สาวมาเฟียผู้ทรงอำนาจ กับหมอหัวใจ ❦ ผู้มีมนต์ขลัง ✧*:･ﾟ

ตอน: ♡꒱ ˎˊ˗ “หัวใจในวันธรรมดา” 𖦹꙳࡛࣪⋕

❁ ในช่วงที่เอริน และซีลอน เริ่มดำเนินชีวิตร่วมกันในช่วงวัยมหาวิทยาลัย เป็นช่วงเวลาที่ไม่มีปืน ไม่มีโต๊ะเจรจา ไม่มีรหัสชีพจรแฝง

❁ มีแค่หัวใจสองดวงของคนที่เติบโตมาในโลกของเงา แต่กล้าพากันออกมา “ใช้ชีวิตแบบคนธรรมดา” เท่าที่จะทำได้

▰ หัวใจในวันธรรมดา / The Days We Steal Back

ꕤ เด็กสองคนจากโลกที่ไม่ปกติ

❁ เอริน เดอลาเซ่ หญิงสาวผู้เติบโตมาในฐานะทายาทของระบบชีพจร และมาเฟียหญิงแห่งเอเชีย

❁ ซีลอน เวสเตเรีย ลูกชายมาเฟียฮ่องกงผู้ปฏิเสธอำนาจ และเลือกเรียนกฎหมายแทนแผนยึดโลกใต้ดิน

❁ พวกเขาไม่ได้บอกรักกันเสียงดัง ไม่มีคำสัญญา ไม่มีดอกไม้ มีแค่การ “อยู่ด้วยกันในชีวิตจริง” ในห้องเรียน ห้องสมุด ร้านราเมงริมถนน หรือวันหยุดธรรมดาๆ ที่กลายเป็นความทรงจำไม่ธรรมดา

ꕤ พากันเรียน: วิชาของใจ กับกฎหมายของโลก

❁ เช้าวันจันทร์ – ชั้นเรียนรัฐศาสตร์เปรียบเทียบ

• เอรินนั่งจดข้อความจากอาจารย์

• ซีลอนนั่งข้างๆ พิมพ์โน้ตลงแท็บเล็ตเงียบๆ

• พวกเขาไม่พูดกันเลยตลอดคาบแต่ “เลื่อนปากกาพร้อมกัน” เหมือนสัญญาณชีพจรกลายเป็นหนึ่งเดียว

บ่ายวันพุธ – คาบแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับนักศึกษานานาชาติ

• เอรินนำเสนองานวิจัยเรื่อง “การส่งต่อความกลัวทางวัฒนธรรม”

• ซีลอนทำวิจัยเรื่อง “ระบบกฎหมายใต้ดินในประเทศไม่เป็นทางการ”

• เมื่ออาจารย์ถามว่า “ระบบใดควบคุมคนได้ดีที่สุด?”

❁ ซีลอนมองหน้าเอริน แล้วตอบว่า “ระบบใดก็ตามที่ยังมี ‘หัวใจของคน’ อยู่ข้างในมัน”

ꕤ พากันเที่ยว: กรุงเทพฯ แบบไม่มีบอดี้การ์ด

❁ วันศุกร์ – ตลาดกลางคืน

• ซีลอนพาเอรินไปซื้อของกินริมถนน

• เธอสอนเขากินไข่เจียวแบบราดซอสพริก

• เขาสอนเธอเล่นหมากรุกจีนไม้เล็ก ๆ ที่ซื้อมาจากลานคนเดิน

“ซีลอน นายเคยใช้ชีวิตแบบนี้มาก่อนไหม?”

“ไม่เคยเลย แต่มันทำให้ผมรู้ว่า ผมไม่ต้องรอดจากศัตรูทุกวันก็ได้ แค่รอดจากความเงียบในใจตัวเองก็พอ”

❁ วันอาทิตย์ – ทริปสั้นนอกเมือง

• พวกเขาเช่ามอเตอร์ไซค์ไปเชียงคาน

• เอรินถือกล้องฟิล์มไว้ตลอดทาง

• ซีลอนจดบันทึกทุกเมืองที่ผ่านในสมุดที่เขาเรียกว่า “คู่มือการใช้ชีวิตไม่ให้กลายเป็นเหมือนพ่อ”

ꕤ พากันสร้างพื้นที่เล็กๆ : “ห้องเรียนของเรา”

❁ ในตึกแถวเล็กย่านอารีย์ พวกเขาเปิดพื้นที่ทดลองชื่อ “Co-Heart” เป็นเหมือนคาเฟ่ + ห้องแลกเปลี่ยนความรู้ เปิดให้คนมาแชร์ “คำถามที่ไม่มีคำตอบ” ทั้งด้านจิตใจ กฎหมาย สังคม หรือชีวิต

❁ มีป้ายเล็กๆ เขียนไว้ว่า “เรายินดีฟังแม้คุณจะไม่พูดออกมา” ลงชื่อ: E & C

ꕤ บทสนทนายามค่ำคืน – บนดาดฟ้า

❁ หลังกลับจากวันเหนื่อยๆ

❁ เอรินนั่งกอดเข่ามองดาว ซีลอนนั่งข้างๆ เขาหยิบหูฟังมาแบ่งให้เธอ เปิดเพลงคลาสสิกที่ไม่มีเนื้อร้อง

“นายกลัวอนาคตไหม?”

