My Wife's Revenge

Chapter 3

Chapter 3

"Dito lang muna kayo, sa bahay ha? Mommy and Daddy, going to mall. Buy, some foods. Behave, with yaya Kida, okay?" Bilin ko sa kambal nang nasa living room na kami ni Cedrick.

Napag planuhan naming, mamalengke sa araw na ito. Tutal, weekend naman.. Kaya kami nalang muna ang mamalengke ni Cedrick. Dadaan rin kami mamaya sa boutique ko. Para magpa sukat ng sizes para sa aming susuotin para sa high school reunion.

"Yes, mommy. Ingat po kayo ni Daddy!" Paalam na ni Rick. And, Cedrena, giving a small smile with us, sabay wave.

"Ingat po, kayo. Pasalubong po namin ni Rick, ha?" Bilin ni Cedrena sabay niya tawa ng mahina. Napailing na lamang ako.

Bumaling ako kay Kida, "Ikaw na ang bahala sa kambal, Kida ha? Alagaan mo sila, habang wala kami ni Cedrick."

Tumango naman siya at ngumiti sa amin ni Cedrick nang makahulugan. "Yes, ma'am. Enjoy!"

Napailing na lamang ako sa sinabing iyon ni Kida. Kung ano-ano talaga ang iniisip ng babaeng iyon.

"So? What we gonna do now?"biglang tanong ni Cedrick nang maka upo na kami sa kotse. He started the engine and drive it.

"What, do you think?"taas kilay kong tanong sa kaniya. I smile mischievously to him and I wiggle my eye brow.

Napatawa si Cedrick at ngumiti din sa akin pabalik. "I think, we're gonna have a new twin again?"

Hinampas ko siya sa braso nang marining ko ang sinabi niya. Bakit ba kasi iyon ang naisip niya? Tinanong mo di ba?

"Tumigil ka nga diyan, Cedrick. Cedrena and Rick, our twin are enough. Ayaw ko nang mag-buntis ulit no! Ang hirap kayang mag silang! Kapag mangyari ulit iyon, sisiguraduhin kong makakalbo ka na talaga!"

I remember the day, when I having a labor on Cedrena and Rick. Nasa sasakyan pa kami noon ni Cedrick, tapos bigla na lamang sumakit ang tiyan ko. Pinanghahampas ko pa si Cedrick.

"Walang hiya ka Cedrick! Anong ginawa mo at ganito kasakit ang manganak?! Ha?! Dalhin mo na ako sa hospital! Bilisan mo!"

Kanina pa ako sigaw ng sigaw at hampas nang hampas sa kaniya ngunit naka tulala parin siya habang nakatingin sa kawalan. Kanina pa siya tulala nang sabihin kong manganganak na siguro ako.

Namimilipit na ako sasakit na nararamdaman ko sa bandang puson at tiyan. Hindi ko alam kung sa balakang ko sumasakit o sa puson ko.

Nang maramdaman kong pumutok na ang panubigan ko. Napa sigaw na ako dahil sa kaba. Nararamdaman ko na kasing parang ang lapit na.

Hindi ko alam na ganito pala kasakit ang mag-silang ng bata. Ang mas nakaka-kaba ay ang malaman mong dalawang bata ang isisilang ko sa araw na ito.

"Cedrick! Ano ba! Dadalhin mo ba ako sa hospital o mag tunganga ka nalang diyan?! Cedrick! Ahhhh! Cedrick!"

Sa inis ko'y sinipa ko siya bigla. Doon na lamang siya natauhan. "Sweetie?! Sweetie?! Anong nangyayari sa iyo?"

"Manganganak na ako!! Kaya dalhin mo na ako sa hospital! Sige, kapag mapa tulala ka diyan ulit. Hindi ko isisilang ang anak natin!"

Nadala naman siya sa pananakot ko at nag-simula na niyang pasibadin ang kotse papuntang St. John hospital.

Pag-dating sa hospital, nag kanda ugaga siya sa pag-alalay sa akin. Imbes na ako dapat ang kabahan, parang siya pa ang kinakabahan at parang manganganak.

Siguro kapag hindi ako manganganak sa oras na ito, kanina pa ako tumatawa dahil sa reaksyon niya.

