สาวมาเฟียผู้ทรงอำนาจ กับหมอหัวใจ ❦ ผู้มีมนต์ขลัง ✧*:･ﾟ

ʚ♡⃛ɞ ตอน : “ชีวิต..หลังพายุ”࿐ ࿔*:･ﾟ

࿐ ࿔*:･ﾟหลายเดือนหลังจากวันนั้น

ᨒ ณ หุบเขาแห่ง Safe Puls

❅ ที่พักไม้กลางหุบเขา รายล้อมด้วยต้นสนและเสียงน้ำตกเบาๆ เป็นสถานที่ที่ไม่มีชื่อ ไม่มีบนแผนที่ แต่มี “หัวใจ” สองดวงที่กลับมาพบกันอีกครั้ง

❅ ลินายืนอยู่ริมหน้าต่าง สวมเสื้อไหมพรมตัวหลวมที่ภาคินเคยใช้ตอนไปภารกิจภาคสนาม

❅ กลิ่นของมันยังเหมือนเดิม กลิ่นของคนที่เคยจากไปนานเหลือเกิน

“เสียงเครื่องต้มชาร้องเบาๆ”

❅ ภาคินกำลังรินชาใส่แก้ว เขาเหลือบตามองเธอผ่านไอน้ำที่ลอยจากกาน้ำร้อน

❅ เขาไม่พูดอะไร ไม่ถามว่าเธอจำอะไรได้บ้าง ไม่เร่งให้เธอเล่าเรื่องวันสุดท้าย

❅ เพราะแค่เธอยังอยู่ แค่ลมหายใจของเธออยู่ตรงนั้น เขาก็ไม่ต้องการคำตอบใดอีก

“คุณเคยพูดว่าจะไม่เลือกสงครามอีก ถ้าฉันยังอยู่”

“แล้วตอนนี้คุณเลือกอะไร?”

❅ เสียงของลินาเบาและมั่นคงกว่าครั้งแรกที่เธอฟื้นขึ้น

❅ ภาคินเดินเข้ามาใกล้ นั่งลงตรงขอบเตียง ตอบด้วยการเอื้อมมือไปวางบนมือของเธอ

“ผมเลือกชีวิตที่มีคุณ”

“ถ้ามันต้องการความกล้าเหมือนตอนอยู่ในสนามรบ ผมก็จะกล้าแบบนั้นทุกวัน”

❅ ลินายิ้ม รอยยิ้มที่ไม่เคยเปลี่ยน

❅ เธอหันหน้าไปมองขอบฟ้าทางเหนือ ซึ่งเคยเป็นแนวชายแดนของความกลัว แต่ตอนนี้มันคือจุดเริ่มของการเยียวยา

ꕤ คืนแรกที่พวกเขานอนหลับร่วมกันอีกครั้ง

❅ ไม่มีคำพูด ไม่มีสัญญา ไม่มีคำสาบาน มีแค่การจับมือกันในความมืด กับจังหวะชีพจรที่กลับมาเต้นอย่างประหลาดใจ

“คุณรู้มั้ย..”

“ตอนที่ผมรักษาผู้รอดชีวิตจาก Ashthorn ผมมักจะถามพวกเขาว่า กลัวอะไรที่สุด”

“คำตอบส่วนใหญ่มักเป็น..กลัวไม่เหลือใครให้รักอีก”

❅ ลินาขยับมาใกล้ เอียงหน้าซบที่อกเขา

“แล้วคุณล่ะ?”

“ผมเคยกลัวแบบนั้น..จนวันนี้”

❅ เขาก้มจูบหน้าผากเธอ

ꕤ เช้าต่อมา..

❅ ณ ห้องทำงานลับที่อยู่ใต้พื้นไม้

❅ ภาคินเปิดระบบ Pulse Root ขึ้นมาอีกครั้ง เขาใส่รหัสพิเศษที่มีแค่เขาและลินารู้ บนหน้าจอแสดงข้อความใหม่ขึ้นมา

“ชีพจร L.R.-Alpha ได้รับการยืนยันแล้วว่า ยังมีอยู่”

“ไม่ใช่เพื่อระบบ ไม่ใช่เพื่อการควบคุม”

“แต่เพื่อ ‘ชีวิตจริง’ ที่มันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อปกป้อง”

❅ เขาใส่บันทึกใหม่ลงไปในระบบ

“Lina Delacé: Pulse Code เปิดใช้งานอีกครั้งไม่ใช่เพื่อสงคราม แต่เพื่อความรัก.”

ꕤ และวันหนึ่ง..

❅ ในวันที่โลกเงียบสงบ มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ภาคินช่วยดูแล

❅ เด็กหญิงที่ไม่มีอดีต แต่มีอนาคตเต็มไปด้วยความหวัง

❅ เธอถามลินาว่า..

