กลรักวายร้าย

เมิน

หลายวันมานี้นาราได้กลับบ้านตรงเวลาและได้นอนพักผ่อนอย่างเต็มที่ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาก หลังจากคืนนั้นณดลไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเธออีก เจอกันที่ทำงานเขาก้อตีหน้าเฉยเมยทำไม่สนใจ ไม่ตอแย รวมถึงไม่บังคับเอากับเธออีกเหมือนเช่นที่ผ่านมา นารารู้สึกแปลกใจแต่ก้อไม่ได้พูดอะไรเพราะรู้ดีเขาเป็นคนขี้เบื่อขนาดไหน

วันนี้ใกล้สิ้นเดือนนารารีบไปทำงาน พอก้าวเท้าเข้าไปในออฟฟิศที่ตอนนี้มีโต๊ะทำงานของเธอวางอยู่มุมหนึ่งของห้อง

เธอนั่งลงทำงานอย่างตั้งใจจนเวลาล่วงเลยไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ได้ นาราเงยหน้าจากสมุดบัญชีเล่มใหญ่แล้วบิดตัวไปมาหันมองนาฬิกาบอกเวลา 21:00 น.เธอจึงลุกขึ้นเดินไปชั้นล่างผ่านห้องวีไอพีที่สามหนุ่มใช้เป็นที่สิงสถิตย์ กำลังจะก้าวผ่านไปก้อบังเอิญให้ได้ยินเสียงครวญครางอย่างถึงพริกถึงขิงและเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นเล็ดลอดออกมาเพราะประตูห้องที่ปิดไม่สนิท

นาราไม่ได้จะสนใจเสียงนั้นเพราะได้ยินจนเคยชินแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดอยู่ๆเธอก้อปลายตาเข้าไปในห้องนั้น

ภาพที่เห็นคือณดลกับผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่

นาราหน้าร้อนผ่าวชาวาบไปทั้งตัวก้าวขาไม่ออกได้แต่ยืนนิ่ง เธอยืนอึ้งจุกที่หน้าอกขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุจนต้องยกมือกุมไว้ จนเมื่อได้ยินเสียงลีโอคุยกะหนุงกะหนิงกับสาวสวยที่เขาควงขึ้นบันไดมา นาราหันไปเห็นทั้งคู่ก้อรีบเดินลงไปอีกทางเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เจอพวกเขา เธอเดินตรงไปห้องน้ำพอก้าวเข้าประตูก้อตรงดิ่งไปห้องด้านในสุดทรุดนั่งลงที่ชักโครกแล้วร้องไห้ออกมาอย่างเกินสะกดกลั้น ไม่นานก้อเริ่มทำใจได้กำลังจะลุกออกไปล้างหน้าล้างตา ก้อพอดีกับมีเสียงคนเดินเข้ามาเธอจึงหยุดเท้ายืนนิ่งรอให้คนๆนั้นออกไปก่อน แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด นาราถึงอ้าปากค้างเมื่อได้ยินเสียงคนที่ก้าวเข้ามา

"คุณเอลฟ์เบาๆค่ะ. อื้ออ.."เสียงฝ่ายหญิงนาราจำได้ดีว่าเป็นเสียงเพื่อนรักของเธอนั่นเอง

"ถอดเร็วๆเจ้าน้องชายผมมันอยากจนจะปริแตกแล้ว" เขาออกคำสั่ง

แล้วก้อมีเสียงครางเสียงเนื้อกระทบเนื้อตามมาอยู่พักใหญ่

"อ้าปากเร็วจะเสร็จแล้ว" เสียงทุ้มพร่าออกคำสั่ง

แล้วก้อมีเสียงซี๊ดซ๊าดตามมาอีก

นาราทนนั่งฟังอยู่อย่างนั้นเพราะไม่กล้าออกไปกลัวทำให้เพื่อนสาวอาย ได้แต่นั่งปิดปากนิ่งอยู่ จนเมื่อได้ยินเสียงคนเดินออกไปเธอจึงเปิดประตูออกมา

