป็นเพื่อนสนิทกันและทำธุรกิจสายเดียวกัน แถมยังเป็นญาติกันอีกด้วย

"พวกมันเอาเรื่องทายาทมาอ้าง"

วิณณ์ที่เลือดร้อนกว่าคริสต์หลายเท่าหันไปสั่งให้ลูกน้องขอคริสต์ยกเหล้ามาให้ดื่ม

พร้อมกันนั้นก็เล่าสิ่งที่อึดอัดภายในใจออกมาด้วย

ไม่คิดเลยว่าธุรกิจมืดของเขาที่สืบทอดมาจากรุ่นพ่อที่ตายจากโลกนี้ไปแล้วจะมาเจอปัญหาไร้สาระสิ้นดีแบบนี้

"แล้วมึงจะทำยังไง ของก็ผลิตออกมาแล้ว"

คริสต์ไม่ค่อยเข้าใจปัญหาของเพื่อนคนนี้มากนักด้วยเขายังเป็นเพียงทายาทผู้รอสืบทอดธุรกิจของผู้เป็นพ่อเท่านั้น

"อีกสักพักพวกนั้นมันคงเลิกคิดอะไรบ้าๆ นั้น หรือไม่เดี๋ยวกูซื้อเอง"

แต่ก็พยายามเป็นผู้ฟังที่ดี ช่วยคิดช่วยหาทางออกแม้จะไม่ใช่นิสัยของเขาก็ตาม

"เดี๋ยวกูแก้ปัญหาเอง"

วิณณ์ที่ดูแลธุรกิจมืดเพียงลำพังมาหลายปียังคงพยายามที่จะหาทางแก้ไขปัญหาเล็กน้อยด้วยตัวเอง

เขาเพียงแค่ต้องการคนรับฟังเพื่อระบายความเครียดออกไปเท่านั้น ไม่ได้ต้องการให้ใครช่วยแม้ว่าไอ้คริสต์จะเป็นญาติสนิทก็ตาม

"มึงจะมีลูกอ่ะเหรอ"

เมื่อเห็นว่าเพื่อนจะแก้ปัญหา คริสต์ถึงกับหลุดยิ้มออกมาด้วยความขำขัน

ไอ้วิณณ์ผู้ชายจอมเรื่องมากกับทุกอย่างนึกอยากจะมีเมียมีลูก

"ไม่ใช่"

ชายหนุ่มที่กำลังเครียดถึงกับถอนหายใจดังใส่หน้าเพื่อน

มาหามันทั้งที่แทนที่จะสบายใจ แต่เปล่าเลยเขากลับลำบากใจกับความคิดของมัน

"เออ งั้นกินเหล้ากันก่อนแล้วค่อยคิด"

ด้วยความเป็นคนพูดไม่เก่งของคริสต์เขาเลยชวนเพื่อนรักอย่างวิณณ์ดื่มเหล้า

เพราะเหล้ามันจะช่วยแก้ปัญหาทุกอย่างได้ รวมไปถึงแก้การพูดไม่เก่งของเขาได้ด้วย

ทั้งสองคนเลยชวนกันชนแก้วดื่มเหล้าอยู่ตรงบริเวณสวนหน้าบ้านของคริสต์

จวบจนเวลาเช้าของอีกวัน ที่แสงอาทิตย์เริ่มสาดส่องแสงสว่าง

มันก็เป็นเวลาแค่สองชั่วโมงกว่าๆ เท่านั้นที่คนทั้งสองนั่งดื่ม ด้วยเพราะตอนเริ่มดื่มนั้นมันก็เกือบจะเช้าอยู่

มาเฟียทั้งสองเริ่มจะบอกลากันด้วยเริ่มเมากันได้ที่แล้ว

โดยลูกน้องของคริสต์จะไปส่งมาเฟียเลือดร้อนอย่างไอ้วิณณ์ที่บ้าน

เพราะการเมาแล้วขับถือเป็นสิ่งไม่ดีสำหรับพวกเขา ถึงแม้จะยังมีสติกันอยู่แต่ก็เสี่ยงที่จะวูบหลับตอนขับรถได้

พวกเขาตายด้วยกระสุนปืนได้ แต่จะมาตายเพราะเมาแล้วขับคงน่าอายแย่

"มองอะไร มึงสนใจพี่สาวกูหรือไง"