“คุณป้าคะ เวลาที่หัวใจหยุดไป แล้วกลับมาอีกครั้ง..มันเจ็บไหมคะ?”

❅ ลินายิ้ม มองหน้าภาคินที่นั่งอยู่ไม่ไกล

“มันไม่เจ็บหรอกจ้ะ..”

“ถ้ามีใครสักคนที่รอฟังมันอยู่เสมอ”

❅ หรืออาจจะไม่..เพราะในโลกที่คลื่นชีพจรเคยควบคุมชีวิตผู้คน วันหนึ่งมันอาจกลับมาอีกครั้ง

❅ เพราะครั้งนี้..เธอไม่ได้ตายเพื่อโลก แต่เธอกลับมาเพื่อใช้ชีวิต เพื่อรัก..ให้สมกับการรอด

❅ การใช้ชีวิตคู่ของ “หมอภาคิน” และ “ลินา เดอลาเซ่” ในยุคหลังพายุแห่งสงคราม คลื่นชีพจร และเครือข่ายลับ

❅ เป็นช่วงเวลาแห่งความสงบที่ไม่ง่าย แต่เต็มไปด้วยความรัก ความเข้าใจ และการสร้างใหม่

ꕤ เช้าในบ้านไม้หลังเล็ก เรียบง่ายแต่มีหัวใจ

❅ ณ บ้านไม้กลางหุบเขา มีกลิ่นขนมปังอบจากเตาไม้

❅ ภาคินกำลังใช้มีดหั่นผลไม้ให้เป็นชิ้นบางๆ เขายังคงมีนิสัยเจ้าระเบียบเหมือนตอนเป็นหมอในสนาม

❅ ส่วนลินากำลังนั่งบนเก้าอี้โยก อ่านหนังสือเล่มเก่าที่เขาเคยเขียนไว้คู่มือการแพทย์สนาม ที่ตอนนี้ไม่ต้องใช้ในสนามรบอีกต่อไป

“ขนมปังไหม้แล้วนะคะ หมอเงา”

❅ เธอยิ้มเย้า แต่เขาไม่สนใจ เขาเดินไปจูบหน้าผากเธอแทน

“เผื่อรสขมมันจะทำให้คุณลืมเรื่องในอดีตได้”

❅ พวกเขาหัวเราะเบาๆ และนั่งทานอาหารเช้าร่วมกัน เหมือนคู่สามีภรรยาทั่วไป แต่นัยน์ตาของทั้งสองคน..เต็มไปด้วยเรื่องราวที่ไม่มีใครรู้

ꕤ ภารกิจใหม่ ไม่ใช่การลอบสังหาร แต่เป็นการ “ปลูก”

❅ หลังจากที่ลินารอดมาอย่างปาฏิหาริย์

❅ เธอเปลี่ยนบทบาทจาก “หญิงผู้กุมรหัสชีพจรโลก” มาเป็น “ผู้ปลูกต้นไม้”

❅ จริงๆ แล้วมันไม่ใช่แค่ต้นไม้ธรรมดา แต่มันคือต้นไม้ที่ถูกเพาะจากเมล็ดพันธุ์ทางพันธุกรรมที่เคยถูกแช่แข็งไว้ตั้งแต่สมัยสงครามชีวภาพ

❅ เธอและภาคินทำงานร่วมกันเปิด “โครงการ Pulse Garden” สวนชีพจรแห่งชีวิตที่นั่น พวกเขาไม่ได้รักษาผู้บาดเจ็บอีกแล้ว แต่รักษาดิน ฟื้นฟูแหล่งน้ำ และดูแลชีวิตที่อ่อนแอให้กลับมาเติบโต

“คุณเคยฆ่าคนด้วยรหัส” ภาคินพูดขณะช่วยเธอขุดดิน

“แต่วันนี้ คุณปลุกชีวิตด้วยมือเปล่า ผมว่ามันคือชัยชนะที่ยิ่งกว่าการรอดชีวิตซะอีก”

❅ ลินายิ้ม ไม่ตอบ เธอแค่มองต้นอ่อนที่ผลิใบแรกขึ้นจากดิน

ꕤ ในคืนฝนตก — ความกลัวที่ยังคงอยู่

❅ บางคืน ลินายังคงสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้าย เธอเห็นภาพการล่มสลายของฐาน Acheron เห็นร่างผู้บริสุทธิ์ที่เธอไม่สามารถช่วยไว้ได้

❅ ภาคินจะไม่ถามว่าเธอฝันอะไร แต่จะตื่นขึ้นมากอดเธอไว้เงียบๆ แล้วพาเธอออกไปนั่งบนระเบียงใต้ผ้าห่มหนาๆ

“คุณเคยเสียอะไรไปมากกว่าฉันมั้ย?”

