ตอนที่6 คอนโดติดกัน
1236 Words
เบนิซิโอเอื้อมไปหยิบทิชชู่มาซับน้ำคาวรักของตนที่เลอะไปทั่วหน้าท้องแบนราบไปถึงหน้าอกกำยำของตน เขายังคงนั่งอยู่ที่โซฟาปลายเตียงและมองไปยังเรือนร่างเปลือยเปล่าที่เป็นต้นเหตุให้เขาต้องทำในสิ่งที่ผู้ชายอย่างเบนิซิโอไม่เคยคิดว่าจะทำ ในชิวิตของเขาไม่เคยขาดแคลนผู้หญิงถึงขนาดต้องมานั่งช่วยตัวเองแบบนี้
ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้และดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเปลือยเปล่าไว้ เธอหลับไปโดยที่ไม่รู้ถึงอารมณ์ความรู้สึกของเขาแม้แต่น้อยนิด
"ตื่นขึ้นมาก่อนเถอะ" เขาคาดโทษที่เธอทำให้อารมณ์ของเขาแปรปรวนไปหมดเช่นนี้
เช้าตรู่
เพื่อนเพลงนอนบิดขี้เกียจอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ดวงตาคู่สวยกระพริบถี่ก่อนจะลืมตาขึ้นและพบว่าใครคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ปลายเตียง
"บอส! เข้ามาอยู่ในห้องของฉันได้ยังไงคะ" มือเรียวยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง เธอไม่รู้ว่าตัวเองเปลือยอยู่จึงไม่สนใจจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าอกไว้ ทำให้เบนิซิโอเห็นหน้าอกอวบอิ่มของเธอเต็มสองตาอีกครั้ง
หญิงสาวอายแทบแทรกแผ่นดินหนีและรีบคว้าผ้าห่มมาปิดหน้าอกตัวเองไว้
"อ๊ายยยยย คุณทำอะไรฉัน! คุณข่มขืนฉันใช่มั้ย!" เธอร้องโวยวาย
"อ๊ายยยยย!"
"หยุดแหกปากก่อนได้มั้ย!" เบนิซิโอก้าวขึ้นมาหาเธอบนเตียงและใช้มือปิดปากหญิงสาวที่กำลังกรีดร้องไว้
"นี่มันคอนโดของผม เมื่อคืนคุณเมามากผมก็เลยอุตส่าห์ช่วยพาคุณมาค้างที่นี่!" เขาอธิบายและเอามือออกจากปากเธอ
"แล้วคุณข่มขืนฉันมั้ย!?"
"ผมไม่ได้ทำอะไรคุณทั้งนั้นแหละ!" เขาพูดพลางนึกถึงรสชาติเต้านมอวบอิ่มของเธอเมื่อคืนก็รู้สึกว่าตัวเองโกหก
'ทำไมไม่ทำวะ!" เพื่อนเพลงคิดในใจ
"แล้วทำไมฉันโป๊แบบนี้!" เธอยังไม่เลิกโวยวาย
"ก็คุณละเมอจะถอดเสื้อผ้าออกเพราะมันอึดอัด ผมก็เลยช่วยถอดไง"
"งั้นก็แปลว่าคุณเห็นฉันโป๊หมดแล้วสิ"
"ก็ใช่ไง เมื่อกี้ก็ยังเห็นอีกเต็มสองตา!"
"อ๊ายยยยย!"
"หยุด!" เขาเริ่มหงุดหงิด
"ผมจะไปทำงาน แล้วนี่จะเอายังไง เสื้อผ้าก็ไม่มี งานการจะทำมั้ย เป็นผู้หญิงแท้ๆอายุก็ยังน้อย คราวหน้าคราวหลังจะไปเที่ยวแล้วเมาไม่ได้สติแบบนี้ไม่ได้นะ โชคดีแค่ไหนที่เมื่อคืนเป็นผมที่อยู่กับคุณ ไม่งั้นป่านนี้ไม่รู้ว่าใครจะเอาคุณไปทำอะไรต่อมิอะไรถึงไหนแล้วก็ไม่รู้" เขาบ่นเธอเสียจนทำให้นึกถึงผู้เป็นบิดาขึ้นมา
"คือ..."
