Episode 8

1442 Words

วินวางสายจากเฟย์ก็ถอนหายใจยาว เพื่อนอีกสองคนที่นั่งฟังอยู่ก็ถามออกมา “แล้วมึงจะเอายังไงต่อ?” เสียงของพอร์ชเอ่ยถาม เพื่อนทั้งสองรู้เรื่องที่เฟย์กับวินแกล้งเป็นแฟนกันแถมยังรู้ความลับของวินที่ชอบเฟย์ด้วย “กูกลับตัวไม่ได้แล้ว เพราะเฟย์ย้ายมาอยู่กับกูแล้ว” วินตอบออกมาพรางนึกไปถึงวันที่เฟย์มาขอให้ช่วยเป็นแฟนปลอมๆ ทันทีที่เฟย์กลับไป วินก็ไปหาเพื่อนทั้งสองที่หอพวกนั้นทันทีซึ่งทั้งสองคนเป็นรูมเมทกัน พอไปถึงวินก็เล่าทุกอย่างให้ฟัง ทั้งพอร์ชกับคิมตกใจมาก ไม่คิดว่าเฟย์จะมาขอให้ทำอะไรแบบนี้ แต่พอจะเดาได้ว่าไอ้แผนแผลงๆ แบบนี้ น่าจะมาจากณิชา ซึ่งวินก็รู้ดีแต่ก็ยอมเดินตามแผนด้วย วินนั่งเล่าด้วยความรู้สึกสับสนที่ยากจะอธิบาย พร้อมกับเอ่ยถามออกมา “กูจะทำยังไงดี? กูตอบตกลงไปแล้ว” เพื่อนทั้งคู่ก็ได้แต่ปลอบใจ “กูว่านี่อาจจะเป็นโอกาสให้มึงได้ใกล้ชิดกับเฟย์มากขึ้นนะ” เสียงของคิมกล่าวออกมา “แต่ที่สำคัญคือมึงต้องเลิกเอาผู้หญิงมานอนด้วยเลย อย่างเด็ดขาดไม่งั้นเฟย์ได้หนีไปแน่ๆ” พอร์ชเอ่ยเตือน และคิมยังเตือนเขาอีกคน “มึงต้องพยายามห้ามใจให้ได้นะ อย่าเผยความเป็นเสือในตัวมึงออกมาเชียว” วินนั่งฟังไปก็ได้แต่ถอนหายใจไป กลับมาที่ปัจจุบัน พอเลิกเรียน วินก็ไปรับเฟย์ที่คณะฯ ทันที เขาจอดรออยู่หน้าตึก ไม่นานหลังจากนั้นเฟย์ก็เดินลงมาพร้อมกับณิชา เฟย์พอเห็นวินก็ขอลาแยกตัวกับณิชาแล้วขึ้นรถไป “กูไปก่อนนะมึง เจอกันพรุ่งนี้” เฟย์เอ่ยออกมา “โอเคมึง บ๊าย” ทันทีที่ขึ้นรถ วินก็เอ่ยถามทันที “หิวไหม?” ก่อนจะได้คำตอบของอีกฝ่าย “หิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย! ไปคาเฟ่หลังมหาลัยกันปะ?” เฟย์ชวนวินไปคาเฟ่หลังมหาวิทยาลัยที่เธอไปกับณิชาเป็นประจำ แถมยังมีคู่รักหลายคู่ไปที่นั่นบ่อย “อยากไปเหรอ?” “อืม พาไปหน่อยดิ!” “อืม เดี๋ยวพาไป” หลังจากที่ทั้งคู่มาถึงคาเฟ่หลังมหาวิทยาลัย วินก็สั่งเป็นกาแฟดำ ส่วนเฟย์สั่งชาเย็นและเค้กเหมือนเดิม หลังจากที่ทั้งคู่นั่งกินไปได้สักพัก พี่แม็ก ผู้ชายสายเปย์ที่จีบเฟย์ก็เข้ามาทักทาย แม็กดูค่อนข้างตกใจเพราะคนที่เฟย์มาด้วยวันนี้ไม่ใช่ณิชาแต่กลับเป็นผู้ชาย ซึ่งเขาไม่เคยเห็นมาก่อน “เฟย์มากับใครครับ?” แม็กเอ่ยถามออกมา เฟย์ชักสีหน้าไม่โอเคเต็มที่ แต่คนที่ตอบคำถามกลับเป็นวินแทน “ผมเป็นแฟนเฟย์ และแฟนผมก็อยากกินเค้ก