ว่านเจียอีส่ายหน้า “อันที่จริงข้าก็แอบชื่นชอบท่านอาจารย์อู๋เทียนเล่อมากนะ และอยากให้เจ้าช่วย แต่ท่านช่างดูเป็นบุรุษที่...อืม ข้าก็บอกไม่ถูก หรือถ้าหากท่านอาจารย์ชมชอบข้าเหมือนกัน มันก็ไม่แน่ว่าข้าอาจจะยินยอมเข้าไปอยู่ในจวนแสนอันตรายนั้นเหมือนสตรีหลายๆ คนที่เคยได้ยินมา” ถอนหายใจ “แต่เอาเถอะ หากมาร้านเจ้าทุกวัน ไม่แน่ว่าอาจจะมีคุณชายสกุลใดสักสกุลถูกตาต้องใจและข้าก็ชื่นชอบเขาด้วยก็ได้ใครจะรู้ ทุกวันนี้ก็มีแม่สื่อมาที่จวนข้านะ เพียงแต่ทุกคนนั้น ข้าไม่ได้รู้จักนิสัยใจคอ ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจจะมาชุมนุมกันที่ร้านเจ้า ให้ข้าได้เลือก” แค่นางมานั่งอยู่ครึ่งวัน นางพบคุณชายที่ส่งแม่สื่อมาทาบทามนางแล้วถึงสองคน จากที่ลอบเฝ้ามองก็มีทั้งนิสัยด้านดีและไม่ดีปะปนกันไป “เจ้าเปิดร้านได้ถูกเวลาจริงๆ นั่นล่ะเหม่ยหลิน” นั่นคือคำชมจากใจจริงที่นางเห็นด้วยตาตนเอง
^^ “ขอบคุณที่ชม”
“ฮึ” ว่านเจียอีแสร้งสะบัดหน้าหนี ก่อน
