หนูนิด
1356 Words
บ้านนา
“ นิดเหนื่อยไหมลูก “ นวล แม่ของนิดเด็กสาววัยน่ารักสดใส ที่อายุเพียง15ปี ทั้งที่ยังเด็กอยู่แท้ๆแต่เธอทั้งช่วยแม่ทำงานแล้วก็ยังเรียนอีกด้วย ด้วยความที่เป็นคนจนแล้วก็ไม่มีพ่อเหมือนคนอื่นนั้นเลยทำให้นวลกับนิดมีกันแค่สองคนแม่ลูก นั้นเลยทำให้นิดต้องช่วยแบ่งเบาภาระของแม่ เช่นค่าเรียนของเธอที่เธอสามารถจัดการเพื่อตัวเธอเองได้
“ ไม่เลยจ๊ะแม่ นิดไม่เหนื่อยหรอจ๊ะ “ นิดที่กลับมาจากโรงเรียน นวลก็ถามลูกสาวด้วยความเป้นห่วงเพราะตั้งแต่เธอโตขึ้นมาตั้งแต่เธอจำความได้นิดลูกสาวของเธอก็ไม่เคยได้หยุดพักเลย เลิกเรียนเสร็จก็ต้องออกไปทำงานพิเศษ ในเมือง
“ นิดใกล้สอบแล้วนะลูก ไม่ไปไม่ได้เหรอทำงานพิเศษนะ “ ด้วยความเป็นห่วงแล้วก็สงสารลูกสาวที่ต้องไปอดตาหลับขับตานอน แล้วก็ต้องไปเรียนแต่เช้าอีก นวลผู้เป็นแม่ที่เห็นลูกทำงานด้วยเรียนด้วยแบบนั้นเธอก็รู้สึกเป็นห่วงกลัวว่าลูกจะเป็นอะไรไปก่อนที่จะถึงฝั่งฝัน
“ ไม่เป็นไรจ๊ะแม่นิดไหวจ๊ะ “ นิด เธอเดินเอากระเป๋ามาวาง พร้อมกับหันมายิ้มหวานส่งให้แม่ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านเพื่อผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วจะได้ขี่มอไซต์คู่ใจไปทำงานในตลาด แต่ระหว่างที่สองแม่ลูกกำลังคุยกันอยู่นั้น เสียงของใครบางคนก็ดังแทรกเข้ามาขัดจังหวะของสองแม่ลูกทันที
“ พี่นวล พี่นวลอยู่ไหมจ๊ะ พี่นวล “ เสียงของหญิงสาวหน้าตาสวยแต่งตัวอย่างกับคุณนาย เดินเข้ามายังลานบ้านสังกระสีนวลและก็นิด สองแม่ลูกที่ได้ยินคนมาเรียกหาทั้งคู่ก็หันมาสนใจทันทีว่าคนที่มาเรียกหาเป็นใคร
“ อยู่จ๊ะ ไม่ทราบว่าคุณ……..เอ้อ…….แจง……แจงจริงๆด้วย แจง ….ทำไมเธอถึงได้สวยขนาดนี้เนี่ย ตายจริงไปไงมาไง แล้วสบายดีไหมจ๊ะ “ นวล เธอเดินออกมาทางด้านนอก ก่อนจะต้องตกใจเมื่อเห็นน้องสาวของสามีที่ไม่ไเจอกันมานานมาหลังจากที่เธอหนีความยากจนไปหาฝันของเธอ นวลที่จำไม่ได้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครเมื่อพินิจพิจารณาดูดีๆแล้วเธอก็จำได้ทันทีว่าคนตรงหน้าเป็นใคร พอเธอรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นน้องสาวของสามีที่ตายไปเธอก็ตกตะลึงเพราะเธอสวยขึ้นอย่างกับคุณนายก็ไม่ปาน จากนั้นเธอก็จับตัวของแจงหมุนไป หมุนมาด้วยความตื่นเต้นดีใจที่ได้เจอน้องสาวสามีอีกครั้ง
“ นี้ใช่หลานฉันใช่มั้ยจ๊ะพี่ นี้หนูนิดใช่มั้ยจ๊ะ “ แจง ที่ทักทายกับพี่สะไภ้เสร็จเรียบร้อยเธอก็หันมาสนใจเด็กน้อยหน้าตาดีด้านหลังของพี่สะไภ้ ก่อนนจะทำหน้าตาตื่นเต้นตกใจว่าหลานสาวของเธอตอนนี้สวยน่ารักขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย เพราตอนที่แจงจากไปจากที่นี้ตอนนั้นหนูนิดอายุเพียงขวบเดียวเท่านั้น แต่เธอไม่เชื่อเลยว่า ตอนนี้หลานสาวของเธอจะโตเป็นสาวเต็มตัวซะแล้ว
“ สวัสดีคะ “ หนูนิดเมื่อผู้ใหญ่ทักทาย เธอก็ยกมือไหว้พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้คนตรงหน้าอย่างเป็นมิตร จากนั้นทุกคนก็มานั่งคุยกันอย่างออกรสออกชาติว่าที่แจงกลับมาคราวนี้เธอกลับมาเพื่ออะไร
