บทที่ 6.1 พันธนาการของตระกูลสุทธาทร
838 Words
บทที่ 6.1 พันธนาการของตระกูลสุทธาทร
ห้องรับรองวีไอพีเล็ก ๆ ที่เงียบสงบ ถูกจัดเตรียมไว้สำหรับครอบครัวสำคัญ บรรยากาศภายในห้องตัดขาดจากความวุ่นวายภายนอกอย่างสิ้นเชิง คุณนายนภา สุทธาทร นั่งสง่าอยู่บนโซฟาผ้าไหม ดวงตากวาดมองภาคินที่เพิ่งเดินเข้ามาในชุดครุยเต็มยศด้วยความภาคภูมิใจ แต่แฝงไว้ซึ่งความหนักแน่น
“ลูกดูดีมากภาคิน” คุณนายนภากล่าว “สมกับเป็นบัณฑิตเกียรตินิยมของสุทธาทร”
ภาคินถอดชุดครุยออกอย่างช้า ๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามกับมารดา สีหน้าของเขายังคงเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย เขาพยายามจะคิดถึงเด็กสาวที่เพิ่งเดินจากไปเมื่อครู่ ลลินที่ดูแปลกไปอย่างสิ้นเชิง แต่คำพูดของคุณแม่ก็ดึงเขากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงอย่างรวดเร็ว
“แม่รู้ว่าลูกอยากพักผ่อน แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่เราต้องพูดคุยเรื่อง อนาคต กันอย่างจริงจังแล้วนะ”
“ครับคุณแม่” ภาคินตอบรับอย่างสุภาพ เขารู้ดีว่าความรับผิดชอบของเขาไม่ได้สิ้นสุดลงเมื่อการเรียนจบ แต่เพิ่งจะเริ่มต้นต่างหาก
คุณนภานั่งตัวตรง เธอเริ่มเข้าสู่ประเด็นสำคัญทันที ภาคินไม่ได้ตอบ เขาเพียงแต่นิ่งเงียบและรอฟัง
“การหมั้นหมายของเรากับตระกูลของพิมพ์ลดา... มันคือเรื่องที่วางแผนไว้ตั้งแต่ลูกยังเด็ก แต่แม่ไม่อยากให้เรื่องพวกนี้เข้ามารบกวนสมาธิในการเรียนของลูก แม่ต้องการให้ลูกจบออกมาอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด ตอนนี้ลูกทำสำเร็จแล้ว” คุณนภากล่าวอย่างนุ่มนวล แต่ทุกประโยคหนักแน่นราวกับคำสั่งศาล
“ถึงเวลาแล้วที่ลูกจะต้องรับรู้และทำตามหน้าที่ของลูกในฐานะทายาทสุทธาทร”
ภาคินเลี่ยงที่จะสบตา “แต่แม่ก็รู้ว่าผมกับพิมพ์ลดา... เราไม่ได้มีเรื่องราวความรักแบบหนุ่มสาว”
คุณนภาถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “ภาคิน... ความรักแบบนั้นมีไว้สำหรับละครหลังข่าว แต่สำหรับสุทธาทร ความมั่นคง และ อำนาจ คือความรักที่แท้จริง ลูกกับพิมพ์ลดาเหมาะสมกันในทุกมิติ ทั้งฐานะ ชื่อเสียง และการสนับสนุนทางธุรกิจ... นี่คือสิ่งที่สำคัญกว่าความรู้สึกชั่วครั้งชั่วคราว”
เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นกังวลเล็กน้อย “ที่สำคัญ... พิมพ์ลดาเขาเพิ่งมาหาแม่เมื่อวานนี้”
“พิมพ์ลดามาหาแม่ทำไมครับ?” ภาคินถามด้วยความแปลกใจ
“พิมพ์ลดาฉลาด... เธอเข้าใจตลาดและสังคมดี” คุณนภาเอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย เธอปรึกษาแม่ว่า เธออยากให้มีการจัดงานหมั้นอย่างเป็นทางการให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“ทำไมต้องเร็วขนาดนั้นด้วยครับแม่? ผมอยากให้มันค่อยเป็นค่อยไป
“ผมเข้าใจเรื่องความรับผิดชอบ... แต่ผมขอเวลาทำความเข้าใจกับสถานการณ์อีกสักพักได้ไหมครับ” ภาคินพยายามต่อรองครั้งสุดท้าย
คุณนภาไม่ตอบ เธอเพียงแค่ถอดเข็มกลัดตระกูลที่ติดอยู่บนชุดสูทของเธอออก แล้ววางลงบนโต๊ะตรงหน้าภาคิน “ภาคิน... ลูกเป็นทายาทสุทธาทร ตอนนี้ ใบปริญญาบัตร ที่ลูกเพียรพยายามหามา มันทำหน้าที่ของมันจบแล้ว”
“ตอนนี้ถึงคิวที่ นามสกุล จะทำหน้าที่บ้าง”
คุณนภามองตาภาคินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังและอำนาจ “ในโลกของเราไม่มีคำว่า ‘พัก’ ไม่มีคำว่า ‘ค่อยเป็นค่อยไป’ ลูกต้องเรียนรู้การบริหารบริษัทให้เร็วที่สุด และการประกาศหมั้นกับพิมพ์ลดา จะช่วยเสริมความแข็งแกร่งทางธุรกิจให้เราได้ทันทีที่ลูกก้าวเข้าสู่สนามการเงิน”
“เราจะจัดงานประกาศหมั้นให้ยิ่งใหญ่ที่สุดในอีกสองเดือนข้างหน้า... และอาทิตย์หน้า ลูกต้องเริ่มเข้าไปเรียนรู้งานในบริษัทได้แล้ว”
ภาคินหลับตาลงอย่างช้า ๆ ความฝันเล็ก ๆ เกี่ยวกับการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย การเป็นเพียงรุ่นพี่ที่คอยดูแลเด็กสาวที่น่ารักคนหนึ่ง... มันพังทลายลงอย่างสมบูรณ์ เขาคือ ภาคิน สุทธาทร ไม่ใช่เพียงบัณฑิตธรรมดา
เขาเปิดตาขึ้นอีกครั้ง แววตาที่เคยอ่อนโยนเมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วยความเย็นชาและความมุ่งมั่น “ครับคุณแม่... ผมจะเตรียมตัว”
น้ำเสียงของเขาหนักแน่นและยอมจำนนต่อโชคชะตาแล้ว คุณนภาพยักหน้าด้วยความพอใจ เธอหยิบเข็มกลัดตระกูลนั้นขึ้นมา แล้วติดมันกลับไปที่ชุดสูทของภาคินอย่างบรรจง
“ดีมาก... ลูกชายของแม่ไม่ทำให้แม่ผิดหวังอยู่แล้ว”
ในขณะที่ภาคินกำลังแบกรับพันธนาการของตระกูลไว้บนบ่า และกำลังจะก้าวเข้าสู่โลกธุรกิจอย่างเป็นทางการ ลลิน ที่เดินจากไปพร้อมกับนามสกุล ‘สุทธาทร’ ที่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำ ก็กำลังเริ่มต้นสร้าง ปีศาจ ตัวใหม่ เพื่อกลับมาเผชิญหน้ากับโชคชะตา และ ‘คู่หมั้น’ ของเขาอีกครั้งอย่างไม่มีวันหลีกเลี่ยงได้
- Writer
