ตอนที่ 2
ความฝันแปลกประหลาด (Nc20+)
ร่างบางที่เพิ่งเสร็จสมจากการช่วยตัวเองนอนหมดแรงหลับตาพริ้มทั้งที่ของเล่นยังคงวางคาอยู่กลางหว่างขาสวยที่ยังอ้าค้างโชว์กลีบอูมอยู่ ปีศาจวาลอนในร่างของตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ขนาดเกือบเท่าคนจริงก็ลุกขึ้นมามองดูภาพร่องกลีบอวบอูมไร้ขนที่เต็มไปด้วยคราบน้ำหวานสีใสที่ยังคงไหลเยิ้มออกมาอาบปากรูไม่หยุด แสดงถึงความต้องการของหญิงสาวที่มีมากล้น ต้องการให้ใครสักคนมาช่วยปลดปล่อย
“หญิงสาวผู้นี้ช่างงามไร้ที่ติ ความร่านราคะของเจ้าก็ช่างแรงกล้านัก ข้าชอบ”
ปีศาจวาลอนเคยเห็นหญิงงามมาก็มาก แต่ไม่เคยเห็นหญิงใดที่งามเท่านี้มาก่อน ของเล่นกลางหว่างขาถูกเจ้าหมีดึงออกมาจากมือคนงามปลายด้านที่ใช้ดูดยังคงมีน้ำหวานเหนียวหนืดยืดติดปลายตามมา เจ้าหมีหยิบมันขึ้นมาดมก่อนจะแล่บลิ้นปาดเลียน้ำหวานเหนียวใสด้วยความใคร่
“อื้มมมม หวานดี”
รสชาติหวานหอมราวกับน้ำผึ้งทำให้เจ้าหมีนั้นใคร่รู้หนักกว่าเก่า ว่าถ้าหากได้เอาลิ้นไปจ่อฉกชิมจากร่องสวาทโดยตรงจะรสขาติหวานหอมแบบนี้หรือไม่
“อ๊ะ...อื๊อออ~”
เสียงครางหวานเริ่มครางผะแผ่วออกมาเมื่อปลายลิ้นอุ่นแล่บเลียไปตามร่องกลีบที่ยังคงปิดสนิท น้ำหวานจากร่องลึกนั้นหวานหอมเกินกว่าที่เจ้าหมีนั้นจะหยุดชิมได้ สองมือนุ่มของตุ๊กตาหมีจับแหวกเรียวขาให้อ้าออกกว้าง ก่อนจะโลมเลียไปทุกซอกมุมของร่องงามอย่างเกินห้ามใจ
“อ๊ะ~ อ๊า... สะ เสียว อู้วววว...”
เจนนิสาละเมอครางเสียงกระเส่าออกมา ตอนนี้จิตใต้สำนึกเธอนั้นกำลังอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ฝันที่แสนประหลาด ฝันว่าถูกตุ๊กตาหมีตัวโปรดจับเธอลงลิ้นอย่างเร่าร้อน
“ซู้ดดดดดด...แผล่บ ๆ ๆ”
ยิ่งได้ฉกชิมก็ยิ่งมันลิ้น เจ้าหมีซุกหน้าจ่อเข้าไปกลางหว่างขาแยงแหย่ปลายลิ้นตวัดเลียเข้าไปในโพรงสีสวยจนเกิดเสียงดังเฉอะแฉะไปทั่วห้องเรียกธารน้ำหวานให้ไหลเยิ้มออกมามากกว่าเก่า เจนนิสาเสียวซ่านบิดร่อนเอวยกสูงขึ้นโดยมีลิ้นของเจ้าหมีสอดลึกอยู่ในโพรงจนตัวเธอกระตุกอยู่กลางอากาศปลดปล่อยความหวานเยิ้มใส่ลิ้นเจ้าหมีออกมาทุกหยาดหยด
“แฮ่ก ๆ ๆ”
คนสวยปรือตาขึ้นมาครึ่งหลับครึ่งตื่น เธอไม่รู้ว่านี่เรื่องจริงหรือความฝันที่เห็นตุ๊กตาตัวโปรดกำลังเอาลิ้นจ่ออยู่กลางกว่างขาของตน แต่ถึงให้เป็นความฝัน ก็เป็นฝันที่ดีที่สุด เธอไม่เคยถูกใครลงลิ้นเช่นนี้มาก่อน ความรู้สึกเสียวซ่านสะท้านไปทั้งร่องแบบนี้ช่างวิเศษนัก
ปีศาจวาลอนในร่างของเจ้าหมี เมื่อเห็นว่าคนงามเหมือนกำลังจะตื่น มันก็ร่ายมนต์กำกับให้เธอหลับตามเดิม ก่อนที่จะใช้นิ้วที่งอกออกมาจากมือของตุ๊กตากรีดขึ้นลงไปตามร่องสีหวานด้วยความหลงใหล
“ร่องรักของเจ้าช่างงามยิ่ง รูก็ยังปิดสนิท คงไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อนซิท่า หึหึ”
ปีศาจวาลอนเกิดความใคร่และอยากจะช่วยทำให้คำอธิฐานของเจนนิสาเป็นจริง เธอขอเองว่าอยากโดนเปิดซิง คิดได้ดังนั้นก็มีบางอย่างงอกออกมาจากกลางหว่างขาของเจ้าหมี ลำดุ้นขนาดเขื่องที่ปลายหัวบานแดงก่ำพร้อมที่จะพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอก็ปรากฏขึ้น