❁ เอรินถาม “กลัวเพราะผมไม่รู้ว่าเราจะมีวันธรรมดาแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน”

❁ ซีลอนตอบ “แต่ก็เพราะมันไม่แน่นอน มันถึงมีค่านี่นา”

❁ เธอยิ้ม แล้วพิงไหล่เขา

ꕤ ความรักที่ไม่มีคำสัญญา..แต่เต็มไปด้วยความเข้าใจ

❁ พวกเขาอาจไม่รู้ว่าอนาคตจะพาไปสู่สงคราม, โต๊ะเจรจา, หรือวันที่ต้องเลือกข้าง แต่ทุกวันในมหาวิทยาลัย คือวันที่ทั้งสองได้ เลือกกันซ้ำๆ โดยไม่ต้องมีคำสั่งจากระบบใด และในโลกที่ซับซ้อนแบบนี้

❁ บางครั้ง แค่มีใครสักคนให้ฟังหัวใจเราเงียบๆ ก็เพียงพอแล้ว

❁ เอริน เดอลาเซ่ และซีลอน เวสเตเรีย ในช่วงชีวิตปี 4 ของมหาวิทยาลัย ปีสุดท้ายที่เต็มไปด้วยการ “เลือกทางเดิน” หลังจากใช้ชีวิตเรียบง่ายมาด้วยกัน ทั้งในห้องเรียนและในชีวิตจริง

❁ แต่ปีนี้จะไม่มีอะไร “เรียบง่าย” อีกต่อไป เพราะทั้งความรัก อนาคต และอดีตที่หลบหนีมานาน กำลังเดินเข้าหาพวกเขาในเวลาเดียวกัน

▰ ปีสุดท้ายในโลกที่ยังไม่สงบ / Fourth Year, Final Heartbeat

ꕤ ต้นเทอม ปี 4 – ชีวิตที่ค่อยๆ เริ่มเปลี่ยน

• เอรินรับหน้าที่เป็น “ผู้ช่วยวิจัย” ให้กับโครงการวิจัยระดับชาติในหัวข้อ Trauma and Social Rebuilding

• ซีลอนได้ทุนแลกเปลี่ยนระยะสั้นจากองค์การความร่วมมือทางกฎหมายเอเชีย ไปทำงานที่โตเกียว

• พวกเขาใช้ชีวิตต่างเมืองกันครั้งแรก..และนั่นคือ “บททดสอบเงียบ” ของความสัมพันธ์

📩 ข้อความเสียงที่เอรินส่งไปในคืนหนึ่ง

“นายรู้ไหม มันแปลกมากเลยนะ ที่ฉันกลัวคำว่า ‘คิดถึง’ มากกว่าคำว่า ‘ลาก่อน’”

📩 ข้อความที่ซีลอนตอบกลับ

“เพราะคำว่า ‘คิดถึง’ มันยังแปลว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่อรอกันอยู่..ไม่เหมือน ‘ลาก่อน’ ที่จบไปแล้ว”

ꕤ กลางเทอม – ภารกิจที่ไม่อยากให้มี

❁ ในช่วงที่เอรินกำลังเตรียมงานวิจัยปริญญานิพนธ์ เธอได้รับการติดต่อจากลินา เจ้าสัวชาญเดช ล้มป่วย และถูกคุกคามจากเครือข่ายใหม่ในตลาดสีเทาแห่งเอเชีย

❁ และสิ่งที่เลวร้ายกว่าคือ กลุ่มเวสเตเรีย (เครือญาติของซีลอน) กลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้ง มีการเสนอสร้าง “ระบบชีพจรเงา” ขึ้นใหม่ภายใต้ชื่อ “W-Pulse” และซีลอนเองก็ได้รับ “คำเชิญ” ให้กลับไปเป็นผู้นำฝั่งใหม่ในฐานะ “เลือดเวสเตเรียที่บริสุทธิ์ที่สุด”

ꕤ เผชิญหน้ากันอีกครั้ง

❁ ค่ำคืนหนึ่ง ซีลอนกลับมาหาเอรินที่บ้านเงียบๆ หลังหายไปจากการติดต่อหลายวัน เธอยังอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวเก่า ใส่แว่นและนั่งอ่านวิจัยอยู่ที่โต๊ะ

“นายคิดจะบอกฉันไหม?”

