ตอนที่ 8 เกสรดอกไม้
1213 Words
'ก๊อกๆๆ' เพื่อนเพลงเคาะประตูห้องของเบนิซิโอเพราะตั้งใจจะเอาเอากุญแจรถมาคืนเขา ชายหนุ่มเปิดประตูห้องออกมาหาเธอ
"เชิญเข้ามาข้างในก่อนสิ"
"อยู่คนเดียวหรือเปล่า" เธอทำท่าชะเง้อเข้าไปในห้องของเขา
"ก็คนเดียวสิ"
"ทานข้าวเย็นหรือยังคะ"
"ยังไม่ได้ทานตั้งแต่เที่ยงเลยก็ว่าได้" เบนิซิโอดูสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
"ฉันซื้อมาฝาก" เพื่อนเพลงยกถุงกับข้าวที่เธอซ่อนไว้ข้างหลังขึ้นมา เบนิซิโอยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
"ผมทานได้หรือเปล่า" เขาถามเพราะกลัวว่าจะเผ็ด
"ก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าอร่อย เดี๋ยวไปแกะใส่ชามให้ค่ะ" ร่างบางเดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารใส่ชามของตนและเขา เธอยกออกมาให้บอสหนุ่มที่โต๊ะอาหาร
"นี่กุญแจรถคุณค่ะ" เธอวางคืนให้เขา
"สรุปว่าผมไม่ได้ยกเลิกมื้อค่ำคุณแล้วสินะ" เขายิ้มพอใจกับสิ่งที่เธอทำให้เขา
"ยกเลิกสิคะ คุณต้องชดเชยให้ด้วยเพิ่มเป็นสองมื้อ" เธอแกล้งว่า
"ฮ่าๆๆ ตกลงตามนั้นครับ แต่ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้ชายถึงได้เจ้าชู้มากนัก มีภรรยาอยู่แล้วก็ต้องมีคนอื่นอีก โดยเฉพาะสามีคุณตรีรัตน์นี่นะ แย่มากๆเลย" เพื่อนเพลงเกือบสำลักก๋วยเตี๋ยวออกมาเมื่อเขาพูดถึงพี่ชายของเธอ
"เดี๋ยวเขาก็ปรับความเข้าใจกันได้เองแหละค่ะ คู่นี้ก็เป็นแบบนี้ออกบ่อยๆ ทางที่ดีคุณไม่ควรไปยุ่งกับคุณตรีรัตน์ให้มากเพราะเธอมีสามีแล้ว"
"คุณรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นแบบนี้บ่อยๆ" เบนิซิโอสงสัย
"ก็! ข่าวไงคะ ข่าวแบบวันนี้ออกมาอีกไม่เกินสามวันก็มีข่าวดีกันแล้วค่ะ" เธอรีบเฉไฉไม่อยากให้เขาถามมาก
"ขอบคุณสำหรับก๋วยเตี๋ยว อร่อยมากๆเลยครับ" เบนิซิโอพูดขณะยืนมองดูเธอล้างชาม
"เสร็จแล้วฉันกลับห้องก่อนนะคะ" เธอเดินผ่านเขาไปทว่าถูกมือหนารั้งไว้ข้อมือเล็กๆว้
"คุณใช้อะไรอาบน้ำ ทำไมหอมจัง" เบนิซิโอก้มลงสูดกลิ่นหอมตรงหัวไหล่ของเธอ เขาจ้องมองหญิงสาวราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าแสดงความโหยหาออกไปมากเพียงใด
"ก็ครีมอาบน้ำธรรมดาๆนั่นแหละค่ะ" เพื่อนแพงขยับตัวออกเล็กน้อยเพราะเธอหวั่นไหวเป็นอย่างมากที่เขาอยู่ใกล้เธอ
"กลิ่นเหมือนเกสรดอกไม้เลย ถ้าผมอยากมีกลิ่นนี้ติดตัวบ้าง ผมขอไปอาบน้ำห้องของคุณได้หรือเปล่า" เขาพูดเสียหวานหยาดเยิ้ม หัวใจดวงน้อยของเพื่อนเพลงเต้นแรงและรัวราวเสียงกลอง
'คืนนี้แหละเหมาะที่สุดแล้ว' เธอคิดในใจแม้ความจริงแล้วจะกลัวไปเสียหมดทุกอย่าง
เบนิซิโอยอมรับว่าตั้งแต่เรื่องเมื่อคืนมันทำให้เขาเกิดความต้องการเธอเป็นอย่างมาก แต่เพื่อนเพลงกลับไม่ได้อยู่ในฐานะผู้หญิงที่เขาจะเอามาเชยชมบนเตียงได้เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆเพราะเธอเป็นเลขาของเขา ชายหนุ่มมีรสนิยมนอนกับผู้หญิงที่เขาไม่รู้จักเพราะไม่ต้องการผูกพันธ์ใดๆกับใคร
