บทที่ 19 ใกล้อีกนิด
“เฮีย!! ให้ผมมีเวลาพักบ้างเถอะครับ กว่าผมจะกลับไปถึงห้องก็ตีสี่ทุกวันแล้วนะครับ” จิณภพโอดครวญอย่างน่าสงสาร เมื่อโดนัทให้เขาปรับตารางงานทั้งหมดใหม่
“กูให้มึงปรับตารางเวลาให้ ไม่ได้บอกให้มึงตามกูไปทำงาน ต่อไปนี้ มึงมาทำงานที่นี่ที่เดียวพอ ส่วนที่บริษัทฯ กูจะจัดการเอง” โดนัทพูดขึ้น
“แล้วจะให้ใครรับหน้าที่แทนผมละครับ หรือเฮียจะหาเลขาสักคนที่บริษัทฯ ครับ ผมจะได้ลงประกาศหาคนให้”
“มีแล้ว..”
“ใครครับ..”
“ช่างเถอะ..เอาไว้จัดตารางงานเสร็จแล้ว ส่งเข้าเมลให้ด้วย วันนี้กูกลับก่อน..มึงจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย อย่าให้มีปัญหา”
“ครับ”
จิณภพจ้องมองแผ่นหลังของโดนัทอย่างไม่เข้าใจมากนัก หากไม่ต้องไปทำงานกับชายหนุ่มแล้ว งานที่เคยทำใครจะรับผิดชอบต่อ นอกจากโดนัทจะหาเลขาคนใหม่มาแทนที่ของเขาเพียงเท่านั้น
เวลาสองทุ่มยี่สิบนาที ปลายฝนยังคงนั่งจ้องตัวเลขในหน้าจอมคอมพิวเตอร์จนลืมเวลาเลิกง