Nasa delivery room na kami'y, habang umiiri ako ay sinasabunutan ko ang buhok niya sa ulo. Nakakainis siya, kung alam kong ganito pala kasakit ang manganak. Hindi na sana ako pumayag pa. "Hindi ka na makaka ulit pa Cedrick! Kung alam ko lang ganito kasakit, hindi na sana ako pumayag! Ayaw ko na talaga!"

Nakita ko siyang pulang-pula na ang buong mukha dahil sa sinabi ko at marahil dahil din sa pag-sabunot ko sa kaniya. At, Papaano ba naman kasi narinig lahat ng mga nurse at ng ob-gyne ko ang lahat ng sinabi ko. Kahit ako, namula rin nang huli kong ma-realized na meron palang nakarinig sa sinabi ko.

"Sweetie, naman. Wala na talagang pangalawa?"parang nagmamaktol na bata, na tanong niya sa akin. Saka, parang inaasar ako. Ako pa ang nahiya sa kanilang lahat ngayon, ha?

"Wala na! Kahit, itaga mo pa sa bato! Ahhh! Kainis ka talaga Cedrick! Makakalbo talaga kita, kapag maka labas na ako ng hospital!"

"Wag naman sweetie, mawawalan na naman ng isang gwapong nilalang ang mundo. Sige, ka."

"Wala akong paki alam!"

Narinig ko pa ang tawanan lahat ng nurse at ng ob-gyne ko sa loob ng delivery room dahil sa sinabi ko, na umalingawngaw sa buong silid. Kasabay nun, ang pag-iyak ng isang bata.

"May iniisip ka ba, sweetie?"napabalik sa realidad ang pag-iisip ko nang, biglang mag-salita na lamang si Cedrick. Kaya't napatangin ako sa kaniya saglit at muli kong itinuon ang atensyon ko sa pagmamasid ng paligid, sa labas ng sasakyan.

"I have remember something, in what I said. Don't mind it, baka tumawa ka lang kapag pilitin mo akong sabihin sa iyo."

-

"Sa wakas tapos, narin tayong mamalengke. We need to put it on the back of the car, then we will go in your boutique for the measurements of our dress and suit to wear in reunion. Are you ready, sweetie?"

Napatango ako sa tanong na iyon ni Cedrick. "Uh-hu! I'm alaways, ready. You know that, right?"

Ngumiti siya sa akin ng matamis at inilapit na lamang niya bigla ang mukha niya sa mukha ko na siyang ikina-gitla ko. "Yes, sweetie. I know it."

Saka niya ako kinintilan ng halik sa aking labi. Parang nilusob ako sa apoy dahil sa kahihiyan at pag-init ng aking mukha. Maraming taong nakamasid sa amin at nakapansin sa ginawa ni Cedrick.

Nasa mall pa naman kami, kaya't nakakahiya ang sa ganoong sitwasyon. Pero hindi ako mahihiya, kapag si Cedrick ang may kagagawan ng kahihiyan.

Lumabas na kami ng mall. Inilagay agad niya ang lahat ng pinamili namin sa kikuran ng kotse at tsaka inalalayan niya rin ako papasok ng kotse.

Pagpasok niya agad sa kotse, pinasibad niya agad ito. Mabilis kaming nakarating ng boutique.

Nakagawa narin ako ng desinyo, para sa susuotin namin ni Cedrick sa reunion. At, iyon ay tatahiin na ng mga tauhan ko kapag nakuha na nila ang sukat namin ni Cedrick sa araw na ito.

Pagpasok namin sa sizes room ay, andoon na ang ilan sa tauhan ko na mag-susukat saming dalawa.

Madaling natapos ang pag-sukat. Agad kong pina-tingnan kay Cedrick ang mga desinyo kong ginawa para sa suit na susuotin niya sa reunion.

Habang namimili si Cedrick ng desinyo, para sa suit niya. Biglang nag-vibrate ang phone ko. Someone texting me.

Tiningnan ko ang message, sa pagka-bigla at pagka-taranta at pagka-kaba narin. Nabitawan ko ang cellphone na hawak-hawak ko.

From: unknown

Hi, Ena. I miss you... Do you miss me too? Four years ago... And then four years ago again... I'm finally back. How are you? Do you still remember me?

-AC