❅ เธอถามในคืนหนึ่ง “ผมเคยเสียคุณไป” เขาตอบสั้นๆ และเสียงเธอก็เงียบลง

ꕤ การขอแต่งงานที่..ไม่ใช่แบบธรรมดา

❅ วันหนึ่ง ระหว่างที่ลินากำลังปลูกพืชคลุมดินอยู่ในแปลงทดลอง

❅ ภาคินเดินมาหาเธอด้วยกล่องเหล็กเล็กๆ

❅ เธอเปิดออก มันไม่ใช่แหวน..แต่เป็น “ชิปชีพจรสำรอง” ที่ภาคินออกแบบขึ้นมาเอง

❅ มันไม่ใช่ชิปที่ควบคุมใครได้อีกต่อไป แต่เป็น “รหัสคู่ชีวิต” ที่เขาตั้งชื่อว่า L&R Core (Lina & Ruksa รหัสรักของพวกเขา)

“มันไม่มีระบบสั่งการ ไม่มีการกักชีพจร”

“แต่ถ้าคุณใส่มันไว้ มันจะเต้นตามจังหวะหัวใจของเราเท่านั้น”

❅ ลินานิ่ง ไม่เคยมีใครขอเธอแต่งงานด้วยเทคโนโลยีชีวภาพมาก่อน เธอพยักหน้าเบาๆ และสวมมันไว้ตรงข้อมือ

“แบบนี้ฉันก็หนีคุณไม่ได้แล้วสินะ”

“ไม่ใช่เพราะชิปนะ”เขาตอบ“แต่เพราะคุณไม่เคยหนีใจตัวเองได้ต่างหาก”

ꕤ ความหวัง — การมีลูก

❅ แม้ทั้งสองคนร่างกายจะผ่านที่ถูกดัดแปลง และผ่านการบาดเจ็บในระดับเซลล์

❅ การมีลูกดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ แต่วันหนึ่ง

❅ ภาคินก็ถือผลตรวจจาก Pulse Lab ที่แสดงค่าชีวภาพระดับต้นแบบ

“คุณอาจจะหัวใจเต้นช้ากว่าคนอื่น..”

“แต่คุณยังสามารถสร้างชีพจรดวงใหม่ได้อีก”

❅ น้ำตาของลินาไหลช้าๆ เธอเคยคิดว่าร่างกายนี้ไม่มีค่าอีกต่อไป

❅ แต่วันนี้ มันคือที่พักของชีวิตใหม่ ที่เธอจะมอบให้กับโลกนี้..ในฐานะแม่

ꕤ ในวันที่หิมะตกอีกครั้ง

❅ ในวันแรกของฤดูหนาว พวกเขายืนจับมือกันหน้าประตูบ้าน

❅ ลูกคนแรกของพวกเขากำลังหลับอยู่ในเปลไม้ และภาคินพูดกับลินาด้วยน้ำเสียงมั่นคง

“สงครามอาจทำให้เราเสียทุกอย่าง”

“แต่ความรัก..ทำให้เรา ‘กล้าเริ่มใหม่’ ได้อีกครั้ง”

❅ ชีวิตครอบครัว”ของ ภาคินและลินา เดอลาเซ่ ในโลกหลังสงครามกับ ลูกสาวของพวกเขา ที่กำลังเติบโตขึ้นท่ามกลางเงามืดที่ยังหลงเหลือ

❅ จากระบบ Pulse และ Ashthorn พร้อมการฝึกฝนเพื่อเป็น “ทายาทแห่งชีพจร” คนใหม่ ที่ไม่ได้เกิดมาเพื่อทำลาย..แต่เพื่อปกป้อง

ꕤ เด็กหญิงชื่อ “เอริน”

❅ เด็กหญิงวัย 10 ขวบ ผู้มีดวงตาเหมือนพ่อ และจังหวะชีพจรเหมือนแม่

❅ เธอชื่อ เอริน เดอลาเซ่

❅ เกิดจากร่างกายที่เคยถูกพิจารณาว่า “ไม่อาจให้กำเนิดได้อีก”แต่กลับแข็งแรงกว่าที่ใครคาด ตั้งแต่เล็ก เธอมีความสามารถในการ “รับรู้คลื่นชีพจร” โดยไม่ใช้เครื่องมือใดๆ

❅ สามารถบอกได้ว่า ใคร “พูดโกหก” หรือ “กลัวบางอย่าง” จากจังหวะชีพจร

“เธอไม่ใช่แค่ลูกของหมอกับนักรบ”

“เธอคือผลรวมของโลกใบเก่า และความหวังของโลกใบใหม่”

ꕤ การฝึกฝน

❅ ลินาฝึกเอรินให้เข้าใจ วิธีฟังหัวใจของคนอื่น ก่อนจะฝึก “การป้องกันตัว”

