บทที่ 11 เริ่มใหม่
“ฝน” อาคินเรียกชื่อของปลายฝนออกมาด้วยความดีใจ อาการป่วยของเขาดีขึ้นมาก “เฮียมาได้ไง?” เขามองเลยไปยังโดนัท ที่เดินตามหลังของแฟนสาวเข้ามาภายในห้อง
“ยังไม่ตาย”
“ผมดวงแข็งนะเฮีย ว่าแต่มาด้วยกันเหรอครับ” น้ำเสียงของเขาปะปนความไม่พอใจอยู่ด้วย
“อืม” เขาตอบเพียงเท่านั้น
“ฝนไปสอนหนังสือให้หลานของเฮียนะคะ เจอกันเข้าพอดีเฮียเลยมาส่งค่ะ พี่ไม่เป็นอะไรมากแล้วใช่ไหม นินกับรินละคะ” เธอมองหาเพื่อนสาวทั้งสองอย่างสงสัย
“พี่ให้กลับไปแล้ว พี่อยากคุยกับฝน ขอแค่สิบนาทีได้ไหม นะฝน” น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยขออีกครั้ง
“ค่ะ” ปลายฝนตอบรับก่อนภายในห้องจะเหลือเธอและเขาสองคนเท่านั้น “มีอะไรก็รีบพูดมาเถอะค่ะ จะได้รีบพักผ่อน”
“ฝน..พี่ขอโทษนะครับ” อาคินลุกขึ้นจากเตียงนอน เขาคว้าร่างของปลายฝนเข้ามากอดเอาไว้ “พี่ขาดฝนไม่ได้ พี่รักฝน เรากลับมาคบกันเถอะ กลับมาเริ่มต้นกันใหม่ พี่จะไม่ทำตัวแบบนี้อีกแล้วน
