บทที่ 10 คนไม่รู้ไม่ใช่คนโง่
“ฝนคุยกับพี่หน่อย” ทัดดาวที่อยู่ในห้องครัวเดินออกมาเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูบ้าน
“ค่ะ พี่ดาวมีอะไรจะคุยกับฝนเหรอคะ”
“เกิดอะไรขึ้นกับฝนและคิน วันนี้คินไปหาฝนที่ร้าน ไม่ได้บอกเขาเหรอว่าเปลี่ยนงานใหม่แล้ว พี่โทรไปก็ไม่รับสายเป็นอะไร ทะเลาะกันเหรอ” ทัดดาวมีสีหน้าเป็นห่วง เพราะไม่เคยเจอสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน
“เราเลิกกันแล้วค่ะ” ปลายฝนบอกความจริงพี่สาว
“อะไรนะ!! เลิกกันเหรอ แต่คินเขาไปหาฝนที่ร้านไม่เห็นพูดอะไรเลยนะ”
“ถ้าเขาไปอีก พี่ก็ไล่เขากลับได้เลยค่ะ” น้ำเสียงของปลายฝนยังคงฝืนทนความเจ็บปวด ถึงใบหน้าของเธอจะยิ้มแย้มเพียงใด ก็ทำเพื่อกลบเกลื่อนความช้ำใจเพียงเท่านั้น
“มันเกิดอะไรขึ้น บอกพี่ได้ไหมฝน”
“เขามีคนอื่นค่ะ เขานอกใจฝน” ปลายฝนตอบออกมาอย่างไม่ลังเล “ไม่สิ..ตลอดเวลาที่คบกันมา เขาไม่เคยซื่อสัตย์เลยก็ว่าได้ บางทีอาจเป็นฝนคนเดียวที่คิดว่าตัวเองสำคัญเป็นคนรั
