“เธอขึ้นตรงกับฉันคนเดียว รับเงินเดือนจากฉัน...แบบนี้ยังไม่ชัวร์อีกไง”
เรียวยกมือเท้าเอว เขาถอนใจเฮือกๆ แป้งหอมระวังตัวจัด สมแล้วล่ะที่หล่อนสู้ชีวิตมาคนเดียวและรอดเสียด้วย!!
“มันก็ชัวร์ค่ะ แต่...” แหนะหล่อนยังมีเรื่องคาใจ
“เก็บของเลย สมบัติเธอมีแค่ไหนเชียว เดี๋ยวฉันให้คนมาขนให้ ไปๆ ...ไปดูที่พักใหม่ของเธอกัน” ชายหนุ่มสั่ง แล้วเขาก็เปลี่ยนใจ เมื่อมองดูรอบๆ ห้องแล้ว ไม่น่าจะมีอะไรที่มีค่าพอให้หล่อนเก็บติดตัวไปได้ ที่เหลือเขาจะให้ลูกน้องจัดการแทน
“ไม่เอาได้ไหมคะ? ขอรับแค่ความหวังดีแทนได้ไหมคะ”
แป้งหอมละล้าละลัง เธอไม่รู้ว่าใจจริงเรียวต้องการอะไรแน่!! แรกเริ่มถูกหาว่าเป็น ‘โจร’ แล้วจับพลัดจับผลูยังไงไม่รู้ เขารับเธอเข้าทำงานด้วยอัตราจ้างที่แป้งหอมต้องกลืนน้ำลายเอือกๆ ไม่กล้าแม้แต่จะคิดปฏิเสธ เพราะหากว่ากันตามจริง...ความรู้แค่หยิบมือแบบเธอ ต้องใช้แรงกายเข้าแลก และไม่น่าจะได้เงินเดือนสูงขนาด
