❖ : “ระยะห่างไม่ได้ทำร้ายความรัก..จนกระทั่งความเงียบเริ่มขยายช่องว่าง”
⸻
⌨*¨ สัปดาห์ที่ห้า - ทุกอย่างดูนิ่ง แต่ใต้ความนิ่งนั้น มีบางอย่างกำลังเปลี่ยนไปทีละนิด
⌨*¨ ซีลอนยังใช้ชีวิตตามปกติ ทำงาน กลับบ้าน เขียนบันทึก
⌨*¨ แต่เขารู้ตัวว่า.. “เวลาที่มี..เธอเต็มไปหมด” เริ่มกลายเป็นเวลาเงียบๆ ที่เขาต้องเรียนรู้จะอยู่คนเดียวอย่างแท้จริงอีกครั้ง
⸻
❖ เย็นวันศุกร์ - ขณะเดินผ่านคาเฟ่เล็กหน้าตึกทำงาน
⌨*¨ เสียงเรียกจากด้านหลังดังขึ้น:
“ซีลอน…!”
⌨*¨ เขาหันกลับไปเห็น เมธาวี หญิงสาวที่พบกันเมื่อวันสัมมนา
“พอดีฉันนัดคุยงานกับเพื่อนข้างในพอดี”
⌨*¨ เธอยิ้ม
“เธอสนใจนั่งดื่มอะไรสักแก้วไหม..? หรือมีใครรออยู่แล้ว..?”
⌨*¨ เขาชะงักนิดหนึ่งแล้วตอบเรียบๆ ว่า..
“มีคนรอคุยผ่านจอเหมือนทุกคืน..แต่เธออาจยังไม่ว่างตอนนี้”
⌨*¨ เมธาวีหัวเราะเบาๆ
“งั้นเธอก็มีโลกจริงกับโลกผ่านหน้าจอสินะ”
“ระวังให้ดี บางทีความเห
