บอสคนนี้เป็นสามีของฉัน

ตอนที่2 the CEO

'เบนิซิโอ แฮร์ริสัน' ซีอีโอหนุ่มแห่ง 'เบนิซิโอแบรนด์'เดินทางมาถึงบริษัทแห่งใหม่ด้วยรถยนต์ยุโรปคันหรู เขาเลือกที่จะขับรถเองมากกว่ามีคนขับรถเพราะหวงความเป็นส่วนตัวและรักอิสระ

'ได้ยินข่าวว่าวันที่เปิดตัวบริษัทเขาเปิดตัวแฟนด้วยไม่ใช่หรอ'

'แต่เขาลือกันว่าซีโอเป็นเกย์'

' เป็นไปไม่ได้หรอก เห็นข่าวว่าเขาก็เคยควงผู้หญิงเยอะเเยะ แต่ไม่เคยคบใครจริงจัง'

'เขาอาจจะมีแฟนแล้วก็ได้แต่ไม่ได้เปิดเผย'

'ไม่จริงหรอก ข่าววงในสุดๆบอกว่าซีอีโอหวงความโสดเป็นที่สุด'

บรรดาพนักงานพูดคุยกันระหว่างรอซีอีโอลงมาจากรถ

เบนิซิโอเดินลงจากรถและอ้อมมาเปิดประตูรถให้ 'เฌอบี' เขาส่งยิ้มหวานให้เธอ

"เชิญครับ ขอบคุณจริงๆที่มาเป็นเพื่อนผม ดูพนักงานสิครับยืนรอรับเต็มไปหมดเลย" เบนิซิโอมองไปยังประตูทางเข้าสำนักงาน

"บีประหม่ากว่าคุณอีกค่ะ สาวๆพวกนั้นคงจ้องอยากจะเขม่นบีจะแย่แล้วมั้งคะ" เฌอบีเป็นเพื่อนสนิทของเบนิซิโอและเธอก็มีแฟนหนุ่มอยู่แล้ว

"อย่าไปใส่ใจเลยครับ แค่ให้คุณแม่ผมรับรู้ว่าคุณมาด้วยวันนี้ก็พอแล้วครับ" มารดาของเขาอยากเห็นบุตรชายมีแฟนเป็นตัวเป็นตน เบนิซิโอจึงเคยหลอกมารดาของตนไว้ว่าเฌอบีคือแฟนสาวของเขานั่นเอง

เบนิซิโอโอบเอวบางของเฌอบีและเดินเข้าไปยังสำนักงาน เสียงปรบมือดังกระหึ่มเป็นการต้อนรับ ภายใต้รอยยิ้มเฌอบีเห็นบางคนหันไปซุบซิบนินทากันก็พอดูออกว่าสาวๆพวกนั้นพูดอะไรกัน

ซีอีโอเบนิซิโอส่งยิ้มให้บรรดาพนักงานทุกคนอย่างเป็นมิตร เขาเดินตรงจนไปถึงหน้าลิฟท์เพื่อรอขึ้นไปยังชั้นผู้บริหาร

ทันใดนั้น

"มิสเตอร์แฮร์ริสัน รอด้วย!" เสียงใสของหญิงสาวคนหนึ่งตะโกนขึ้นเป็นภาษาอังกฤษ เธอวิ่งฝ่าฝูงบรรดาพนักงานตรงเข้ามาหาเขา

"โอ๊ย!" แต่รองเท้าส้นสูงเจ้ากรรมดันสะดุดทางต่างระดับที่เธอไม่ได้มองจนต้องเสียหลักหกล้มลงไปกองกับพื้น

"อายชะมัด!" เพื่อนเพลงสบถเบาๆ พนักงานหลายคนตรงนั้นบ้างก็หัวเราะเยาะบ้างก็ยืนอึ้งกับพฤติกรรมของเธอ

"เป็นอะไรหรือเปล่าคะ" เฌอบีรีบวิ่งเข้ามาประคองร่างบางขึ้น เบนิซิโอเดินตามเฌอบีเข้ามาเพื่อช่วยพยุงหญิงสาวอีกแรง

"เมื่อกี้เรียกผมหรอ" เขาถาม ดวงหน้าสวยหันไปสบสายตาคู่นั้น

"ตาสีฟ้า มีเคราด้วย หล่อชะมัด" เธอพึมพำเป็นภาษาไทย เฌอบีฟังออกจึงหัวเราะออกมาเบาๆด้วยความรู้สึกชอบใจกับความตรงไปตรงมาของเธอ

"คุณพูดว่าอะไรนะครับ" เบนิซิโอถามย้ำอีกที เขาไม่สามารถละสายตาจากดวงหน้าสวยคมของเธอแม้แต่วินาทีเดียว

"เอ่อ ฉันชื่อเพื่อนเพลง เป็นเลขาของคุณค่ะ" เธอแนะนำตัวเองเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงบริติช และยื่นมือออกไปหาเขา ทุกคนในนี้ต่างก็แปลกใจกันเป็นอย่างมาก

"ชื่ออะไรนะ เพียน เพลน?" เขาพยายามเรียกชื่อเธอ

"เพื่อน เพลง" เธอเน้นเสียงชัดๆทีละคำให้เขาฟัง

"ลิฟท์มาแล้วเดี๋ยวไปคุยกันข้างบนดีกว่าค่ะ" เฌอบีบอกสองหนุ่มสาวที่พยายามสอนกันสะกดชื่ออยู่

