ดวงใจรักมาเฟียหน้านิ่ง 3

1216 Words

คาลอส Part "กลับมาแล้วเหรอลูก" "คิดถึงนะครับ" ร่างสูงสวมกอดผู้เป็นมารดาด้วยความคิดถึง น้อยคนนักจะเห็นด้านนี้ของเขา "หืมมม แม่ก็คิดถึงลูก ทำไมอ้อนเก่งจังเรา มาๆ เข้าบ้านกันก่อน พ่อเขารออยู่ข้างใน" "ครับ" .............................. "งานที่บริษัทเป็นไงบ้างลูก" "ก็ดีครับ ไม่มีปัญหาอะไร" "แล้วเรื่องของกาสิโนละเป็นไงบ้าง ทางนั้นว่าไง" "ประธานฟ่ง ขอเจรจากับทางเรา ทางนั้นกำลังแย่ ผมคิดว่าเร็วๆ นี้น่าจะได้คำตอบที่พอใจ" "อืม พ่อฝากด้วยนะ" "ครับ" "อะไรกันคะคุณ ลูกกลับบ้านทั้งทีอย่าพูดแต่เรื่องงานกันสิคะ" "........" "เฮ้อ กินข้าวกันดีกว่าลูก แม่ทำของโปรดที่ลูกชอบด้วยนะ ^_^" "อร่อยมากเลยครับ" "ปากหวานจัง ลูกใครเนี่ย >_คาลอส Part End ...................... เช้าวันรุ่งขึ้น "เดินทางปลอดภัยนะคะ" "จ้าา ลูกก็ดูแลตัวเองด้วย ถ้าว่างก็ขึ้นมาหาแม่ได้นะ :) " "รับทราบค่ะ ^_^" พอส่งแม่อุ่นขึ้นรถเสร็จ ฉันก็แวะเข้ามาที่ห้างทันที เพื่อที่จะหาซื้อของขวัญให้ฝนซา เพราะพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของยัยนั่น ฉันตอนนี้จึงมาเดินเลือกของเอง "เฮ้อ... จะซื้ออะไรให้ดีเนี่ย" ร่างเล็กพึมพำออกมาเบาๆ "พายอาร์! " จู่ๆ ก็มีเสียงเรียกจากทางด้านหลัง ฉันจึงหันกลับไปมอง "ระ...รุ่นพี่" "อืม ตอนแรกไม่คิดว่าเป็นเธอนะน้องรหัส^_^" "พายก็ไม่คิดว่าจะเจอรุ่นพี่ที่นี่เหมือนกันค่ะ" "แล้วมาทำอะไรที่ห้างคนเดียว" "อ่อ พอดีว่าพายมาซื้อของขวัญวันเกิดให้ฝนซาค่ะ แล้วรุ่นพี่ล่ะคะ ^_^" "พอดีพี่พาแม่มาเจอเพื่อนน่ะ งั้นพี่ไปก่อนนะ" "พรุ่งนี้วันเกิดในฝนซานะคะ พี่คิน ^_^" "อืม ไม่ลืมหรอกน่าาา แล้วยังไงใช้เบอร์เดิมใช่มั้ย" "ค่ะ" "คินลูกมานี่สิจ๊ะ" นี่คงจะเป็นแม่พี่คินสินะ..... ...................... อีกด้านหนึ่ง "คาลอสลูก นี่เพื่อนแม่จ๊ะ" "สวัสดีครับ" "สวัสดีจ้ะ นี่ลูกชายเธอหน้าตาดีจัง ฮ่า ฮ่า" "ไม่ต้องชมยะ แล้วข้างๆ นั่น" "อ่อ นี่ลูกสาวฉันเอง คีร่า สวัสดีคุณน้าสิลูก" "สวัสดีค่ะ คุณน้า พี่คาลอส >_<" ร่างสูงมองร่างบางด้วยแววตาเรียบนิ่ง ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ พลางเสมองไปทางด้าน หลังของคนทั้งสองที่อยู่ห่างกันเล็กน้อย ก็ต้องตกใจและแปลกใจเมื่อเห็นร่างเล็กที่ยืนคุยกันผู้ชายคนหนึ่งอยู่ "คิน ลูกมานี่สิจ๊ะ อ้าวแล้วนี่..." "รุ่นน้องผมเองครับ " "สวัสดีค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ" ตากนั้นร่างเล็กจึงขอตัวออกมาจากตรงนั้น