Handa na ang merienda, pero wala pa rin sina Hendrix at Margaux. Honestly, nahu-hurt ako. Hindi ko alam kung tama ba itong nararamdaman ko. Pero para i-comfort ang sarili, sinasabi ko na lang na sadyang maganda lang ako kaya nag-iinarte ako ngayon.
"Nakakagigil talaga, bakit ang tagal ng tukmol na 'yon." Napakislot ako sa gulat kay Mommy Andromeda nang hampasin nito ang table. Mukhang inis na inis din ito at hindi natutuwa sa tagal ni Hendrix.
"Ayos lang po, mauna na kaya tayong mag-merienda."
"Tsk, siguruhin mo lang talaga na mas magaling ka sa bruhang iyon. Ikaw ang manok ko."
"Magkano pusta mo?" bulong ko rito na ikinatawa nito.
"Sagot ko kasal n'yo." Nakangising sabi nito.
"Tsk, ayoko po no'n. Sagot n'yo na lang ang isang taong groceries sa foundation," sabi ko rito. Malawak
