บอสคนนี้เป็นสามีของฉัน

ตอนที่1 ฉันจะไม่แต่งงาน NC 25+++

'เพื่อนเพลง' ส่วนนามสกุล 'ฤตินาฏวรนันท์' ที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดนั้นมันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ เวลาใครๆเห็นนามสกุลของเธอก็ต้องร้อง 'อ๋อออ' เธอก็แค่ตอบกลับไปสั้นๆว่า 'ก็แค่บังเอิญนามสกุลเหมือนกัน แต่ฉันไม่รู้จักตระกูลมหาเศรษฐีนั่นสักนิด'

แม้ว่าความจริงแล้ว...

เธอนั่นแหละคือลูกสาวคนเล็กของตระกูลที่ร่ำรวยระดับมหาเศรษฐี และมีพี่ชายสามคนที่ดูแลกิจการที่บ้านอยู่แล้ว 

หญิงสาวเรียนจบบริหารธุรกิจและเพิ่งกลับมาจากฝรั่งเศส ไม่สิ! ต้องบอกว่าเพิ่งกลับมาจากอังกฤษตามที่เธอบอกพ่อแม่ไว้ แม้ความจริงแล้วเธอจะกลับมาจากฝรั่งเศสก็ตาม

เพื่อนเพลงบินไปกลับสองประเทศนี้หลายรอบต่อเดือนเพียงเพราะอยากไปเรียนสถาบันสอนศิลปะตามที่เธอชื่นชอบนั่นเอง และตอนนี้เธอก็อยู่ที่ประเทศไทยเรียบร้อยแล้ว โดยที่คนในครอบครัวไม่มีใครรู้แม้แต่คนเดียว

เพื่อนเพลงเช่าคอนโดหลักแสนใกล้กับบริษัทที่จ่ายเงินเดือนหลักหมื่นเพื่อความสะดวกสะบายในการเดินทางไปทำงาน และพรุ่งนี้ก็เป็นวันแรกที่เธอต้องเข้าไปทำงานในตำแหน่งเลขาของซีอีโอสุดหล่อที่เธอสืบมาแล้วว่าหล่อจริง!

หญิงสาวมีประสบการณ์มาบ้างแล้วจากการฝึกงานที่อังกฤษและเคยทำงานตำแหน่งนี้ช่วยเหลือธุรกิจครอบครัวมาบ้างแล้ว ตอนสมัครงานจึงพออวดอ้างความฉลาดของตนเองได้บ้าง

"เบนิซิโอ แฮร์ริสัน คุณจะต้องเป็นคนที่ให้คำตอบกับฉันว่าทำไมไม่มีผู้ชายคนไหนมาขอฉันเดทเลย หึหึ! ระดับเพื่อนเพลงต้องถามซีอีโอท่านั้น!" เธอมองดูรูปเจ้านายคนใหม่บนหน้าจอมือถือสมาร์ทโฟนอย่างมีแผนร้าย

"ทำไมพ่อกับต้องบังคับเราแต่งงานด้วยนะ ทีพี่ชายสามคนไม่เห็นจะบังคับสักคน ไม่ยุติธรรมเลย!" เธอบ่นคนเดียว

"สงสัยตาอินทรราชจะรวยมหาศาลจนพ่อกับแม่ต้องอยากถือหุ้นรายใหญ่ของเขาอีกน่ะสิ" เธอพูดพลางเบะปากให้กับความเฮงซวยของตนเอง

'ครืด ครืด ครือ'

มือถือของเพื่อนเพลงสั่นอยู่บนที่นอน หญิงสาวเกือบจะเผลอหลับไปเลยไม่ได้มองว่าเป็นใครโทรมาและกดปุ่มรับสาย

"เพื่อน! นั่นแกใช่มะ บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าแกอยู่ไหน!" เสียงตามสายดังมากจนทำให้หญิงสาวต้องขยับโทรศัพท์ออกจากหูเล็กน้อย

"ไอ้คณิน! นี่แกโทรมาหาเพื่อนหรือโทรมาเรียกค่าไถ่วะ ดุชะมัด!" เพื่อนเพลงตะคอกกลับไปหาเพื่อนสนิทเพราะความสนิทสนม

"มีคนบอกว่าเห็นแกกลับมาเมืองไทยแล้ว ฉันเลยลองโทรเบอร์เก่าแกดูว่าติดหรือเปล่าดันติดเฉยเลย"

"พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้าเดี๋ยวจะโทรกลับไป ตอนนี้จะนอนแล้ว!" พูดจบหญิงสาวก็กดตัดสายทันทีและหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าและหลับไปในที่สุด

"ลูกจะต้องแต่งงานกับ 'อินทรราช'!"

