ลลินได้รู้ในวันเปิดภาคเรียนว่าพุฒิและเพื่อน ๆ ของเขาคือ กลุ่มหนุ่มฮอตของมหาวิทยาลัย พี่ชายที่ลลินไม่อยากเข้าใกล้แท้จริงแล้วมีสาวสวยมากหน้าหลายตาคอยวิ่งเข้าหา และพุฒิก็เปลี่ยนแฟนบ่อยจนลลินจำชื่อไม่เคยได้
ตอนแรกไม่มีใครรู้ว่าลลินเป็นน้องสาวของพุฒิ เพราะเขาไม่เคยมาทักทายหรือแสดงถึงความใกล้ชิด ซึ่งลลินก็ไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้ แต่เป็นสิงห์นั่นเองที่เดินมาทักทายเธอ รวมถึงวินกับโก้ที่ส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรมาให้ คนอื่น ๆ ถึงได้รู้ว่าสาวแว่นที่เหมือนกับเด็กเนิร์ดอย่างเธอคือ น้องสาวของหนุ่มหล่อที่ใคร ๆ หลายคนหมายปอง
จากนั้นจึงมีผู้หญิงหลายคนพยายามใช้เธอเป็นสะพานเชื่อมไปหาบรรดาหนุ่ม ๆ กลุ่มนี้ แต่ลลินก็ทำท่าเฉยชาและปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ทุกคนจึงยอมแพ้กลับไป ทำให้ลลินมีเพื่อนแค่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น
ลลินไม่ชอบความวุ่นวาย และเธอก็ไม่ได้สนิทกับพุฒิเหมือนพี่น้องคู่อื่น ๆ ส่วนสิงห์ วินและโก้ ที่แม้สุดท้ายเธอจะสนิทสนมกับพวกเขา แต่เธอก็ไม่อยากให้ใครมาแย่งความสนใจของพวกเขาไปจากเธอ โดยเฉพาะกับสิงห์ที่กลายเป็นคนรักของลลินตอนที่เธอเรียนอยู่ปีสอง
“วันนี้เรียนเหนื่อยไหมหนูลิน” สิงห์วางมือลงบนศีรษะเล็ก น้ำเสียงและแววตาของเขาอบอุ่น ซึ่งมีไว้ให้กับลลินคนเดียวเท่านั้น
“ไม่เหนื่อยค่ะ แต่หนูลินคิดถึงพี่สิงห์มากกว่า” ลลินมองคนรักตาปรอย กอดแขนของเขาอย่างออดอ้อนจนสิงห์ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู สิงห์เอาใจใส่ลลินมากทำให้เวลาที่อยู่กับเขา ลลินจะต่างจากเวลาที่อยู่กับพุฒิอย่างสิ้นเชิง ยิ่งตอนที่สิงห์เปลี่ยนมาเรียกลลินว่าหนูลินตอนที่คบหากัน ลลินก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาทะนุถนอมเธอในแบบที่เธอโหยหามานาน
สิงห์ดูแลลลินอย่างดีสม่ำเสมอทำให้ลลินผูกพันกับเขามาก ในวันที่เขาขอคบหากันลลินเป็นแฟน ลลินเลยไม่ลังเลใจที่จะตอบรับคำขอนั้น พุฒิแปลกใจที่ได้รู้เรื่องนี้ เขาไม่คิดว่าเพื่อนที่แสนเนื้อหอมอย่างสิงห์จะถูกน้องสาวของเขามัดใจเอาไว้ได้ แม้ว่าตอนนี้ลลินจะไม่ได้ใส่แว่น ทั้งยังกลายเป็นสาวสวยที่หนุ่ม ๆ หมายปองก็ตาม สิงห์ยืนยันว่าเขารักและจริงจังกับลลินมาก เพราะว่าลลินมีเสน่ห์ในแบบที่เขาชื่นชอบตั้งแต่แรกเจอ
พุฒิไม่เข้าใจคำพูดของสิงห์เท่าไหร่ แต่เขาก็ปล่อยผ่านไปเพราะมีหลายครั้งที่เขาเข้าไม่ถึงคนที่ชอบเก็บงำความคิดแบบสิงห์ คนที่เข้าใจสิงห์ดีคงมีแค่วินกับโก้เท่านั้น เพราะสามคนนี้โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ทั้งสามเลยรู้ใจกันมากกว่าพุฒิที่เพิ่งมาสนิทกับพวกเขาในช่วงเรียนมหาวิทยาลัยเพียงสามปีกว่าเท่านั้น
“จะกลับกันแล้วเหรอ” วินทักสิงห์ตรงหน้าตึกคณะ เขามองเลยมาทางลลินที่ควงแขนของสิงห์ หญิงสาวยังส่งยิ้มมาให้เขาด้วย
“อืม จะกลับไป ‘เอา’ ของขวัญวันวาเลนไทน์จากลลินที่บ้าน” สิงห์ใช้มือข้างหนึ่งบีบคางเล็กเบา ๆ อย่างมันเขี้ยว ลลินที่ได้ยินสิงห์เน้นคำว่า ‘เอา’ ก็ยิ้มเขินก่อนจะขนลุกเกรียวขึ้นมา
“อ๊ะ” ลลินรีบเอามือปิดปาก “พี่สิงห์ อย่าแกล้งหนูลินสิคะ”
ลลินกระซิบบอกสิงห์เสียงสั่น ปรายตามองมือหนาอีกข้างของคนรักที่ซุกซ่อนอยู่ในกระเป๋ากางเกง หญิงสาวยังเหลือบตามองวินอย่างขัดเขินหลังจากที่เธอเผลอส่งเสียงน่าอายออกมา
สิงห์หัวเราะเบา ๆ เขาหันไปสบตากับวินอีกครั้ง
“ไปก่อนนะ” สิงห์ยักคิ้วให้เพื่อน ส่วนวินได้แต่มองตาม ลลินยังคงกอดแขนของสิงห์แน่น แถมยังซบใบหน้าลงบนแขนล่ำ