ผมก็แค่พามาเท่านั้นเอง” แม็กทำท่าตกใจมากพร้อมกับเอ่ยถามออกมา “คนอย่างนี้เหรอเป็นแฟนเฟย์ โดนหลอกแล้ว เฟย์ไม่สนใจคนแบบนี้หรอก” คำพูดนั้นทำให้วินถึงกับคิ้วกระตุก เฟย์ได้ยินก็โมโหจนทนไม่ไหวก่อนจะพูดออกไป “กรุณาให้เกียรติแฟนของเฟย์ด้วยค่ะ” แม็กอึ้งมากไม่คิดว่าจะเป็นแฟนจริงๆ พร้อมถามเฟย์กลับไป “มันมีอะไรดีสู้อะไรพี่ได้บ้าง?” ก่อนวินจะนำเสนอตัวเองว่า “ผมรวยล้นฟ้า เก่งด้วย ถึงจะชอบใส่แว่นแต่จริงๆ แล้วผมหล่อมาก แล้วคุณล่ะมีอะไรสู้ผมได้บ้าง?” คำตอบนั่นทำให้เฟย์ระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมขยี้หัววินไปหนึ่งที “….” แม็กเงียบไปสักพักก่อนจะทำท่าเดินออกไป แต่ก่อนจะไปแม็กก็หันมาแขวะ “ขอให้คบกันให้ยืดก็แล้วกัน” วินกับเฟย์แกล้งเป็นแฟนปลอมๆ กันมาได้อาทิตย์กว่าๆแล้ว มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย ไม่ว่าจะเป็นคนที่มาจีบเฟย์ก็เอาแต่มารุมถามว่าเฟย์มีแฟนแล้วเหรอจนเธอรำคาญ “เฟย์มีแฟนแล้วจริงๆ เหรอ?” เสียงของนนท์เพื่อนในคลาสเอ่ยถามออกมาอีกครั้งอย่างไม่เชื่อว่าเฟย์จะมีแฟนจริงๆ “เราก็โทรคุยกับแฟนเราให้เธอเห็นแล้วไม่ใช่เหรอ?” “เราไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ” “เชื่อไม่เชื่อก็เรื่องของเธอเถอะ เราจะบอกเธอเป็นครั้งสุดท้ายว่าเรามีแฟนแล้ว และเราก็รักแฟนของเรามากด้วย” “เฟย์ พี่ได้ข่าวว่าเฟย์มีแฟนแล้ว…จริงเหรอ?” เสียงของพี่เนมพี่เทคของเฟย์เอ่ยถามในขณะที่เฟย์กำลังนั่งคุยอยู่กับณิชาที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ “จริงค่ะ” “ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร บอกพี่ได้ไหม?” “พี่เนมอยากรู้ไปทำไมคะ?” “พี่ก็อยากจะรู้ไงว่าผู้ชายแบบไหนที่ได้หัวใจของเฟย์ไปครอง” “ผู้ชายแบบผมเองครับ” จู่ๆ เสียงของวินก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของพี่เนม “อ้าว! ที่รัก เลิกเรียนแล้วเหรอคะ?” “เลิกแล้วค่ะ วินว่าเรากลับกันเลยไหม?” “อืม กลับเลยก็ได้ค่ะ” “เดี๋ยวก่อนเฟย์ ผู้ชายใส่แว่นหนาเตอะแบบนี้น่ะเหรอที่เฟย์ชอบ” “ใช่ค่ะ!” “พี่ไม่คิดว่าเฟย์จะมีรสนิยมต่ำแบบนี้” วินที่ได้ยินถึงกับหัวร้อนขึ้นมาทันที “นี่คุณ! พูดอะไรกรุณาให้เกียจผู้หญิงด้วยนะครับ แล้วที่คุณพูดมาคุณรู้จักผมดีพอแล้วเหรอ?” “เด็กเนิร์ดอย่างนายจะมีอะไร