พอได้ยินเสียงลูกบิดประตูห้องน้ำดังหญิงสาวที่กำลังจัดแจงแต่งตัวอยู่หน้ากระจกก้อถึงกับนิ่งอึ้งตาเบิกกว้างยังกับเห็นผี

นาราเดินออกมาทำหน้าเจื่อนๆ

"ขอโทษนะทับทิม ชั้นไม่ได้ตั้งใจ"บอกเพื่อนออกไปอย่างละอายใจ

"นาราแก...แกได้ยินใช่มั๊ย!!"ทับทิมถามปากสั่นไปอีก

"เต็มสองหูเลยแหละ" บอกไปตามตรงยิ้มแหยๆให้เพื่อน

"อื๋ออ..นารา..แก..แก.."ทำไรไม่ถูกอายสุดๆ

"ทิม..แกไม่ต้องห่วงนะชั้นจะไม่เอาเรื่องของแกไปพูดแน่นอน" รีบบอกเพื่อน

"แน่นะ" ถามเพื่อความมั่นใจไปอีก

"แน่สิ ชั้นเพื่อนแกนะ"

"ว่าแต่..ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่แกกับคุณเอลฟ์มีไรกัน"

"ตั้งแต่วันหยุดแกคราวก่อนไง ชั้นเอาเหล้าขึ้นไปเสิร์ฟแล้วเค้าก้อตามชั้นลงมาเค้าขอมีไรกับชั้นที่ห้องล็อคเกอร์เป็นครั้งแรกแล้วหลังจากนั้นก้อ..อย่างที่เห็น"ทับทิมสาระภาพ

"แล้วแกได้คุมรึเปล่า"

"เค้าใส่ถุงยางกับชั้นตลอด"

"ออ..ยังดีที่รู้จักคุม" นารานึกชมฝ่ายชายที่รู้จักคุมไม่เหมือน.....เธอหยุดคิดเพียงเท่านั้น

"แกชอบเค้า"

"อืม..รักเลยแหละ" ตอบตรงๆออกไป

"แล้วเค้าล่ะเคยพูดไรกะแกมั๊ย"

"ไม่..เค้าไม่เคยพูดว่าชอบรึรักแต่เค้าคงมีใจให้ชั้นมั่งแหละไม่งั้นคงไม่..." ทับทิมพูดเข้าข้างตัวเอง

"แกพูดเหมือนไม่รู้จักพวกเค้า" ต่อว่าเพื่อนไปเบาๆ

ทับทิมพูดไม่ออก

"แต่ก้อช่างเหอะ ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ละชั้นเอาใจช่วยให้เค้าชอบแกละกัน"อวยพรให้เพื่อนยิ้มๆ

ทับทิมยิ้มตอบแล้วกอดเพื่อนรัก

"ขอบใจนะนาราที่แกไม่ว่าไรชั้น"

"จะว่าไรแกล่ะมันเรื่องส่วนตัวของแกป่าววะ" บอกเพื่อนไป

"แต่.. ชั้นมีบางอย่างอยากเตือนแก"

"ไรวะ" ทับทิมถอยออกมามองเพื่อน

"ชั้นอยากให้แกทำใจไว้ด้วย เค้ากะพวกเราแตกต่างกันมาก อีกอย่างแกก้อเห็นว่าพวกเค้าไม่เคยหยุดเรื่องแบบนั้น"

เตือนสติเพื่อนไป

"ชั้นรู้ชั้นเข้าใจดีทุกอย่าง และชั้นยอมรับที่จะเป็นแบบนี้แกไม่ต้องห่วงนะถ้าจะเกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้าชั้นทำใจไว้แล้ว"ทับทิมพูดออกมาอย่างปลงๆ

"ดีมากเพื่อน ชั้นรักแกนะต่อไปมีไรแกต้องบอกชั้นนะ" นาราปลอบเพื่อนที่ทำหน้าเศร้า

"อือ..ชั้นจะบอกแก ชั้นก้อรักแกนารา"