“ คือว่าฉันจะไปอยู่เมืองนอกกับสามีฉันนะจ๊ะพี่ ฉันก็เลยอยากจะมาพาพี่กับหนูนิดไปอยู่ที่กรุงเทพด้วยกันพี่กับหนูนิดจะได้สบายไม่ต้องลำบากแบบนี้อีก แล้วอีกอย่างหนูนิดก็จะได้เรียนโรงเรียนดีๆด้วยนะจ๊ะ ฉันอยากให้พี่ไป คุณจอนร์สามีของฉันเขาเป็นนักธุรกิจแล้วอีกอย่างเขาก็ใจดีมากเลยนะพี่ ฉันให้เขาซื้อบ้านให้ฉัน ฉันก็เลยอยากมาพาพี่กับหลานไปอยู่ด้วยกันจ๊ะ “ แจงที่มารับพี่สะไภ้กับหลานสาวไปอยู่ที่กรุงเทพด้วยกัน เธอก็พูดจุดประสงค์ของเธอออกมาทันที นวลเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็หันมามองลูกสาวที่ตอนนี้กำลังจะขี่มอไซต์ไปทำงานร้านข้าวต้มในตลาด แล้วเธอก็มองไปด้านหลังที่มีบ้านสังกระสีเก่าๆ ความทรงจำมากมายระหว่างเธอกับสามี และก็ลูกที่นี้มันมีเยอะมากมายจริงๆ เธอมองอย่างใช่ความคิดแล้วก็พินิจพิจารณาว่าจะเอายังไงดี
“ พี่อย่าคิดเยอะเลยนะพี่ เรามีกันอยู่แค่นี้นะจ๊ะพี่เพิ่มก็ตายไปแล้ว ฉันก็ไม่มีใครจะมีก็มีแต่พี่กับหลานฉันไม่อยากสบายคนเดียวฉันอยากให้พี่กับหลานสบายด้วยนะจ๊ะ ไปกับฉันเถอะนะพี่ อย่างน้อยพี่ก็นึกถึงยัยหนูนิดลูกสาวของพี่บ้างนะจ๊ะ พี่อยากเห็นยัยหนูนิดทำงานไปเรียนไปลำบากแบบนี้จนตายเลยเหรอจ๊ะ ไปเถอะนะพี่นวล “ แจง ที่เห้นพี่สะไภ้ทำหน้าตาเหมือนกับว่าเธอลังเล แจงก็เอามือมากุมที่มือของพี่สะไภ้ก่อนจะพูดออกมาเพื่อเกลี่ยกล่อมให้พี่สะไภ้ไปกับเธอ
เวลาต่อมา
หลังจากที่แจงจัดการเกลี่ยกล่อมให้พี่สะไภ้ไปกับเธอ แจงก็ตัดสินใจได้ทันทีว่าเพราะอนาคตของลูกสาวเพียงคนเดียวที่เธอเหลืออยู่ แล้วอีกอย่างที่แจงพูดมันก็เป็นเรื่องจริงเธอพูดถูกเรื่องอนาคตของหนูนิด ถ้าเธอไปอยู่ที่กรุงเทพกับน้องของสามีลูกสาวของเธออนาคตก็คงจะดีกว่านี้ เมื่อตัดสินใจได้แล้ว นวลกับหนูนิดก็ตัดสินใจตามแจงมาอยู่ที่กรุงเทพทันที
กทม.บ้านทาวเฮ้าส์
“ นี้จ๊ะพี่บ้านของเรา พี่อยู่ที่นี้กับหลานให้สบายเลยนะจ๊ะ หนูนิดนี้จ๊ะห้องของหนูอาเตรียมเอาไว้ให้ หนูนิดชอบไหมจ๊ะ “ แจงเธอเดินเข้ามาจับที่ไหล่ของหลาน พร้อมกับพาเธอมาดูห้องนอนของเธอ ที่แจงเตรียมเอาไว้ให้ หนูนิดเมื่อมาเห็นห้องของตัวเองแบบนั้นเธอก็ตาโตอ้าปากค้างมองของข้างในที่เธอไม่เคยมีมาก่อน ด้วยสายตาตื่นตะลึงแล้วก็ตื่นเต้นากับของที่อยู่ตรงหน้า นวลที่เดินตามหลังมาเธอก็ตื่นเต้นตาโตไม่แพ้กัน
“ แจงพี่เกรงใจแจงจังเลยจ๊ะ พี่ว่ามันไม่มากไปหน่อยเหรอจ๊ะ “ นวลที่เห็นสิ่งที่น้องของสามีทำให้เธอ นั้นก็ทำให้นวลรู้สึกเกรงใจเป็นอย่างมาก แจงเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็เอามือมากุมที่มือของพี่สะไภ้พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เธอ
“ พี่ไม่ต้องคิดมากหรอกนะจ๊ะ ถึงยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันเราเหลือกันอยู่แค่นี้เองนะจ๊ะ อย่าเกรงใจเลยนะพี่คิดซะว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านของพี่กับลูกสาว เพราะถึงยังฉันก็ไม่ค่อยได้อยู่ที่นี้หรอกจ๊ะ คุณจอนท์จะพาฉันไปอยู่ที่นู่นด้วยปีหนึ่งก็คงมาได้ไม่เกินปีละครั้งเท่านั้นแหละจ๊ะพี่ อย่าคิดมากเลยนะพี่อยู่ที่นี้กับลูกให้มีความสุขเถอะนะ “ แจงเธอเอามือจับที่มือพี่สะไภ้พร้อมกับบอกให้เธอ อยู่ที่นี้ให้สบาย จากนั้นแจงก็พานวลแล้วก็ลูกมาดูที่ต่างๆว่าที่นี้มีอะไรบ้างแล้วก็ใช่ยังไงบ้าง
- Writer