แต่ตาดันไปสะดุดกับร่างสูงที่มองนิ่งมาทางเธอ จากนั้นเธอจึงเดินออกไป "สวัสดีครับคุณน้า" "สวัสดีจ้ะ โตขึ้นเยอะเลยนะลูก ^_^" "^_^" "งั้นเราไปทานอาหารกันเถอะ" แม่ผมจึงเป็นคนชวนทุกคนไปที่ร้านอาหารกัน "แม่ครับ ผมขอเข้าห้องน้ำก่อน เดี๋ยวผมมาครับ" จากนั้นร่างสูงจึงเดินแยกออกไปอีกทางที่ผู้หญิงร่างเล็กเดินออกไป พลางมองไปรอบๆ ก็เจอกับร่างเล็กที่ร้านเสื้อผ้าพอดี แต่สายตาเหม่อลอยเหมือนกับไม่ได้มาซื้อเสื้อผ้า "อ่ะ! " หญิงสาวเดินเหม่อลอยโดยไม่ทันระวังคนข้างหน้าจึงชนเข้ากับผม เกือบล้มลงพอดีที่ร่างสูงคว้าเอวเธอไว้ได้ทัน "เดินระวังบ้างสิ" "ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ" "คราวหลังระวังบ้าง แล้วก็อย่าเดินเหม่อลอยแบบนี้อีกมันอันตราย" "ค่ะ แล้วก็ขอบคุณที่ช่วยไว้นะคะ" จากนั้นหญิงสาวจึงรีบเดินออกไป คาลอสมองตามร่างบางด้วยสายตาที่ไม่มีใครเคยได้รับมันนอกจากครอบครัวของเขา แววตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ห่วงหา จากนั้นจึงกดโทรหาลูกน้องคนสนิท "ครับนาย" "ชิน ฝากตามเธอไปด้วย ไม่ต้องตามฉันมา ฉันจะขับรถกลับเอง" "ได้ครับนาย" ลูกน้องคนสนิทของเขารู้ว่าหมายถึงใคร เพราะเขาเคยให้ชินตามดูแลเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง เมื่อตอนที่เธออยู่มหาวิทยาลัย คาลอสจำได้และไม่เคยลืมร่างเล็กที่เดินจากไปเมื่อสักครู่ แต่เธอคงจำเขาไม่ได้ เพราะตอนนั้นเราทั้งสองยังเด็กมากและตอนนั้นเขาก็กลับต้องจากเธอไป ทั้งที่เขาเคยให้สัญญาไว้แล้วว่าจะดูแลเธอไปตลอด แต่เขาก็ทำไม่ได้ จนมาถึงวันนี้ วันที่เขาพร้อมที่จะดูแลเธอ ตอนนั้นเขาจำได้ว่าเคยขอให้พ่อตามหาผู้หญิงคนนั้น คนที่อยู่ในความทรงจำของเขามาตลอด และพอได้เจอเธออีกครั้งตอนเรียนมหาวิทยาลัยของพ่อเพื่อนเขานั่นคือไอ้มาดริด ตั้งแต่นั้นมาเขาก็ให้ชินตามดูแลเธอมาตลอดโดยที่ไม่ให้เธอรู้ตัว เขาหวงและห่วงเธอมาก ยิ่งพอโตขึ้นเธอยิ่งสวยสง่า ใบหน้าอ่อนหวานและรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าทำให้เขาไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมอง จนกระทั่งวันนี้เขากับเธอได้เจอหน้ากันด้วยความบังเอิญและเธอยังพูดคุย ยิ้มให้ไอ้คิน และยิ่งสายตาที่ไอ้นั่นมันมองและยิ้มให้ร่างเล็กนั่น มันก็ทำให้เขาอยากจะกระชากเธอมา แต่ก็ทำได้แค่คิด มันคงถึงเวลาแล้วที่เขาจะให้เธอมาอยู่ข้างกายเขา......

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more