สองสาวกอดปลอบกันพอสมควรก้อออกมาจากห้องน้ำแล้วแยกย้ายกันไปทำงาน

นาราเดินขึ้นบันไดไปกำลังจะก้าวขั้นสุดท้ายณดลก้อเดินสวนออกมาข้างกายเขามีสาวสวยแนบชิด เขาโอบไหล่หญิงสาวอย่างสนิทสนม นาราทำหน้านิ่งข่มใจเดินผ่านไป

"เดี๋ยว!!นารา" เขาเรียกเธอเสียงเข้ม

"มีไรคะคุณดล"นาราถามออกไป

"เธออู้งานเหรอ ชั้นเห็นเธอหายไปตั้งนานสองนาน"

"เปล่าค่ะชั้นพักตามเวลานี่ยังไม่หมดเวลาเลยด้วยซ้ำค่ะ"เธอตอบออกไป

ณดลมีท่าทีไม่พอใจ

"ก้อดีงั้นก้อรีบไปทำงานของเธอซะชั้นต้องการสรุปยอดทั้งหมดโดยเร็วที่สุด" เขาออกคำสั่งเสียงดุดัน

หญิงสาวที่เขากอดอยู่ทำท่าทางอ้อนเขา

"คุณดลคะอย่าอารมณ์เสียสิคะไปค่ะเมย่าจะพาไปปลดปล่อยเราไปขึ้นสวรรค์กันนะคะ" เธอซุกหน้ากับอกกว้างออดอ้อนออเซาะไปอีก

"อืมม..ไปกัน อยู่ตรงนี้แล้วหงุดหงิด" เขาเอ่ยออกมาแล้วพากันเดินลงไปด้านล่าง

นารากลับเข้าไปทำงานของเธอตามปกติในใจรู้สึกเจ็บแปลบ

....เขาคงจะเบื่อเราแล้วสินะ....นาราคิดในใจบอกตัวเองว่าดีแล้วจะได้ทำงานอย่างสะบายใจซะที

ตื้ดดด..ตื้ดดด..

กำลังทำงานเพลินๆเสียงโทรศัพท์ส่วนตัวก้อดังขึ้น

นารากดรับทันทีเมื่อเห็นเป็นเบอร์ของน้องสาว

"ว่าไงนิริน "เธอทักถามทันที

"พี่นารา พี่อยู่ไหนหนูหาพี่ไม่เจอ" นิรินส่งเสียงเจื้อยแจ้วมาตามสาย

"พี่ก้อทำงานน่ะสิ แล้วนั่นเราอยู่ไหนทำไมเสียงดังจัง"ถามอย่างเป็นห่วง

"หนูอยู่ผับที่พี่ทำงานไง"รีบบอกพี่สาว

"ห๊ะ!!มาไงมากับใคร"ถามเสียงสูงออกไปทันที

"มากับพี่มินนี่พี่โยแล้วก้อรุ่นพี่ที่คณะค่ะวันนี้เรามาฉลองที่นิรินได้ตำแหน่งดาวมหาลัยค่ะ"รีบบอกน้ำเสียงดีอกดีใจ

"เหรอ..อยู่ตรงไหนเดี๋ยวพี่ลงไปหา" นารารีบเก็บทุกอย่างแล้วเดินลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว

นารามองหาน้องสาวอยู่สักพักก้อยิ้มร่าเข้าไปหาน้องสาวคนสวย

โยหรือศตวรรษส่งยิ้มให้เพื่อนสาวเขาดีใจจนออกนอกหน้าขยับให้นารามานั่งข้างตนเองแล้วยังคอยเทคแคร์หยิบนั่นตักนี่มาให้ตลอดเวลา

ทับทิมเองก้อแวะเวียนมาหาเพื่อนๆเมื่อมีโอกาสเสียงคุยทักทายกันสนุกสนาน

ห้องวีไอพี

ณดลกำลังยืนจ้องมองภาพด้านล่างอยู่อย่างไม่พอใจสีหน้าโกรธกรุ่นใบหน้าคมเข้มกัดกรามจนขึ้นเป็นสัน เขากำมือแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนขึ้นมา