"ม่ายยยยยยยยย" เพื่อนเพลงสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อเสียงของผู้เป็นมารดาตามมาบอกให้เธอต้องแต่งงานกับคนที่เธอไม่รู้จักแม้กระทั่งในความฝัน

"ฉันจะไม่แต่งงาน! ไม่สิ ฉันจะแต่งงานกับผู้ชายที่ฉันเลือกเองเท่านั้น!" สาวมั่นอย่างเพื่อนเพลงไม่ยอมให้ใครมากำหนดชีวิตง่ายๆเสียหรอก

"แม่นะแม่ ไม่ได้! ตอนนี้เราต้องรีบนอนเพราะพรุ่งนี้เป็นวันแรกของการทำงาน ถ้าตื่นมาหน้าไม่สวยแล้วหาผัวไม่ได้แม่ต้องรับผิดชอบเลยนะ!" เธอทิ้งตัวลงบนที่นอนอีกกครั้งและดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง

"ไม่ได้สิ ถ้าให้แม่รับผิดชอบก็ต้องให้แต่งกับไอ้บ้าอินทรราชน่ะสิ" เธอบ่นคนเดียวและพยายามข่มตาให้หลับ

โรงแรมกลางดึก

หนุ่มสาวกำลังดำเนินกิจกรรมบนเตียงช่วงกลางดึกอย่างเร่าร้อนและรุนแรงเพื่อปลดปล่อยตัณหาของตนเอง

สำหรับหนุ่มอเมริกันผู้รักเสรีอย่างเบนิซิโอแล้ว การมีเซ็กส์กับผู้หญิงแปลกหน้ามันเป็นเรื่องปกติมาก เพราะมันเป็นเพียงวิธีการบำบัดอารมณ์ความอยากความใคร่เท่านั้น

"อ๊าาา แรงกว่านี้อีกค่ะ อ่าาส์ เบนิซิโอแรงอีก!" เสียงเรียกร้องครวญครางของหญิงสาวชาวไทยดังขึ้นเรื่อยๆ เธอพยายามหันมามองใบหน้าหล่อเหลาของชายรูปร่างกำยำที่เพิ่งพบกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน เขากำลังกระแทกกระทั้นเข้ามาในร่องสวาทของเธออย่างไม่ปราณี

"อึม! อ๊าาา ซีดดดด" เสียงครางของเบนิซิโอดังขึ้นในตอนท้ายเมื่อเขาเกร็งกระตุกถี่ ร่างสูงถอดแก่นกายอันใหญ่โตออกจากร่องสวาทของหญิงสาวและดึงถุงยางอนามัยที่อุ้มน้ำคาวรักของตนไว้ออกและทิ้งลงถังขยะ

"เอาเก่งจังเลยนะคะ" เขาหันไปมองหญิงสาวที่นอนแผ่หลาเปลือยกายและเอ่ยชื่นชมอยู่บนเตียงอย่างไร้ความพิศวาส

"อืม ขอบใจ" เบนิซิโอตอบสั้นๆ

"คุณจะไม่ทำอีกรอบหรอคะ" ร่างอรชรเปลือยเปล่าลุกขึ้นและเดินมาหาชายหนุ่มด้วยท่าทางยั่วยวน

"ไม่ล่ะ พรุ่งนี้ผมมีงานแต่เช้า" เขาตอบออกไปส่งๆ

"งั้น พรุ่งนี้เลิกงานทานข้าวเย็นกันมั้ยคะ" เธอพยายามโน้มน้าวเขา

"ก่อนจะมาโรงแรมผมคิดว่าเราตกลงกันแล้วนะ ผมไม่ชอบความสัมพันธ์ระยะยาว!"

"แต่ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้วเรื่องที่เราจะมีอะไรกันอีก" เธอยื่นข้อเสนอ

"ไว้ผมจะลองคิดดูก็แล้วกันเบนิซิโอพูดจบก็เดินออกจากห้องพักของโรงแรมไปทันที