หญิงสาวยิ้มเฝื่อนๆ ปูชิดาเองก็เหงา เธอไม่ค่อยมีเพื่อนไม่ใช่เพราะปิดกั้นตัวเอง แต่เธอไม่มีเวลาเฮฮาทุกนาทีของเธอมีค่า ต้องทำงานให้คุ้มเวลา หลังจากออสตินบีบบังคับให้มาอยู่ด้วย เธอมีเวลาเพิ่มมากขึ้น จนเวลานี้ปูชิดาเริ่มเหงา พอมีคนแปลกหน้าที่ปูมหลังคล้ายๆ กัน หญิงสาวจึงเต็มใจเปิดรับ
“ขอเบอร์เมียแกให้หอมหน่อยสิวะ” เบอร์ที่เรียวพูด หมายถึงเบอร์โทรศัพท์ เขารับรู้แบบอัตโนมัติ แป้งหอมวางใจปูชิดา และหล่อนเต็มใจเป็นเพื่อน แต่ไม่มีความกล้าพอ
ออสตินล้วงโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมา เขาค้นหาเบอร์โทรศัพท์ของหญิงสาว ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้เรียว
“เบอร์นี้นะ เบอร์ชิดาเขา” ชายหนุ่มมัวแต่แกะก้างปลาให้อัปสรา เขาเสือกโทรศัพท์ให้เรียวไปเลย
“เอาโทรศัพท์เธอมาสิหอม เดี๋ยวฉันเมม’ เบอร์ชิดาให้”
หญิงสาวล้วงโทรศัพท์ของตัวเองออกมาจากกระเป๋ากระโปรงแบบเหนียมๆ มันเป็นโทรศัพท์เครื่องเล็กที่ไม่ได้มีฟังก์ชันพิเศษอะไรเลย ทำได้แ