"ดูไรวะไอ้ดล ข้างล่างนั่นมีอะไรน่าสนใจนักหนาวะ"ลีโอเอ่ยถามขึ้นขณะยกแก้วเหล้าชนกับนางแบบสาวคู่ขาคนล่าสุด

เอลฟ์มองเพื่อนยิ้มๆ

"จะอะไรล่ะเด็กมันกำลังจะถูกสอยน่ะสิไอ้บ้านั่นมันเจ๋งมาจากไหนวะกล้ามาปีนเกลียวถึงถิ่น"เอลฟ์ที่เห็นเหตุการณ์มาแต่แรกเอ่ยขึ้น

"ใครมันกล้ามาแหยมเด็กมึงวะไอ้ดล" ลีโอลุกเดินมายืนข้างๆเพื่อนก้มลงมองไปยังกลุ่มของนักศึกษาด้านล่าง

แล้วเขาก้อต้องตาโตเมื่อเห็นว่าใครยืนเต้นอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย

"นั่นมัน.."เขาไม่ทันเอ่ยออกมานางแบบสาวก้อเดินตามมากอดเอวเขาออดอ้อนหาว่าเขาทิ้งเธอให้นั่งคนเดียว

"นาเดียจะกลับแล้วนะคะถ้าพี่ลีโอทิ้งให้นาเดียนั่งคนเดียวแบบนี้" จีบปากจีบพูดงอนๆ

"งั้นก้อกลับเลยครับนาเดีย เดี๋ยวนี้เลยไปพี่ไปส่ง" ลีโอได้ทีรีบไล่คนตรงหน้า

เพื่อนๆต่างมองกันอย่างงงงวย

"ก้อไหนพี่ลีโอบอกจะพานาเดียไปค้างคอนโดพี่ไงคะคืนนี้"ทำท่าจะไม่ยอม

"พี่เปลี่ยนใจละคืนนี้พี่ไม่ว่างกลับไปก่อนไป."เขาจูงมือพาสาวเจ้าเดินลงบันไดไปอย่างรวดเร็วแม้จะทำท่าไม่ยอม

หน้าห้องน้ำ

นิรินที่วันนี้แต่งตัวจัดเต็มด้วยเสื้อเกาะอกหนังและกระโปรงหนังสีดำสั้นเหนือเข่าโชว์เรียวขาขาวเนียนที่หนุ่มๆต่างมองตาละห้อยตลอดทางที่เดินผ่านมาเธอเดินพลางคอยประคองเสื้อตัวสวยพลางเพราะกลัวมันจะเลื่อนหลุดด้วยไม่เคยใส่อะไรแบบนี้ แต่เพราะมินนี่เพื่อนสาวสองของพี่สาวที่เคี่ยวเข็ญให้เธอใส่โดยอ้างว่าการไปผับจะต้องแต่งแบบนี้ถึงจะเข้าได้ นิรินที่ไม่เคยเข้าผับหลงเชื่อเพื่อนพี่สาวอย่างสนิทใจ และทุกอย่างที่อยู่บนตัวก้อเป็นมินนี่ที่เป็นคนสรรหามาให้รวมถึงการแต่งหน้าที่ออกสวยเฉี่ยวจนหมาเหลียวหลังนี่ก้อด้วย

นิรินเดินมาเข้าห้องน้ำกับมินนี่แต่ด้วยสาวสองเข้าห้องน้ำหญิงไม่ได้จึงจำใจแยกกันตรงทางเข้าและตกลงว่าจะออกมารอกันถ้าใครเสร็จก่อน

นิรินเสร็จธุระก้อมายืนสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจกภายในห้องน้ำไม่รู้ว่ามีใครคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาแล้วปิดประตูกดล็อคไว้เรียบร้อย