❁ เธอถามโดยไม่หันมามอง

“ว่าฉันถูกขอให้เลือกระหว่างโลกของเธอ กับเลือดของฉัน?”

❁ เขาถามกลับ

“ไม่..ฉันถามว่านายยังอยากอยู่กับฉัน หรือเปล่า ไม่เกี่ยวกับโลกไหนเลย”

❁ พวกเขาเงียบไปนาน ก่อนที่ซีลอนจะวางเอกสารฉบับหนึ่งบนโต๊ะมันคือ “โครงการร่วม” ระหว่างเขากับเอริน ข้อเสนอจัดตั้งศูนย์บำบัดหัวใจเงาในระดับสากล

“ฉันจะไม่หนีจากตระกูลเวสเตเรีย”

“แต่ฉันจะไม่เป็นแบบเขาถ้าฉันมีเธออยู่ข้างๆ”

ꕤ เทอมสุดท้าย – งานวิจัยสุดท้าย และคำขอแต่งงานที่ไม่เหมือนใคร

❁ วันสอบวิทยานิพนธ์

❁ เอรินนำเสนอหัวข้อ: “Silent Codes: ความรุนแรงที่ไม่ถูกบันทึกในชีพจร” เธอใช้เรื่องราวจริงของผู้คนที่ไม่มีระบบใดเคยบันทึกหัวใจของพวกเขา และในช่วงท้าย เธอพูดว่า..

“มีหัวใจบางดวงที่เลือกจะไม่เต้นตามระบบ”

“แต่กลับเต้นเพื่ออีกหัวใจหนึ่ง จนกลายเป็นเสียงที่เปลี่ยนโลกได้”

❁ หลังเธอกล่าวจบ

❁ ซีลอนเดินเข้ามาในห้องประชุม ยื่นกล่องเล็กๆ ให้ไม่มีแหวน ไม่มีเพชร มีเพียง “ชิ้นส่วนชีพจรรุ่นต้นแบบ” ที่เขาดัดแปลงเป็นจี้เล็กๆ พร้อมข้อความสลักไว้: If I am still me without the blood, will you still be you without the system?

❁ เอรินยิ้ม ไม่ตอบอะไร แต่สวมมันไว้ทันที

▰ ปี 4 กับคำว่า “เริ่มต้น”

• ทั้งคู่สำเร็จการศึกษา

• เอรินได้ข้อเสนอเข้าทำงานในองค์กรสหประชาชาติ ด้านมนุษยธรรมและสันติภาพ

• ซีลอนได้รับสิทธิ์เลือก “นำเวสเตเรียไปในทิศทางใหม่” ผ่านการเจรจาโดยไม่ใช้ความรุนแรง

❁ แต่พวกเขายังไม่แต่งงาน ยังไม่เปิดเผยสถานะ เพราะสิ่งเดียวที่พวกเขาต้องการตอนนี้คือ เวลา ที่ได้มีชีวิตร่วมกัน โดยไม่ต้องอธิบายให้โลกฟัง

❁ เอริน และ ซีลอน ในช่วง “ชีวิตหลังเรียนจบ” ที่พวกเขาก้าวเข้าสู่ช่วงวัย 20+ ชีวิตที่พ้นจากรั้วมหาวิทยาลัยแต่ยังต้องตัดสินใจทุกวันว่าจะเป็นใคร, ใช้ชีวิตแบบไหน และจะรักกันในเงา..หรือในแสง

❁ นี่คือความสัมพันธ์ของสองคนที่เติบโตมาจากโลกแห่งอำนาจ แต่เลือกจะสร้าง “บ้าน”

❁ จากความเข้าใจ ไม่ใช่โครงสร้างอำนาจหรือระบบชีพจรอีกต่อไป

▰ ชีวิตจริง ไม่มีคู่มือ / No Map, Just Us

ꕤ ปีที่ 1 หลังเรียนจบ – บ้านเช่าหลังแรก

❁ เอรินและซีลอนย้ายมาอยู่ด้วยกันในบ้านไม้ชั้นเดียว ย่านชานเมืองกรุงเทพฯ ไม่มีรั้วสูง ไม่มีระบบรักษาความปลอดภัยอัจฉริยะ

❁ มีแค่กลิ่นกาแฟยามเช้า, ชั้นหนังสือขนาดใหญ่, และกระดานไวท์บอร์ดที่เต็มไปด้วยโพสต์อิทธิโครงการที่ยังไม่เสร็จ

“เราไม่ได้อยู่ในฐานะทายาทมาเฟียอีกต่อไป…”

“แต่เราอยู่ในฐานะคนที่กำลังเรียนรู้จะใช้ชีวิตเหมือนคนอื่นเขา”

