‘ไอ้วินมันชอบหนูลิน’
ลลินทำตาโตตอนที่ได้ยินสิงห์บอกเล่าเรื่องนี้
‘ไอ้โก้ก็เหมือนกัน แต่อย่างที่พี่เคยบอก พวกมันสมองช้า มารู้ตัวเอาตอนที่พี่คบกับหนูลินแล้ว’
คนฟังตกใจมากกว่าเก่า ที่แท้แล้ววินกับโก้เปลี่ยนไปเพราะตัวของเธอเอง
‘แล้วพี่สิงห์ไม่โกรธหรือคะ ที่หนูลินกับพี่วิน...’ ลลินถามคนรักด้วยความขลาดกลัว เธอหวั่นไหวกับเพื่อนของเขา ถ้าสิงห์จะโกรธเธอ เธอก็ไม่แปลกใจ
‘ถ้าเป็นไอ้วิน...หรือแม้กระทั่งไอ้โก้พี่ก็ไม่ว่าอะไร’ สิงห์ดึงตัวของลลินมากอด ลูบหลังเล็กอย่างอ่อนโยนเพราะรู้ว่าลลินกำลังนึกตำหนิตัวเอง
‘แต่ถ้าเป็นคนอื่นพี่ไม่ยอมหรอกนะ’ สิงห์บีบจมูกเล็กเบา ๆ ‘แต่พี่ก็รู้อีกเหมือนกันว่าหนูลินของพี่เป็นคนยังไง’
‘หนูลินไม่ใช่คนปล่อยตัว ถ้าเมื่อกี๊ไม่ใช่ไอ้วิน หนูลินก็ไม่ยอมหรอกจริงไหม’
ลลินกอดสิงห์จนแน่น คนรักของเธอรู้จักเธอดีจนพูดแทนใจของเธอทุกอย่าง
‘พี่ต้องถามหนูลินมากกว่า ว่าโกรธไหมที่พี่คิด