ปลายหัวบานถูไถขึ้นลงไปตามร่องฉ่ำแฉะราวกับอยากหยอกล้อทำความคุ้นชินกับร่องงามก่อนที่จะโผล่ส่วนหัวบากเข้าไปทักทายความตอดรัดด้านใน ยิ่งถูขึ้นถูลงถูไปถูมาน้ำหวานกลางกายก็ยิ่งไหลเอ่อล้นออกมาอาบปลายหัวหยักจนมันวาวไปทั้งหัว
“อ๊ะ...อื๊อออ จะ เจ็บ”
เจ้าหมีพยายามกดจ่อปลายดุ้นเข้าสู่โพรงแคบ แต่ยิ่งพยายามจะดันลำแข็งขึงเข้าไปเท่าไหร่ ปลายหัวบานก็เด้งกลับออกมาทุกครั้ง
“อื้มมม...รูของเจ้ามันช่างแคบนัก ข้าจะยัดลำเข้าไปยังไงได้กันล่ะนี่”
ปีศาจวาลอนมองดูปลายหัวหยักของตัวเองที่เข้าร่องงามไปได้เพียงแค่ไม่ถึงเซน แต่เพียงเท่านั้นใบหน้าสวยหวานที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ก็เหยเกด้วยความเจ็บปวดเสียแล้ว แต่มีหรือที่ปีศาจกระหายราคะอย่างวาลอนจะยอมหยุดอยู่แค่นี้ เจ้าหมียังคงดันเอาปลายหัวบานจ่อชำแรกแทรกดันเข้าไปจนในที่สุดส่วนหัวบานใหญ่ก็เข้ามาได้
“อื๊อออ~” เสียงครางหวานร้องออกมาด้วยความเจ็บ เลือดพรหมจรรย์ไหลซึมออกมาเล็กน้อย
“อ้า~ รูร่องของหญิงคนนี้ช่างดีเหลือเกิน ข้าชักจะติดใจแล้วซิ”
เจ้าหมีแอ่นสะโพกเด้งเด้าเอาส่วนหัวของลำท่อนที่เข้าไปได้ถูเข้าถูออก พลางสลับเขี่ยปลายหัวหยักกับเม็ดติ่งเสียวของร่างบางจนมันแข็งตั้งอยู่นานหลายนาที จนในที่สุดธารลาวาขาวขุ่นก็ระเบิดออกมาเต็มเนินโหนกอวบอูมไร้ขน เจนนิสาที่หลับใหลไม่รู้เรื่องอะไร แต่ตอนนี้หน้าตาเธอกลับยิ้มอย่างมีความสุขกับห้วงแห่งความฝันอันแสนประหลาด
*********************
ฉันตื่นมากับเช้าวันใหม่ที่แสนสดใส แต่พอขยับตัวเริ่มจะบิดขี้เกียจนิดหน่อยเท่านั้นเองล่ะ ความรู้สึกเจ็บแปลบที่กลางหว่างขาก็แล่นเจ็บจี๊ดขึ้นมาจนฉันต้องก้มลงมองดูกลางหว่างขาตัวเอง
“อ๊ะ...โอ๊ย ทำไมมันแสบรูอย่างนี้ล่ะ แล้วนี่คราบน้ำอะไรกัน ทำไมมันเลอะ เทอะอะไรแบบนี้”
ฉันเห็นคราบน้ำขาวขุ่นที่เริ่มแห้งเกรอะกรังอยู่บนเนินโหนกอูมของตัวเอง แถมในรูของฉันก็เหมือนมีคราบเลือดอะไรไหลออกมานิดหน่อยด้วย ฉันจำได้ว่าเมื่อคืนนี้ฉันแค่แหย่ของเล่นเข้าไปนิดเดียวเองนะ แต่ทำไมเลือดถึงออกได้ มันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน นี่มันต้องมีอะไรผิดปกติแน่ ๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
“คุณหนูเจนค๋า ตื่นหรือยัง ป้าทำอาหารเช้าเสร็จแล้วนะคะ รีบลงมาทานเร็ว ๆ ข้าวต้มกุ้งกำลังร้อน ๆ หอมน่ากินมากเลย”
เสียงเคาะประตูของ ‘ป้าพร’ พี่เลี้ยงคนสนิทที่ดูแลฉันมาตั้งแต่เด็ก ทำเอาฉันสะดุ้งตกใจรีบรวบของเล่นทุกชิ้นใส่ผ้าห่มแล้วยัดลงใต้เตียง
“ค่ะ ป้า เจนตื่นแล้ว เดี๋ยวเจนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วจะลงไปนะคะ”
พอได้ยินเสียงป้าพรเดินลงบันไดไปแล้ว ฉันก็จัดการเก็บของเล่นทุกอย่างขึ้นมาทำความสะอาดก่อนจะเก็บเข้าที่ซ่อนลับ จนกระทั่งฉันมองไปเห็นตุ๊กตาหมีตัวโปรดที่นอนอยู่ข้างตัวฉันมานานหลายปี ทำไมวันนี้เจ้าหมีถึงดูแปลก ๆ แววตาของมันดูมันวาววับสดใสราวกับมีชีวิต แถมตรงกลางหว่างขาของมันก็ดูเหมือนมีอะไรตุง ๆ งอกออกมาอีกด้วย
“บ้าน่า...ไม่มีอะไรหรอก เราคงคิดมากไปเองแหละ”
ด้วยความที่วันนี้ฉันมีธุระอย่างอื่นที่ต้องไปทำ แล้วตอนนี้ก็เริ่มสายแล้วด้วย ฉันจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปทานข้าว ก่อนจะให้คนรถขับพาไปส่งที่มหาลัย