"Change!" natigilan ako sa akmang paglabas ng silid dahil sa lalaking salubong ang kilay na papasok sana. Nakatingin ito sa suot kong damit. Demanding ang datingan nito. Sinulyapan ko ang sarili saka tinignan si Hendrix.
"Okay naman, ah!" reklamo ko rito.
"Change, Keia. Huwag matigas ang ulo." Utos nito na waring ipinaparating sa boses nito ang authority.
"Ulo ko ba ang matigas, o 'yong ulo mo?" seryoso naman kasi ako sa sinabi ko, pero 'yong mata ko sa baba nito tumingin. Pakiramdam ko tuloy, pulang-pula ang mukha ko. Manyak na ata ako.
"Tsk, sabi ni Doc 2 weeks para tuluyang mag-heal 'yan. 'Wag mo akong tuksuhin, Keia." Nagbabantang ani ni Hendrix, saka ngumisi ito. Nagkibitbalikat lang ako. Hindi ko man aminin dito masakit pa rin naman talaga ang gitna ko.
"Magpapalit na nga."