ขณะที่เจ้าของบ้านกำลังส่งไอ้วิณณ์ขึ้นรถ เขาที่เมาน้อยกว่ามันสังเกตเห็นว่าสายตาของมันมองไปยังพี่สาวของเขาที่เดินออกมาจากบ้านเพื่อจะรอใส่บาตรพระในตอนเช้า

เขารีบห้ามความคิดของไอ้วิณณ์ที่กำลังเมาอยู่ในทันที ด้วยเขาเห็นว่าแววตาของมันกำลังคิดไม่ซื่ออยู่

"มองหน้ากูไอ้วิณณ์ พี่กูมีสามีแล้ว"

ไอ้วิณณ์เพื่อนเลวเพื่อนรักของเขายังคงไม่หยุดมองพี่สาวของเขา

และนั้นทำให้เขาต้องกระชากคอมันมาเรียกสติ

ด้วยพี่สาวของเขานั้นมีสามีและกำลังตั้งท้องอยู่ ไม่ใช่หญิงสาวที่จะเป็นแม่ของลูกให้มันได้

"ถ้าพี่สาวมึงคลอดลูกแล้วกูขอ"

วิณณ์ถึงกับส่ายหน้าเบาๆ ให้กับไอ้คริสต์ที่มีความคิดแต่ล่ะอย่างไม่เข้าท่าเอาเสียเลย

พี่สาวของมันก็เท่ากับเป็นญาติของเขาแล้วเขาจะจับทำเมียได้ยังไง

สิ่งที่เขาคิดคือเขาอยากได้เด็กในท้องของพี่สาวมัน ไม่ใช่ตัวพี่สาวของมัน

ถ้าไม่ติดว่านี่เขามาบ้านมันล่ะก็ เขาจะเตะมันสักทีสองที

"มึงจะบ้าหรือไง"

พี่สาวของเขาเฝ้ารอเจ้ามีเจ้าตัวน้อยมาหลายปี หาหมอหลายต่อหลายหมอกว่าจะมีลูกได้

เรื่องนี้ทุกคนรู้กันดี แต่ไอ้วิณณ์คงกำลังลืมถึงได้กล้าขอลูกของพี่สาวเขา

"โทษทีวะ"

คนที่คิดไปไกลเพียงเพราะมีปัญหากวนใจอยู่รีบเอ่ยขอโทษคนเป็นเพื่อน

เขาไม่ควรคิดแบบนั้นเพราะบ้านหลังนี้ต้องการเด็กน้อยในท้องคนนั้นมากโดยเฉพาะคนเป็นแม่

ไม่ควรเลยที่เขาจะพรากของขวัญที่แสนวิเศษไปจากที่นี่

"มึงก็หาเมียสิ คุณพลอยที่มึงไปตามเฝ้าเขาอยู่นะก็รีบๆ จีบไปเลย เอามาทำเมีย มึงจะได้มีทายาท แค่นี้ทุกอย่างก็จบ"

คริสต์แนะนำออกไปตามที่เขาพอจะรู้ความเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายมา

คุณพลอยที่เขาพูดถึงคือเกวลินหญิงสาวที่สวยงามทั้งหน้าตาและจิตใจที่ไอ้วิณณ์เพื่อนของเขามันแอบชอบมาหลายปีแล้ว เรียกได้ว่าสวยราวกับนางฟ้าไร้ที่ติตรงตามที่ไอ้วิณณ์ต้องการทุกอย่าง

และมันก็ตามไปคอยเฝ้ามองดูเขาตลอด แต่ไปแค่ดูไม่ทำอะไรมากไปกว่านั้น

เขาไม่เข้าใจเลยว่ามันทำแบบนั้นทำไมทั้งที่ทางผู้หญิงเขาก็เหมือนๆ จะรอให้มันจีบอยู่

คนฟังถึงกับหายเมาแล้วรีบขึ้นรถกลับบ้านในทันที

อยากต่อยหน้าเพื่อนตัวเองสักทีแต่ก็พยายามห้ามใจเอาไว้

เขาอุตส่าห์ปิดเรื่องนี้เป็นความลับ ลับแบบลับมากๆ มันก็ยังมารู้เรื่องของเขาอีกจนได้

อยากจะเลิกเป็นเพื่อนกับมันจริงๆ เพราะความมีอำนาจในมือพอๆ กันมันเลยมักจะรู้เรื่องของอยู่เรื่อยเลย