"ขอบคุณนะคะที่ช่วยพยุงฉันเมื่อกี้" เพื่อนเพลงหันไปขอบคุณเฌอบีระหว่างเดินเข้าลิฟท์

"ไม่เป็นไรค่ะเรื่องแค่นี้เอง" เฌอบียิ้มให้เธอ

"คุณพูดไทยชัดจังเลยค่ะ" เธอยังคงถามต่อ

"ฉันเป็นลูกครึ่งค่ะ"

"แต่หน้าฝรั่งจ๋าเลย คุณสวยมาก คุณเป็นแฟนของคุณมิสเตอร์แฮร์ริสันหรอคะ" ชายหนุ่มฟังภาษาไทยไม่ได้แต่หันขวับมามองหญิงสาวช่างเจรจาเมื่อได้ยินชื่อของตนเอง โชคดีเสียงลิฟท์เตือนถึงชั้นที่เป็นจุดหมายพอดีเฌอบีจึงยังไม่ได้ตอบอะไรออกไป

"สวัสดีค่ะท่านประธาน" พนักงานสาวสวยคนหนึ่งมายืนรอต้อนรับและนำทางไปยังห้องทำงาน

"เชิญเข้าไปด้านในเลยค่ะท่าน" เบนิซิโอและเฌอบีเดินเข้าไปข้างใน

"ส่วนโต๊ะคุณเลขาอยู่ตรงหน้าห้องท่านประธานนะคะ" พนักงานสาวสวยหันมาบอกเพื่อนเพลง

ทันใดนั้น

"ถามจริงๆเถอะว่าเธอกล้าดียังไงวิ่งเข้าไปขวางทางท่านประธานแบบนั้น!" พนักงานสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเพื่อนเพลง หล่อนยืนกอดอกและเบะปากใส่เธอราวกับว่าเป็นศัตรูกันมาเป็นชาติ

"คุณเป็นใครคะ" เพื่อนเพลงไม่ได้อยากมีเรื่องกับใคร แต่อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนถูกหาเรื่องเสียอย่างนั้น

"ฉัน 'ลิสา' เป็นหัวหน้าฝ่ายการตลาด" หล่อนแนะนำตัว ความจริงหล่อนก็สวยจัดจ้านและออกแนวเซ็กซี่ แต่นิสัยไม่น่าคบเพื่อนเพลงจึงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ

"ฉันชื่อเพื่อน ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนที่นี่นะคะ" เพื่อนเพลงแนะนำตัวไปตามมารยาท

"ท่าทางเธอน่าจะอายุยังน้อย ฉันเตือนไว้ก่อนเลยนะว่าอย่าแม้แต่จะคิดเรื่องจะจับท่านประธาน" ลิสากัดฟันพูด เด็กอมมือยังรู้เลยว่าหล่อนอยากจะเก็บเบนิซิโอไว้กินเสียเอง

"ก็ไม่รู้สิคะ ของแบบนี้ใครดีใครได้" คนอย่างเพื่อนเพลงหรือจะกลัว เล่นออกตัวแรงเสียขนาดนี้ก็คงต้องลองแย่งชิงดูสักตั้งเพื่อศักดิ์ศรี

"ไม่ต้องแย่งกันหรอกจ้าาา แฟนเขาก็อยู่ข้างในด้วยกันนู่น" เสียงของหญิงสาววัยราวสี่สิบดังขึ้น

"พี่แพง! เรายังไม่รู้สักหน่อยว่าเป็นแฟนกันจริงหรือเปล่า เขาอาจจะเป็นเพื่อนหรือหุ้นส่วนกันก็ได้" ลิสาหันไปพูดกับ 'พี่แพง' หัวหน้าแผนกการเงินซึ่งเป็นที่เคารพของบรรดาพนักงาน

"เรื่องของเจ้านาย พวกเธอควรจะแยกย้ายกันไปทำงานดีกว่ามั้ย"

"มีอะไรกันหรือเปล่าคะ" เสียงเรียบทว่านุ่มนวลและแอบแฝงความทรงพลังอยู่ในนั้นทำให้ทุกคนถึงกับเงียบกริบและหันไปมองต้นเสียงนั้นเป็นตาเดียว

"คุณตรีรัตน์ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ" ลิสารีบเดินเข้าไปหาหญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าสวยคมทว่าเก๋ไก๋ตามแบบฉบับนางแบบยิ้มออกมาเล็กน้อยให้บรรดาพนักงาน

เพื่อนเพลงเห็นตรีรัตน์หันไปคุยกับบรรดาพนักงานอย่างสนิทสนมจึงค่อยๆถอยกลับไปยังโต๊ะทำงานของตนเอง โชคดีที่ตรีรัตน์ยังไม่ได้หันมามองเธอ มือเรียวรีบดึงป้ายชื่อที่อยู่บนหน้าอกด้านซ้ายออก

"พี่แต้วมาทำอะไรที่นี่" 'แต้วคือชื่อเล่นของตรีรัตน์' เพื่อนเพลงถามตนเองและรีบทำทีก้มลงไปหาของใต้โต๊ะเมื่อตรีรัตน์เดินผ่านโต๊ะของเธอเข้าไปในห้องทำงานของเบนิซิโอ

"คุณเบนิซิโอนี่โชคดีจังเลย มีผู้ถือหุ้นที่สวยขนาดนี้มาช่วยงานอีกแรง" พี่แพงพูดกระทบกระแทกมายังลิสาเบาๆก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะของตนเอง