ดิฉันต้องนอกใจสามีจนกว่าจะท้อง

นัดหนุ่มแปลกหน้าอีกครั้ง

ตอน นัดหนุ่มแปลกหน้าอีกครั้ง

ฉันขับรถยุโรปคันหรูของตัวเองกลับเข้ามาจอดในโรงจอดรถของคฤหาสน์ กลิ่นอายของความร่ำรวยและความเงียบเหงาโอบล้อมฉันทันทีที่ก้าวเท้าลงจากรถ ฉันรีบตรงดิ่งเข้าครัว ลงมือทำอาหารเย็นด้วยตัวเองเพื่อไถ่โทษความรู้สึกผิดในใจ เมนูวันนี้คือสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าและสเต็กเนื้อวากิว เมนูโปรดของคุณเหม

ไม่นานนัก เสียงรถประจำตำแหน่งของคุณเหมก็แล่นเข้ามาจอด เขาเดินเข้ามาในบ้านด้วยชุดสูทสีน้ำเงินเข้มที่ตัดเย็บอย่างประณีต ใบหน้าหล่อเหลาดูอิดโรยจากการทำงาน แต่เมื่อเห็นฉัน เขาก็ยิ้มกว้าง

"หอมจังเลยครับที่รัก" คุณเหมเดินเข้ามาสวมกอดฉันจากด้านหลัง จมูกโด่งฝังลงที่แก้มของฉันแล้วหอมฟ่อดใหญ่

ความอบอุ่นและกลิ่นน้ำหอมราคาแพงของสามี ทำให้ความรู้สึกผิดตีตื้นขึ้นมาจุกที่คอหอย ฉันเพิ่งจะไปนอนให้ผู้ชายอื่นลูบคลำมาหมาดๆ แม้จะยังไม่ถึงขั้นสอดใส่เข้ามาหมด แต่ใจของฉันมันก็นอกลู่นอกทางไปแล้ว

"ริสาขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะคะ เดี๋ยวรีบมาตั้งโต๊ะค่ะ"

ฉันผละออกจากอ้อมกอดเขาแล้ววิ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำรับแขก ฉันล็อคประตู ทรุดตัวลงนั่งบนฝาชักโครกแล้วปล่อยโฮออกมาเงียบๆ น้ำตาแห่งความละอายไหลอาบแก้ม ฉันรักเขา แต่ฉันก็จนปัญญาที่จะแก้ปัญหาเรื่องลูก

ฉันใช้เวลาครู่ใหญ่ล้างหน้าและเติมแป้งเพื่อกลบเกลื่อนรอยแดงช้ำรอบดวงตา ปั้นหน้ายิ้มแล้วเดินกลับออกมาที่โต๊ะอาหาร

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารดูอบอุ่น คุณเหมตักเส้นสปาเก็ตตี้ป้อนใส่ปากฉัน "กินเยอะๆ นะครับ คุณดูผอมไปนะช่วงนี้"

แต่ความสุขมักผ่านไปไวเสมอ เมื่อเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นหินอ่อนดังใกล้เข้ามา คุณหญิงนิมมาเดินลงมาจากชั้นบนในชุดไหมไทยสีม่วงเข้ม ใบหน้าบึงตึง

"มีความสุขกันจริงนะ" หล่อนเปรยขึ้นพร้อมนั่งลงที่หัวโต๊ะ "แล้วเมื่อไหร่จะมีข่าวดีให้ฉันชื่นใจบ้าง"

ช้อนส้อมในมือฉันชะงัก คุณเหมหน้าเจื่อนลงทันที "คุณแม่ครับ เรากำลังพยายามอยู่..."

"พยายามมากี่ปีแล้ว!" คุณหญิงกระแทกแก้วน้ำลงบนโต๊ะ "รู้ไหมว่าวันนี้อาการคุณพ่อทรุดลงอีกแล้ว หมอบอกว่าท่านอาจจะอยู่ได้ไม่นาน ท่านบ่นทุกวันว่าอยากเห็นหน้าหลานชายก่อนตาย ถ้าพวกแกยังไม่มีน้ำยา ก็เตรียมตัวเป็นลูกอกตัญญูได้เลย!"

ฉันก้มหน้ามองพื้น น้ำตาตกใน คำว่า 'อกตัญญู' มันหนักอึ้งเกินกว่าจะรับไหว คุณเหมได้แต่เงียบ ไม่กล้าเถียงแม่ตัวเองแม้แต่คำเดียว

คืนนั้น ในห้องนอนกว้างใหญ่บนเตียงคิงไซส์ราคาหลักแสน ฉันพยายามปรนนิบัติสามีด้วยความหวังอันริบหรี่ ฉันเล้าโลมเขา ใช้ปากครอบครองความเป็นชายที่เริ่มอ่อนแรงของเขา

"อื้ม... ริสา... ดีครับ..." คุณเหมครางเบาๆ มือลูบหัวฉัน

ฉันตั้งใจดูดดึงและใช้ลิ้นกระตุ้นให้เขาแข็งตัวเต็มที่ หวังว่าคืนนี้เราจะมีเซ็กส์กันได้และเผื่อฟลุ๊คท้อง แต่ทว่า... ฉันอมได้เพียงไม่นาน ร่างกายของเขาก็กระตุกเกร็ง น้ำรักรสชาติจืดชืดฉีดพ่นเข้ามาในปากฉันเพียงเล็กน้อย

"ขอโทษนะที่รัก ผมเหนื่อยมากเลย" เขาพึมพำแล้วผล็อยหลับไปในเวลาไม่ถึงนาที ทิ้งให้ฉันนอนค้างเติ่งอยู่กับความว่างเปล่าและน้ำเชื้อใสๆ ที่ไร้คุณภาพในปาก

เช้าวันรุ่งขึ้น ความอดทนของฉันขาดสะบั้น

หลังจากคุณเหมออกไปทำงาน ฉันกดเข้าแอปพลิเคชันหาคู่อีกครั้ง คราวนี้ฉันไม่เลือกมาก ขอแค่คนมีเลือดกรุ๊ปเดียวกับสามี ฉันปัดขวาไปเจอกับ "วัฒน์" ชายหนุ่มวัย 30 ต้นๆ อาชีพโฟร์แมนคุมงานก่อสร้าง รูปร่างกำยำ ผิวเข้ม หน้าตาคมเข้มแบบชายไทยแท้

ฉันนัดเจอเขาที่โรงแรมม่านรูดราคาถูกย่านชานเมือง ห่างไกลจากสังคมไฮโซของฉัน

ฉันสลัดคราบคุณนายหมื่นล้านทิ้งไป ฉันเลือกสวมเสื้อยืดสีขาวเก่าๆ ตัวหลวมโคร่งกับกางเกงยีนส์ขาสั้นราคาตลาดนัด ถอดแหวนเพชร นาฬิกาหรู และสร้อยคอทองคำขาวเก็บใส่ตู้เซฟทั้งหมด สวมรองเท้าแตะยางธรรมดาๆ และใส่แมสก์ปิดบังใบหน้า ขับรถเก๋งคันเล็กของแม่บ้านออกมาแทน

โรงแรมที่นัดหมายเป็นตึกแถวเก่าๆ กลิ่นอับชื้นและกลิ่นบุหรี่ลอยคลุ้ง วัฒน์ยืนรออยู่ที่หน้าห้อง เขาใส่เสื้อช็อปเปื้อนฝุ่นปูนและกางเกงยีนส์ขาดๆ ดูดิบเถื่อนต่างจากสามีผู้ดีของฉันราวฟ้ากับเหว

"น้องสาใช่ไหมครับ" วัฒน์ทักสายตาโลมเลียมองขาขาวๆ ของฉัน

"ค่ะ เข้าห้องเถอะค่ะ ฉันรีบ" ฉันตอบเสียงแข็ง พยายามข่มความกลัวและความรังเกียจเอาไว้

ภายในห้องแคบๆ มีเพียงเตียงสปริงเก่าๆ ที่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด วัฒน์ไม่รอช้า เขาเข้าจู่โจมฉันทันที ความหยาบกระด้างของหนุ่มใช้แรงงานทำให้ฉันตกใจ มือสากๆ ของเขาลูบไล้ไปทั่วตัวฉัน บีบขยำหน้าอกผ่านเสื้อยืดจนฉันเจ็บ

