Prologue
854 Words
Prologue
Nagising ako mula sa mahimbing na tulog. Naparami ata ang inom ko ng alak kagabi, basta kapag si mika ang nakainom ko tiyak bagsak kang uuwi.
"Ughh!" Napasapo ako sa ulo ko na napakasakit.
"Putragis, ang sakit ng ulo ko! Hindi na talaga ako mag-iinom." Napahilamos ako ng palad sa inis ko sa sarili ko.
Ow s**t!
Damn i am never gonna drink again....
I texted mika para pasalamatan na hinatid niya ako dito.
To: mika
G'morning mika. Salamat sa paghatid kagabi.
Nagbeep agad ang phone ko at nakitang nagreply agad si mika.
Hindi ko na ineexpect na agad-agad ito makapagtext dahil madalas naman na tanghali ito kung magising kapag kami ay nagiinom kinagabihan.
From: mika
Huh? Pinagsasabi mo? Umalis ka nga ng hindi nagpapaalam man lang.
What the heck!!! Wala akong maalala..
Kung ganun edi umuwi ako ng pagewang-gewang?
Damn it's so nakakahiya..
"Pano nga ba ako naka uwi kagabi?" Tanong ko sa sarili ko na ako rin naman ang sasagot.
Pilit kong inalala kung pano nga ba ako naka uwi ng maayos gayong lasing na laaing na ako kagabi.
Pero mas lalo ata sumakit ulo ko sa pag-iisip ng problema ko.
Para naman mahismasmasan ako ay bumangon na ako sa higaan at dumiretso ng banyo para maligo.
Nakaramdam ako ng kaginhawaan nang dumampi ang maligamgam na tubig sa buong katawan ko.
Halos kalahating-oras ang tinagal ko sa shower bago ako nagpasyang magbihis at mag-ayos.
Nauuhaw ako!
Kung kaya't lumabas ako ng kwarto habang pinapatuyo ko ang buhok ko gamit ang towel.
Napahinto ako ng may namataan ako ng bulto sa kusina.
Bumilis ang t***k ng puso ko, dahil pamilyar ang pangangatawan nito.
Nakasuot lang ito ng black pants at nakasabit lang sa balikat ang gray tshirt.
Naglilitawan ang matipuno nitong likod at ang pumuputok na muscle sa braso nito.
Naramdaman ata nito ang presensya ko kaya Lumingon ito at hawak ang kape na ginawa nito sa coffee maker.
Holyshit! he is showing his abs in front of me.
"Aahhh!" Napatili ako sa gulat, halos nawala yung hangover ko.
Bryce ulysses fuentes!!
The one who left me...
Ngumiti ito. "Coffee?".
My fist twitched and i want to confront him, after what he done to me. He has the guts to enter this house again like nothing happened. "Anong ginagawa mo dito?".
"Drinking coffee?" He shrugged.
Goodness! of course, I'm not blind... I could see him drinking coffee, what i mean is why did he is doin' here? in my path!...
I raised my left- eye brow and crossed my arm on my chest.
"Get out!" I hissed.
Napahinto ito sa paginom sa tasa. "What?" Napamaang ito sa sinabi ko.
"You left remember?" May diin na sagot ko.
Naks! Lakas maka-kathryn bernardo sa 'the hows of us'.
"May-ari din ako ng unit na 'to, so technically i have the rights to stay here!."
Whay did he just say?
"Umalis ka dito." Pinulot ko ang mug na nakita ko sa kusina, at ambang ibabato ko sa kanya.
"Hephepep! Wag mong ibabato yan! Regalo ko pa yan nung birthday mo."
"So what? I don't even care, I can buy a new one,anyway."
"I am the one who gave you that! So technically akin din yan!" Nandilim ang mukha nito at alam na alam ko na galit na ito.
"Bigay mo ito di 'ba? So technically. Akin to!"
"f**k that technically! Can i just stay here for a while?" Nangangalaiti nitong sambit.
I forgot that he is bryce, ang taong hindi nagpapatalo.
Para lang matapos ang usapan namin ay ibinaba ko na ang pink na mug sa mesa.
"Sit here, I cook breakfast for us." Malamyos nitong pagkakasabi.
Naghain ito ng nilutong almusal sa lamesa, at ito na rin ang nagsandok ng pagkain sa plato ko.
Atsaka ko lang naramdaman na kumulo ang tiyan ko.
Habang pinagmamasdan ko siya ay hindi ko sadyang mapadako ang paningin ko sa kanyang katawan.
Napansin kong lumaki at lalong humulma ang mga muscle niya, nanuyo yung lalamunan ko kaya napinom ako ng tubig ng wala sa oras.
Nang umupo na ito sa upuan kaharap ko ay tumingin ito sa'kin.
"Look! I'm so sorry abbie." May sinseridad ang tono nito.
Sa isang iglap lang ay unti-unting bumalik lahat lahat ng ginawa niya sakin.
He ruined my life,big time!
He left me in the middle of the night.
He leave me without enough reason why he chose to leave me.
"Your sorry doesn't fixed any damaged you caused in my life." Naluluha kong sabi sa kanya.
He looked away...
"In my entire life, sa'yo lang ako nagmahal ng sobra, you know how much hard for me to trust to anyone. But yet, i trusted you, because you promise you are never gonna hurt and leave me."
"Can we just start over again?" Pagmamakaawang tinig ni bryce.
Hinawakan niya ang kamay kong nakapating sa mesa.....
We're started as bestfriend, until he confessed that he wanted to courted me.
Later on, i felt the same way too. So i said 'yes' to him. I set aside my what if's and maybe's just to prove how much i love him too.
I thought he is the one..
I thought he love me so much....
But why does he let us go?
But thanks anyway.. you taught me how to be strong and tough.
You taught me how to love...
Ikaw ang naging mundo ko, 3 years ago.
Pero sadyang madaya ang tadhana.
Marahil ikaw ang mundo ko,pero hindi ako ang mundo mo.
But i will never gonna do the same mistake again. Never!! If i did.. I'll lose..
It all started six years ago...
- Writer
