บทที่ 6
"หรือเธอมีคนรักรออยู่"
"มะ ไม่ ไม่มี"
"งั้น อยู่กับฉันได้ไหม ไม่ต้องกลับไปได้ไหม"
ทั้งสองสบตากัน
"นาย เมาใช่ไหม"
"ไม่เมา ฉันพูดด้วยสติที่ยังสมบูรณ์" พายุมั่นใจว่าเขามีสติครบถ้วน แต่ที่กล้าที่จะแสดงออกและพูดคำพูดมากมายเช่นนี้ ก็น่าจะมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ด้วยนิดหน่อย
"แต่… ฉัน…"
ใบหน้าของทั้งเลื่อนเข้าหากันเหมือนมีบางอย่างดึงดูดคนทั้งคู่ ริมฝีปากของทั้งสองก็จูบผสานกัน คำพูดของสญามนถูกริมฝีปากหยักดูดกลืนหายไป
ฝ่ามือใหญ่ โอบแผ่นหลังบางไว้ ออกแรงดันคนตัวเล็กเข้าหาอกแกร่ง พายุจูบพร้อมส่งความชื้นจากเรียวลิ้นเข้าไปสำรวจ เขาไล่ตอนเรียวลิ้นเล็กจากโพรงปากหญิงสาวที่อ้าออกให้ชายหนุ่มอย่างเผลอไผล
สญามนรู้สึกเสียววาบไปถึงท้องน้อย กับจูบแรกของเธอกับชายหนุ่ม พายุรู้สึกพึงพอใจกับรสจูบที่เก้กังของเธอ มันทำให้เขารู้ว่าเธอยังไม่เคยจูบกับใครมาก่อน
พายุถอดจูบออก แตะหน้าผากของตนไว้กับหน้าผากหญ