"ขาวจั๊วะเลยว่ะ นุ่มมือชิบหาย" วัฒน์คำราม เขาซุกไซ้ซอกคอฉัน กลิ่นเหงื่อและกลิ่นตัวผู้ชายแรงๆ ของเขา แทนที่จะทำให้เหม็น กลับกระตุ้นสัญชาตญาณดิบในตัวฉันอย่างประหลาด

เขาถอดกางเกงยีนส์ขาสั้นของฉันออก แล้วจับขาฉันแยกกว้างบนเตียงเก่าๆ นั้น ไม่มีบทพูดหวานซึ้ง มีแต่เสียงลมหายใจหอบกระเส่า วัฒน์งัดท่อนเอ็นขนาดเขื่อง สีคล้ำและมีเส้นเลือดปูดโปนออกมา

"จะเสียบละนะ"

"อื้อ... เข้ามาเลย รีบๆนะคะ" ฉันพยักหน้าหลับตาปี๋

เขากระแทกเข้ามาทีเดียวเกือบสุดลำ ความใหญ่โตและแข็งขึงของเขาฉีกกระชากความคับแคบของฉัน

"กรี๊ดดดด!" ฉันร้องลั่นห้อง ความเจ็บปวดแล่นพล่าน แต่ในวินาทีต่อมา มันกลายเป็นความเสียวซ่านจนแทบขาดใจ

วัฒน์กระหน่ำกระแทกเข้ามาอย่างป่าเถื่อน เตียงสปริงโยกไหวรุนแรง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นห้องแคบๆ ฉันจิกเล็บลงบนหลังของเขา กรีดร้องโหยหวนอย่างไม่อายใคร เพราะที่นี่ไม่มีใครรู้จักคุณนายริสา

"อ๊า... ดี... แรงอีกค่ะ... อ๊า!"

ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับสามีมาก่อน ความ ตึงเปรี๊ยะ ของเขาเติมเต็มทุกอณูในร่างกายฉัน วัฒน์ซอยยิกๆไม่ยั้งนานนับสิบนาที ประเคนความเป็นชายอันยิ่งใหญ่เข้ามาในตัวดิฉันจนเสียวซ่าน จนกระทั่งเขาเกร็งตัวกระตุก

"จะแตกแล้วครับ!"

เขากดสะโพกแนบสนิท ฉีดพ่นน้ำเชื้ออุ่นจัดปริมาณมหาศาลเข้ามาในมดลูกของฉัน ฉันรู้สึกถึงกระแสน้ำที่พุ่งทะลักเข้ามาเติมเต็มความว่างเปล่า มันร้อนวูบวาบไปทั่วท้องน้อยแบบที่ไม่เคยได้รับจากน้ำสามีตามกฎหมายเลย

วัฒน์ทิ้งตัวลงนอนทับฉัน หอบหายใจหนักหน่วง ฉันนอนนิ่ง น้ำตาไหลออกมาทางหางตา

"สุดยอดเลยน้องสา ไว้พี่นัดใหม่นะ" วัฒน์ลุกขึ้นแต่งตัว โยนเงินค่าโรงแรมไว้บนโต๊ะแล้วเดินผิวปากออกจากห้องไป

เมื่อประตูห้องปิดลง ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง ฉันนอนขดตัวกอดตัวเองอยู่บนเตียงสกปรก ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีตีกลับเข้ามาทำร้ายจิตใจ แต่ร่างกายส่วนล่างกลับยังเต้นตุบๆ ด้วยความสุขสม

ฉันชันเข่าขึ้น มองดูร่องกลีบดอกไม้สีแดงช้ำของตัวเอง น้ำเชื้อสีขาวขุ่นข้นคลั่ก...ค่อยๆ ไหลย้อนออกมาจากร่องรักที่เนินสาวบวมปลั่ง น้ำผู้ชายแปลกหน้าหยดลงบนผ้าปูที่นอนสีมอซอเป็นวงวาว

ฉันได้แต่นอนมองมัน หวังว่าหนึ่งในล้านตัวนั้น จะกลายเป็นลูกที่จะช่วยกอบกู้ชีวิตของฉันในกรงทองได้... แม้ว่าจุดกำเนิดของแกจะมาจากโรงแรมซอมซ่อแห่งนี้ก็ตาม