𖠌𓍼 ณ วันที่ ซีลอนผู้ที่ชอบความเงียบ มั่นคง และเป็นหลักให้ใครหลายคน
𖠌𓍼 กลับ “อ่อนแอ” อย่างไม่ทันตั้งตัว และในวันที่เขาไม่มีคำอธิบาย เหนื่อยล้าจนไม่อยากพูด
𖠌𓍼 เอริน..คือคนที่คอยเฝ้ามองดูแล โดยไม่มีคำถาม ไม่บังคับให้เขาตอบ ไม่บังคับให้เข้มแข็ง
𖠌𓍼 แต่แค่คอย “กอดเขาไว้” อย่างที่เขาไม่เคยขอจากใครเลยสักครั้ง
⸻
“วันที่เธอเป็นคนเข้ามาหาฉันก่อน”
⸻
ꕤ ณ เช้าวันนั้นฝนตก เขาเงียบผิดปกติ
𖠌𓍼 ซีลอนตื่นก่อน ตามนิสัยแต่เขาไม่ได้ลุกจากเตียง ไม่ได้เดินไปทำกาแฟ แค่นอนหันหลังให้เธอ เงียบ และนิ่งกว่าทุกวัน
𖠌𓍼 เอรินรู้เธอไม่ได้ปลุก ไม่ถามว่าเขาเป็นอะไร แค่ลุกขึ้นเงียบๆ แล้วเดินออกจากห้อง
𖠌𓍼 เธอไปต้มน้ำร้อน จัดจานขนมปัง วางแก้วกาแฟไว้ตรงที่เขานั่งประจำ และปล่อยให้เขามาเองในเวลาที่เขาพร้อมจะลุกขึ้นมา
⸻
ꕤ จนกระทั่งบ่ายแก่ๆ
𖠌𓍼 ซีลอนยังไม่พูดสักคำ นั่งพิงหน้าต่าง มองออกไปข้างนอกที่ฝนยังตกไม่หยุด ใบหน้าของเ