"งั้นคุณอยากอาบคืนนี้เลยมั้ยคะ" เพื่อนเพลงค่อยๆแหงนหน้าขึ้นไปสบตากับเขา เรียวปากอวบอิ่มราวกลีบกุหลาบของเธอต้องมนต์เสน่ห์ เบนิซิโอค่อยๆก้มลงมาหาดวงหน้าสวยคมปราศจากเครื่องปรุงแต่งใดๆ เขาเชยคางมนขึ้นมาประกบจูบ เขาบดจูบเธอหนักหน่วงและเนิ่นนาน กลิ่นหอมหวานของเธอกระตุกต่อมอะดรีนาลีนของเขาให้แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย แก่นกายของเขามันขยายตัวเต็มที่เสียจนรู้สึกจุกแน่นไปหมด มือหนากอดรัดเอวบางไว้แน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป เรียวลิ้นอุ่นเริ่มแผลงฤทธิ์โดยการเบียดเสียดแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่ม เขาตวัดดื่มด่ำสำรวจไปทั่วทุกซอกมุมด้วยความกระหาย เพื่อนเพลงจูบตอบเขาอย่างไม่ประสาเพราะไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน แม้เธอจะเป็นสาวสวยที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง แต่ตอนนี้ในใจของเธอกลับประหม่าและกลัวว่าจะทำอะไรไม่ถูกใจเขา
"อืม..." เบนิซิโอถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่งและเบือนหน้าไปทางอื่น สติที่กำลังจะเลือนหายไปของเขาถูกดึงกลับมาเมื่อยังคงนึกได้ว่าตนยังไม่ได้ซื้อถุงยางอนามัย และที่สำคัญไปกว่านั้นคือเธอสวยงามและหอมหวานเกินไป หญิงสาวเหมาะกับการที่เขาควรจะเอาใส่เเจกันไว้ชื่นชมเสียมากกว่าเด็ดลงมาย่ำยีเพียงเพราะสนองตัณหาของตน
"ทำไมคะ" เธอรู้สึกเหมือนถูกเขาปฏิเสธ และรู้สึกอายที่ทำให้ชายหนุ่มเกิดความต้องการในตัวเธอไม่ได้ ร่างบางสืบเท้ายาวตรงไปยังประตูและเดินออกจากห้องของเขาไปทันที
"คุณ!" เบนิซิโอไม่รู้ว่าควรอธิบายเช่นไรดี และยิ่งดูเธอมีใจให้เช่นนี้เขายิ่งไม่อยากทำร้ายเธอ
ห้องของเพื่อนเพลง
"คนบ้า! บ้าๆๆๆๆที่สุดเลย! ต้องให้อ่อยเบอร์ไหนนะถึงจะยอม!" เพื่อนเพลงทุบกำปั้นลงบนที่นอนเพราะความเจ็บใจและความอับอาย โชคดีที่รสจูบแสนหวานเมื่อครู่ยังพอเยียวยาจิตใจของเธอได้
มือเรียวสัมผัสริมฝีปากของตนเองแผ่วเบาและยิ้มออกมาอย่างลืมตัวแม้จะไม่ค่อยพอใจเขาก็ตาม
"แค่จูบยังร้อนแรงขนาดนี้" เธอจินตนาการไปเสียไกล
"แต่ในเมื่อผู้ชายเขาไม่ชอบ ต่อให้เรายั่วยวนเขาขนาดไหนเขาก็ไม่เอาอยู่ดี" เธอบ่นคนเดียว ร่างบางทิ้งตัวลงบนที่นอนและหลับไปในที่สุด
ด้านเบนิซิโอต่างหากที่กลายเป็นคนนอนไม่หลับเสียเอง ภาพอต้านมอวบอัดของเธอ เรียวปากเอิบอิ่มของเธอ กลิ่นหอมจากตัวเธอ ทั้งหมดทั้งปวงนี้กำลังรวมตัวกันเล่นงานต่ออารมณ์และแก่นกายของเขาไม่หยุดหย่อน
ชายหนุ่มอยากจะลุกไปเคาะประตูห้องของเธอและจับหญิงสาวขย้ำบนเตียงให้สาสมกับอารมณ์โหยหาที่เธอทำให้มันก่อตัวขึ้น
"ไม่ได้! คนนี้ไม่ได้เด็ดขาด เขาเป็นเลขา เขาเป็นเลขา" เบนิซิโอพยายามท่องจำให้ขึ้นใจอยู่หลายต่อหลายรอบ
"โธ่เอ๊ย!" เขาสบถเพราะรู้สึกหงุดหงิดจนไม่รู้จะจัดการกับตนเองอย่างไร
เบนิซิโอตัดสินใจสัมผัสแก่นกายของตนอีกครั้งเพราะไม่เช่นนั้นเขาคงนอนไม่หลับเป็นแน่ ความโหยหาที่มีต่อเพื่อนเพลงมันช่างเป็นอารมณ์วาบหวามราวกับตอนเป็นหนุ่มแรกแย้มที่มีแต่จะอยากรู้อยากลอง เขาจินตนาการถึงเรือนกายเปลือยเปล่าและเต้านมอวบอัดของเธอเมื่อคืนก่อนเพื่อนำพาตนเองไปถึงจุดหมายในที่สุด
- Writer
