ตอนที่ ๑๖ ปัจจุบันสำคัญกว่า
“อื้อ…พอแล้ว” ลูกปลาใช้มือดันหน้าอกของมาร์ชเอาไว้ เมื่อเขาทำท่าจะจูบเธออีกครั้ง “กลับได้แล้ว” หากเขาไม่ยอมกลับตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะห้ามใจของตัวเองไหว
“ขออีกนิดได้ไหมครับ” มาร์ชยังคงสวมกอด เมื่อเขาและลูกปลาขึ้นมานั่งบนรถที่กำลังติดเครื่องยนต์เปิดแอร์เย็นฉ่ำ
“ถ้าอีกนิดก็ไม่ต้องกลับแล้ววันนี้” เธอเอ่ยแย่ง ก่อนที่จะขยับลงมาจากหน้าตักของมาร์ช “ฉันต้องรีบกลับเข้าบ้าน จะเลยเวลานอนของลูกแล้ว เห็นใจแม่ลูกติดอย่างฉันเธอนะ”
“ก็ได้ครับ” เขายอมปล่อยเธอในวันนี้ เพราะไม่อยากสร้างความลำบากใจให้กับลูกปลา “เข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวผมถึงแล้วจะโทรหาพี่นะครับ”
“ได้ ขับรถกลับดีๆ นะ ห้ามแวะหาสาวๆ ละ” เธอยังเอ่ยแซวเขาในตอนท้าย เรื่องผู้หญิงก็ยังไม่มีเข้ามาหรอกในตอนนี้ แต่นานๆ ก็ไม่แน่ลูกปลาคิดในใจ
เมื่อเสียงประตูรถยนต์ปิดลง สายตาของมาร์ชยังคงมองแผ่นหลังของลูกปลาที่เดินหายเข้าไปใ