❅ ภาคินสอนเธอเรื่องชีวกลศาสตร์ การแพทย์เบื้องต้น และจริยธรรมที่พ่อเขียนขึ้นเอง

“ลูกต้องรู้จักเจ็บก่อนจะรักษาใครได้”

“และต้องรู้จักให้อภัย ก่อนจะใช้อำนาจใดควบคุมคนอื่น”

❅ แต่เอรินมีความอยากรู้ อยากเห็นมากกว่านั้น เธอเคยแอบเข้าไปยังคลังข้อมูลเก่าของ Pulse Root และเจอไฟล์ชื่อ “Echo Protocol” ภารกิจที่ลินาไม่เคยเล่าให้ใครฟัง

ꕤ เหตุการณ์เงียบที่ไม่ควรเกิด

❅ วันหนึ่ง สัญญาณชีพจรระดับต่ำๆ มันไม่ควรมีอยู่ เพราะระบบ Acheron ถูกทำลายไปนานแล้ว แต่มันเป็นคลื่นที่เอริน “ได้ยิน”

“แม่คะ..มันเศร้ามากเลยค่ะ”

“เหมือนมันร้องไห้อยู่ในตัวฉัน”

ภาคินตรวจร่างกายเธอ ไม่มีอาการผิดปกติ แต่หัวใจเธอเต้นตามความถี่ของสิ่งนั้น

❅ สิ่งที่เรียกว่า “Ghost Pulse” คลื่นของผู้ที่ตายแล้วแต่ยังไม่ถูกปล่อยจากระบบ

ꕤ การเดินทางครั้งแรก — กับพ่อแม่

ภาคิน, ลินา และเอริน เดินทางโดยไม่บอกใคร สู่ “เขตว่างชีพจร” พื้นที่ที่ยังไม่มีใครเข้าไปหลังสงครามสิ้นสุดที่นั่น

❅ พวกเขาพบฐานข้อมูลเก่าของ Ashthorn ที่ยังเหลือรอด และในห้องหนึ่งมี “เตียงชีวภาพ” ที่ยังมี เด็กหญิงอีกคนหนึ่ง

❅ หัวใจเธอเต้น..แต่ไม่มีรหัส ไม่มีชื่อ ไม่มีใครจำได้ว่าเธอคือใคร

❅ เอรินเดินเข้าไปจับมือเด็กคนนั้น ชีพจรของทั้งสองเชื่อมกัน และเธอพูดเพียงคำเดียว

“เธอคือ..อีกครึ่งของฉัน”

❅ เด็กหญิงอีกคนนี้ อาจเป็นหนึ่งในโปรโตไทป์จากโครงการ Ashthorn หรืออาจเป็น “ตัวแทน” ของฝั่งที่ยังไม่ยอมจำนน

❅ คำถามคือ เธอควร “ถูกรักษา” หรือ “ถูกทำลาย”?

❅ ลินากังวล แต่เอรินกลับไม่ลังเล

“แม่กับพ่อเคยช่วยชีวิตคนที่ไม่มีใครเชื่อว่าเขาจะรอด”

“วันนี้หนูขอใช้หัวใจหนู..ช่วยเธอ”

❅ จากวันนั้น ครอบครัวเดอลาเซ่-รัษฎา ตัดสินใจเปิด Safe Puls School

❅ โรงเรียนแห่งชีพจร ที่ไม่ได้สอนการควบคุม..แต่สอน “การอยู่ร่วมกันกับคลื่นชีพจรของผู้อื่น”

❅ เด็กกำพร้า ผู้รอดชีวิต และแม้แต่ลูกหลานของอดีตศัตรู เริ่มถูกพามาเรียนรู้ใหม่ และเอริน กับ “เด็กหญิงปริศนา” (ที่ต่อมามีชื่อว่า “ลูเซีย”) กลายเป็น รุ่นบุกเบิกของ Pulse Harmony

❅ แนวคิดใหม่ที่เชื่อว่า หัวใจไม่ได้มีไว้เพื่อควบคุมใคร แต่เพื่อเข้าใจและปกป้องกัน

❅ คืนหนึ่ง ขณะเอรินหลับอยู่ ลินานั่งมองเธอที่กำลังหลับสนิทอยู่ข้างน้องสาวที่เธอเพิ่งช่วยไว้

❅ ภาคินเดินเข้ามาโอบไหล่ภรรยา และพูดเบาๆ ข้างหู

“เราอาจไม่สามารถหยุดทุกสงครามได้..”

“แต่เราสร้าง ‘ทายาท’ ที่จะไม่เลือกความรักแทนการรอด หรือการรอดแทนความรักอีกต่อไป “เพราะเธอจะเลือก ทั้งสองอย่าง ได้พร้อมกัน”

╭────༺♡༻────╮