"อ้อ หรือว่าทำบ่อยจนชินแล้วแบบนี้!" เบนิซิโอเพิ่งนึกได้ว่าเธอคงกร้านโลก
"อย่ามาดูถูกฉันนะ! ที่ฉันเมาขนาดนั้นเพราะฉันคิดว่าคณินมันจะเอาฉันกลับต่างหาก" เธอนึกขึ้นมาได้ก็โมโหคณินที่กล้าทิ้งเธอไว้กับเจ้านายหนุ่ม
"เอาล่ะๆ ตอนนี้คุณไปแต่งตัวซะ ผมจะได้ไปส่งคุณที่บ้าน"
"เดี๋ยว! ที่นี่ที่ไหนคะ" หลังจากที่เขาบอกชื่อคอนโดแล้ว เพื่อนแพงก็คว้าผ้าเช็ดตัวจากมือของเขาที่ช่วยหยิบมาให้มาพันตัวไว้ ร่างบางคุ้นๆลักษณะคอนโดจนคิดว่าเป็นห้องของตนเองตอนที่ตื่นขึ้นมา เธอวิ่งออกไปดูหมายเลขหน้าห้องก็ยิ่งทำให้เชื่อเรื่องของพรหมลิขิตมากยิ่งขึ้น
"พรหมลิขิต! พรหมลิขิตชัดๆ!" เธอพูดเป็นภาษาไทย
"คุณพูดเรื่องอะไร!" เบนิซิโอขมวดคิ้ว
"นี่ห้องของฉัน ติดกันเลยค่ะ" เธอดีใจเสียจนลืมนึกไปว่าคอนโดที่นี่มีมูลค่ากว่าสามสิบล้านบาท และแน่นอนตอนนี้เขากำลังสงสัยหนักมาก เบนิซิโอเห็นเป็นเรื่องส่วนตัวจึงไม่อยากถามมาก
"เอาล่ะๆ งั้นก็ดีเลยคุณรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้ไปทำงานพร้อมกัน" เขาบอกเธอ
"ไม่เอาหรอก ฉันไปทำงานพร้อมคุณมีหวังไม่ได้ทำงานเป็นสุขแน่ สาวๆทั้งบริษัทจ้องจะกินคุณกันทั้งนั้น!" เธอว่า
"ก็แค่ไปทำงานพร้อมกัน จะอะไรนักหนา" เขาไม่ค่อยเข้าใจวัฒนธรรมไทยมากนัก
"ก็ได้ค่ะ ขอเวลายี่สิบนาที" เธอพูดจบก็รีบวิ่งกลับไปเอากระเป๋าในห้องของเบนิซิโอแล้ววิ่งกลับไปที่ห้องของตนทันที
เบนิซิโอแบรนด์
เบนิซิโอนั่งเหม่อลอยตั้งแต่มาถึงที่ทำงานจนป่านนี้ ชายหนุ่มหมุนด้ามปากกาไปมาและคิดไปเสียหมดทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเพื่อนเพลง ภาพหน้าอกอวบอิ่มของเธอไม่ยอมจากหายไปจากโสตประสาทของเขาเลย
"เฮ้อออ" เขาเอนหลังพิงเก้าอี้และแหงนหน้าขึ้นเพดาน
"ยัยเด็กบ้าเอ๊ย!" เขาบ่นพึมพำ อารมณ์ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอเมื่อคืนทำไมมันไม่ยอมหายไปหลังจากที่เขาสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองไปแล้ว ปกติแล้วเขาไม่เคยพิศวาสร่างกายของสตรีคนใดมากถึงเพียงนี้มาก่อน
"ที่รู้สึกขนาดนี้เพราะยังไม่ได้หรือเปล่าวะ" เขาตั้งคำถามกับตัวเอง
'ก๊อกๆๆ'
เพื่อนเพลงเปิดประตูและถือถ้วยกาแฟมาวางไว้บนโต๊ะทำงานของเขา ร่างบางถอดเสื้อสูทที่สวมมาเมื่อเช้าออกจึงทำให้เห็นชุดแซกรัดรูปคอลึก เต้านมอวบอิ่มที่เขาได้สัมผัสเมื่อคืนโผล่ออกมาเกือบครึ่งเต้าทำให้เบนิซิโอหายใจติดขัด
"คุณอยู่ที่คอนโดนั่นนานหรือยัง" เขาชวนเธอคุย
"ไม่นานหรอกค่ะ และก็ไม่ใช่คอนโดของดิฉันด้วยค่ะ คือ...เจ้าของเป็นรุ่นพี่ที่สนิทเขาซื้อไว้แล้วไม่ได้มาอยู่ เขาก็เลยให้มาช่วยดูแลให้เฉยๆค่ะ" เธอโกหก คอนโดนี้พี่ชายของเธอซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว
"ออ งั้นหรอ"
"ไม่มีอะไรแล้วขอตัวนะคะ" ร่างบางหมุนตัวกำลังจะเดินออกไป
"เดี๋ยวสิ" อยู่ดีๆก็รู้สึกร้อนหน้าร้อนตาขึ้นมาเมื่อนึกถึงเรื่องที่เขาเห็นเธอเปลือย
"คะ?" เธอหันขวับกลับมาหาซีโอหนุ่ม
"เย็นนี้ทานข้าวเย็นเป็นเพื่อนหน่อยสิ ผมไม่มีเพื่อนที่ประเทศไทยเลย" เขาพูดเสียน่าเห็นใจ
'นี่มันความใฝ่ฝันของเราชัดๆ ในที่สุดเขาก็ชวนเราเดท' เธอคิดในใจ
"ได้สิคะ แต่ขอเป็นสถานที่ส่วนตัวนิดนึงนะคะ" เธอบอกเขาเพราะยังไม่อยากความแตกเอาเสียง่ายๆ
"ได้สิครับ ว่าแต่กลัวใครเห็นหรอ" เขาทำทีกระซิบถามเสียงเบา
"ไม่ได้กลัวใครเห็นหรอกค่ะ เพียงแต่คุณเป็นคนหล่อแล้วก็คนดัง ดิฉันไม่อยากออกสื่อกับคุณหรอกนะคะ"
"ก็จริง ผมเองก็ไม่ชอบออกสื่อ"
"งั้นดิฉันขอตัวนะคะ" พูดจบเพื่อนเพลงก็หมุนตัวเดินตรงไปยังประตูทางออก ทว่าบานประตูนั้นถูกเปิดเข้ามาทันทีหลังจากเคาะเสร็จ หญิงสาวเบิกตากว้างเมื่อเห็นผู้มาเยือนยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
- Writer