นอกจากขลุกอยู่กับหนังสือ” “แล้วมันไปหนักส่วนไหนของคุณเหรอครับ?” “นี่มึง!” พี่เนมโกรธจนทำท่าจะเดินเข้าไปหาวิน เฟย์เห็นท่าไม่ดีจึงร้องห้าม “พี่เนม อย่านะคะ อย่าทำอะไรแฟนของเฟย์นะ” “ฝากไว้ก่อนเถอะมึง อย่าให้กูเจอมึงอีกนะ” พี่เนมยอมถอยเพราะตอนนี้มีแต่คนหันมามองว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น หลังจากที่พี่เนมเดินกลับไป เฟย์ถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก หรือจะเป็นเหตุการณ์ที่เฟย์อ่อยวินจนเจ้าตัวตบะแทบแตกอยู่รอมร่อ “วิน นวดไหล่ให้กูหน่อยสิ เมื่อยมากเลยอ่ะ” เฟย์บอกในขณะที่กำลังนั่งอยู่ที่โซฟาห้องรับแขกด้วยกัน และเฟย์ก็ใส่เสื้อสายเดี่ยวกับกางเกงขาสั้นอีกเช่นเคย เหมือนเธอไม่ได้สนใจเลยสักนิดที่วินเคยตักเตือนเรื่องการแต่งตัว “อืม” วินได้แต่ตอบสั้นๆ เหมือนเคย แล้วก็ยกมือขึ้นมาบีบนวดที่ไหล่ของเฟย์เบาๆ “สบายมากเลยมึง มึงนี่ก็แรงดีเหมือนกันเลยนะ” นั่นเลยทำให้วินได้แต่ยุบหนอพองหนออยู่ในใจจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว เพราะตอนนี้วินนั่งซ้อนอยู่ข้างหลังของเฟย์ ด้วยความสูงที่มากกว่าทำให้วินเห็นหน้าอกที่โผล่พ้นขอบเสื้อมาเต็มๆ สองตาภายใต้แว่นหนาเตอะนั้น แต่สุดท้ายวินก็ต้องทนให้ได้ วันนี้ช่วงบ่ายเฟย์ไม่มีเรียน เธอมานั่งอยู่ที่คาเฟ่เดิมกับณิชา เฟย์เริ่มรู้สึกหงุดหงิดที่วินยังคงตีหน้าตาย เธอเริ่มสงสัยในความเป็นชายของวิน หรือไม่ก็คิดว่าวินอาจจะเป็นคนตายด้านหรือเปล่า เฟย์นั่งบ่นกับณิชาว่าเธอทำทุกสารพัดวิธีแล้ว ไม่ว่าจะใส่เสื้ออ่อย ทำอาหาร นวด ดูหนังผี หรือนอนกอด แต่วินก็ยังคงนิ่งเฉยไม่แสดงสีหน้าหรืออาการใดๆ เลยด้วยซ้ำ ณิชาได้ฟัง ก็ปิ๊งไอเดียใหม่และเสนอออกไป “เอางี้ไหม? มึงก็แกล้งป่วยสิ และให้วินดูแล พยายามให้วินอยู่ใกล้ชิดมึงให้มากที่สุด” “มันจะทำได้เหรอมึง? เพราะว่าถ้าไม่ตัวร้อนจริง ก็คงไม่ได้ผลหรอก เพราะวินมันฉลาดจะตาย” เฟย์เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย “ถ้าเป็นมึงกูว่าต้องได้ผลแน่ๆ” “…” เฟย์ทำท่าลังเล ณิชาจึงแนะนำต่อ “มึงต้องทำตัวให้เหมือนป่วยที่สุด จะไปยืนตากฝนก็ได้แต่ตอนนี้ฝนไม่ตกน่ะสิ เพราะงั้นถ้าแกล้งเนียนที่สุด คงจะเป็นปวดหัว” เฟย์ฟังไปด้วยคิดไปด้วยก่อนจะยกยิ้มด้วยความพึงพอใจเมื่อนึกถึงแผนดีๆออก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more