• เอรินทำงานให้กับองค์กรด้านเยียวยาผู้ลี้ภัยและเหยื่อระบบการกดขี่

• ซีลอนเริ่มตั้งเครือข่ายที่ปรึกษากฎหมายลับสำหรับผู้ที่ไม่มีตัวตนในระบบโลก

❁ พวกเขาทำงานหนัก แต่กลับบ้านมาดึกแค่ไหนก็ยังมี “มื้อเย็นอุ่นๆ และผ้าห่มผืนเดียวกัน”

ꕤ ความสัมพันธ์แบบ 20++

❁ พวกเขาเริ่มเรียนรู้ “รูปแบบความรักที่ไม่มีชื่อ” ไม่ต้องเรียกว่าแฟน หรือคู่หมั้น หรือสามีภรรยาแต่มีภาษาเฉพาะที่เข้าใจกัน เช่น

• การยื่นกาแฟให้กันตอนที่ยังพูดไม่รู้เรื่อง

• การฟังกันทั้งคืนโดยไม่แทรก

• การขอพื้นที่ส่วนตัวโดยไม่รู้สึกว่ากำลังห่างกัน

และบางคืน เสียงหัวใจของกันและกันยังเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้รู้ว่า

“ฉันยังอยู่ตรงนี้ แม้วันนี้จะหนักขนาดไหน”

คืนหนึ่ง…ฝนตกหนัก พวกเขาต่างกลับมาจากภารกิจ เอรินนั่งซักเสื้อผ้าที่เปื้อนฝุ่นดิน ส่วนซีลอนนั่งซ่อมกาน้ำร้อน

ไฟในบ้านดับ เสียงฝนค่อยๆ กลบเสียงโลกทั้งใบ

“ฉันคิดว่าเราไม่มีวันได้ใช้ชีวิตแบบนี้…”

“แบบที่เงียบ เฉย และไม่ต้องอธิบายตัวเองทุกวินาที”

❁ ซีลอนเดินเข้ามา กอดเธอจากด้านหลัง กลิ่นสบู่ธรรมดาบนคอเธอยังเหมือนเดิม เขาก้มจูบข้างแก้ม ไม่เร่ง ไม่เร้า

❁ เธอหันมากอดเขากลับ ช้าๆ แน่นๆ ปล่อยให้ทุกสัมผัส เป็นคำตอบของความรักที่ไม่ต้องใช้คำพูด

❁ ห้องมืดเงียบ มีแค่เสียงลมหายใจ และพวกเขาเรียนรู้ว่า

“ความสัมพันธ์ในวัยผู้ใหญ่ไม่ต้องเร่าร้อนเสมอไป

❁ บางทีมันแค่นิ่งพอ ให้อีกคนกล้าพักใจ”

ꕤ ชีวิตที่มากกว่าความรัก: การสร้างพื้นที่ให้คนอื่น

❁ หลังจากใช้เวลาปีแรกเรียนรู้กัน พวกเขาร่วมก่อตั้งองค์กรใหม่ชื่อว่า “Pulse Haven” ศูนย์บำบัดที่ไม่ใช้เครื่องมือเทคโนโลยี แต่ใช้ “มนุษย์” และ “หัวใจ” เป็นเครื่องมือหลัก

• เปิดอบรมให้เจ้าหน้าที่ NGO ทั่วโลกเรื่องการฟังอย่างไม่ตัดสิน

• มีคลินิกเล็กๆ ที่ภาคินช่วยออกแบบให้ พร้อมห้องพักใจ “เงียบ” สำหรับผู้รอดชีวิตจากความรุนแรง

ꕤ บทสนทนากลางสวน

❁ เย็นวันหนึ่ง ขณะนั่งจิบชากันที่ระเบียง

❁ เอรินถามขึ้น “นายคิดว่าเราจะรักกันไปนานแค่ไหน?”

❁ ซีลอนยิ้ม ตอบเบาๆ “นานเท่าที่เรายังฟังกันอยู่โดยไม่ต้องรีบตอบ”

▰ ชีวิตในเงา ที่กลายเป็นแสง

❁ พวกเขาอาจจะไม่ได้รักกันแบบละคร หรือแบบฝัน แต่ในโลกแห่งการเอาตัวรอด พวกเขาเลือก “อยู่ด้วยกัน” และ “เติบโตไปพร้อมกัน”

❁ แบบที่คนในโลกใต้ดินแทบไม่มีใครเคยทำได้ และนั่น คือการปฏิวัติที่เงียบที่สุด แต่ทรงพลังที่สุดในชีวิตของพวกเขา

✩ 🎀°.❀⋆⸜ 🌷 ✩♬ ₊.🎧⋆☾⋆⁺₊✧ ୭ 🧷 ✧