ใบบัวรู้สึกว่าร่างกายของเธอสั่นเทิ้มไปหมดในระหว่างที่โดนริมฝีปากหยักนั้นจูบแนบประกบ เปลือกตาค่อยๆปิดลงรับสัมผัสอันวาบหวาม ธาวินค่อยๆทวีความนุ่มลึกของจูบมากขึ้นด้วยการแทรกปลายลิ้นเข้ามาพัวพัน ไม่ใช่จูบที่เร่าร้อนแต่เป็นจูบลึกล้ำไม่เร่งรีบแต่รับรู้ได้ถึงความอ่อนหวานที่ธาวินส่งมอบผ่านเรียวปากเข้ามา
ใบบัวยังคงหลับตาพริ้มลมหายใจขาดเป็นห้วงเธอกำลังรู้สึกว่ากำลังถูกกลืนกิน ก่อนที่จะขาดใจตายธาวินก็ถอนริมฝีปากออกมาเสียก่อน ราวกับรู้ว่าเธอกำลังจะตายเพราะจูบดูดวิญญานของเขา
"อย่าหลบหน้าพี่สิ"
คางมนถูกเชยให้หันกลับมาสบตากับเขาตรงๆ
"จูบนี้พี่จะไม่ขอโทษ เพราะพี่ตั้งใจ"
ใบบัวยังคงเงียบ เธอรู้สึกเขินอายอย่างหนัก ไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรยามที่ถูกสายตาปานเหยี่ยวคู่นั้นจับจ้องมองมาด้วยความหล่อที่สะกดจิตและแววตาเสน่หามันเหมือนเขาฆ่าเธอให้ตายโดยที่ไม่ต้องใช้กำลังหรืออาวุธใดๆ ยิ่งสายตาวาบหวานที่มองมาถ้ากลืน
