ดวงใจรักมาเฟียหน้านิ่ง

ดวงใจรักมาเฟียหน้านิ่ง 1

T Coffee

    กริ๊งงงง......

    เสียงกระดิ่งภายในร้านดังขึ้น เมื่อประตูถูกเปิดด้วยลูกค้าของร้านเดินเข้ามา

    "สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะ :-) "

    "สตอเบอรี่นมสดปั่นแล้วก็สตอเบอรี่ชีสเค้กค่ะ"

    "2 อย่างนะคะ เชิญนั่งด้านในก่อนเลยค่ะ"

    วันนี้ลูกค้าค่อนข้างเยอะ เนื่องจากวันนี้เป็นวันศุกร์ แล้วยิ่งเป็นตอนช่วงเย็นๆ แล้วเด็กๆ ก็จะมาที่ร้านนี้เป็นประจำ เพราะร้านตั้งอยู่เยื้องกับโรงเรียนและมหาวิทยาลัย ทำให้เด็กวัยรุ่นที่เข้ามาในร้านค่อนข้างเยอะ

    ร้านกาแฟแห่งนี้เป็นร้านที่ฉันทำงานมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง เป็นร้านที่ขึ้นชื่อเรื่องของรสชาติและความอร่อยของเค้ก รวมถึงบรรยากาศในร้านที่เป็นแนวสบายๆ ตกแต่งแนววินเทจ สำหรับนั่งเล่นหรือสามารถทำงานได้ ซึ่งที่ไม่เหมือนร้านไหนคือมันแบ่งเป็นสองโซน ทำให้เด็กนักเรียนและนักศึกษาค่อนข้างเยอะในช่วงเย็นของทุกวัน

    "พาย มาช่วยพี่ทำเค้กหน่อยสิ พอดีลูกค้าจะมารับช่วงเย็นจ๊ะ"

    "ได้ค่ะ...ฝนซาฝากด้วยนะ"

    "ไปเถอะยะ"

    หลังจากฝากงานไว้กับเพื่อนสนิท ฉันก็เข้าไปอบเค้กและตกแต่งหน้าเค้ก ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันชอบมากและใฝ่ฝันว่าสักวันจะต้องมีร้านเบเกอรี่เป็นของตัวเองให้ได้

    เพื่อนที่ฉันสนิทมากที่สุดตั้งแต่ที่เรียนมหาวิทยาลัย ฝนซาเป็นคนที่สวย เซ็กซี่ มีเสน่ห์มาก ไม่ต้องบอกนะว่าดังขนาดไหน ขนาดพวกผู้หญิงด้วยกันยังอิจฉาเลย และฉันกับฝนซาเรายังทำงานที่เดียวกันอีก ตอนแรกฉันตกใจมากว่าทำไมถึงต้องมาทำงานทั้งที่รวยขนาดนั้น พอถามไปก็หายสงสัย ที่ทำเพราะอยากทำเล่นๆ แล้วที่น่าตกใจกว่านั้นคือร้านนี้เป็นของลูกพี่ลูกน้องฝนซาต่างหาก อึ้งเลยแหละค่ะฉันตอนนั้น

    ฉันกับฝนซาเราสนิทกันมากจนถึงขนาดเล่าเรื่องส่วนตัวให้อีกฝ่ายฟัง ซึ่งฉันเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง จึงทำให้ไม่กล้าเข้าหาใครและไม่ค่อยมีเพื่อน แต่ฝนซาเป็นคนเดียวมั้งที่เข้ามาคุยกับฉันก่อน และคอยช่วยเหลือฉันมาตลอด จากนั้นจึงทำให้เราเริ่มที่จะสนิมกันมากขึ้นและค่อยๆ แชร์เรื่องราวต่างๆ ให้กันฟัง

    "พายยย วันนี้เลิกงานแล้วเราไปเดินห้างกันเถอะ"

    "ไม่อยากไปอ่ะ"

    "ไปเถอะนะ ฉันอยากช๊อปอะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยยย" ไม่วายส่งสายตาอ้อนฉันไปอีก

    "เฮ้อ"

    "น๊าาา พลีทท >_1 ชั่วโมงผ่านไป.....

ห้าง JS

    "พายยย ชุดนี้สวยมั้ย"

    "มันดูโป้ไปนะ"

    "ไม่นะ ใครๆ เขาก็ใส่กันทั้งนั้นแหละ"

    "........."

    "เฮ้ออ แม่ชีอย่างแกจะไปรู้อะไร ฉันเอาชุดนี้แหละ"

    "แล้วจะถามฉันทำไมคะคุณฝนซาา"

    "ฉันก็แค่ถามดูเฉยๆ ไง ที่จริงก็ตั้งใจจะซื้ออยู่แล้วแหละ ฮ่า ฮ่า"

    "จะซื้ออะไรอีกหรือเปล่า"

    "ไม่ละ ได้ของเยอะละ"

    "พายแกจะซื้ออะไรมั้ย"

    "ไม่ละ ^_^"

    "งั้นกลับกันเลยก็ได้ เดี๋ยวฉันไปส่ง"

    "ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันนั่งรถไปเอง"

    "ไม่ได้ มันอันตรายนี่ก็มืดแล้ว อีกอย่างฉันเป็นคนพาแกมานะ"

    "งั้นก็ได้" ถึงแม้ว่ารู้อยู่แล้วว่าทางไปที่พักของฉันกับบ้านฝนซาจะคนละทาง แต่ฉันก็ขัดไม่ได้ เพราะยังไงฝนซาก็จะไปส่งฉันอยู่ดี

    ครืดดด ครืดดด ครืดดด

    เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นหลังจากที่กลับมาถึงห้องได้สักพัก

    >

    "ค่า แม่อุ่น"

    (ทำอะไรอยู่ลูก ว่างคุยกับแม่หรือเปล่า)

    "ว่างค่ะ คิดถึงแม่จังเลย "

    (แม่ก็คิดถึงพาย แม่จะบอกว่าพรุ่งนี้แม่จะขึ้นไปกรุงเทพนะ)

    "เอ๋ ขึ้นมาทำอะไรคะ"

    (พอดีแม่มีธุระกับคุณดิเรกน่ะจ๊ะ หนูอยู่ห้องหรือเปล่าลูก พรุ่งนี้แม่จะได้เข้าไปหา)

    "พรุ่งนี้พายว่างค่ะ เดี๋ยวพายไปรับแม่เอง"

    (จ๊ะ งั้นพักผ่อนเถอะจ้ะ พรุ่งนี้เจอกันนะ)

    "ค่ะ แม่"

    หลังจากที่วางสายจากแม่อุ่น ท่านเป็นแม่ที่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็ก ที่บ้านเด็กกำพร้า ฉันรักท่านมากถึงแม้ว่าท่านจะไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ท่านก็ดูแล มอบความรัก ความอบอุ่นให้กับฉันและเด็กทุกคนที่อยู่ที่นั่น ฉันไม่มีวันลืมผู้มีพระคุณ ทุกครั้งที่มีวันหยุดฉันก็จะขึ้นไปหาท่านที่เชียงใหม่อยู่เป็นประจำ ช่วยดูแลเด็กที่นั่น...