"เอ๊ะ!!ใครกันละเนี่ย"ลีโอเอ่ยขึ้น

นิรินหันมามองด้วยความตกใจเพราะกำลังจัดระเบียบหน้าอกอยู่

"ลุง!!เข้ามาทำไมนี่มันห้องน้ำหญิงนะ"เธอต่อว่าทันทีที่เห็นว่าเป็นใคร

"ตาไม่ดีอีกแล้วละสิถึงได้เข้าห้องน้ำผิด" นิรินขำกิ๊กออกมา

ลีโอหัวเราะ หึ..หึ..ตามเธอ เขาเดินเข้ามาหาหญิงสาวอย่างช้าๆ

นิรินมองเขางงๆเดินถอยหลังกรูดไปอย่างรวดเร็ว

"วันก่อนมาตามหาพี่สาวแต่งตัวยังกะเด็กกะโปโลจนการ์ดไม่ให้เข้า"

"ไอ้เราก้อนึกว่าใสๆไม่ประสีประสา ที่ไหนได้..แซ่บใช่ย่อยนะเราน่ะ"เขาช้อนตามองอ้อยอิ่งอยู่ที่อกอวบๆ

นิรินรีบกอดอกไว้

"ไม่มีใครสอนเหรอลุงว่าเวลาพูดกับคนให้มองหน้า"เสียงหวานแว้ดใส่ไปอีก

"มี แต่อย่างอื่นมันน่ามองกว่าหนิ"ตอบพลางส่งสายตาหยาดเยิ้มสื่อความหมายชัดเจน

"นี่ตาลุงลามกโรคจิต แก่แล้วอยู่ส่วนแก่อย่ามายุ่งกับเด็ก"

"ออกไปเลยนะไม่งั้นจะร้องให้คนช่วยด้วย"

ขู่ออกไปเหมือนไม่กลัวเกรงแต่ในใจเริ่มหวั่นๆ

"ปากดีแบบนี้...พี่ว่า...ถ้าครางเสียงคงจะน่าฟังนะ" เขายังไม่ยอมถอยทำหน้าหื่นๆก้าวเดินช้าๆเข้ามาหา

"อย่าเข้ามานะ คิดจะทำไร เค้าจะร้องละนะ" นิรินกำลังจะอ้าปากตะโกน

ลีโอที่ไวกว่าก้าวทีเดียวถึงตัวยกมือปิดปากเอาไว้

"จะตะโกนทำไมเดี๋ยวคนก้อแตกตื่นกันหมดหรอก"เขากระซิบเบาๆข้างใบหูบอบบางหอมกรุ่น

"อื้อ..อื้อ.."

เสียงประท้วงดังอยู่ในลำคอพยายามแกะมือเขาออก

"เด็กดีถ้าไม่ร้องพี่จะปล่อยโอเคมั๊ย!!" เขาถามเสียงแผ่วเบาอีก

นิรินทำไรไม่ได้พยักหน้าหงึกๆ

"ดีมาก..เป็นเด็กดีจริงๆ" เขาพูดพลางปล่อยมือ

"ช่วย...!!" นิรินตะโกนทันทีแต่ยังไม่ทันพูดจบเสียงหวานๆก้อถูกปิดกั้นไว้ด้วยริมฝีปากของคนตรงหน้าซะก่อน

ลีโอกดจูบปิดปากเด็กดื้อเอาไว้อย่างตั้งใจ เขาจูบเอาจูบเอาจนนิรินตั้งรับไม่ทันถึงกับเซไป เขาคว้าเอวบางแนบชิดกายแกร่งของตัวเองไว้ได้ทัน นิรินตอนนี้ยืนนิ่งให้เขาจูบทำอะไรไม่ถูกสมองอื้อ ชาไปทั้งตัวเหมือนโดนไฟช็อต ลีโอเท้าแขนกับข้างฝากักตัวสาวน้อยจอมก๋ากั่นที่คืนนี้กล้าแต่งตัวโป๊เป็นครั้งแรกไว้ในอ้อมแขนแข็งแรง เขาถอนจูบออกมาจ้องสบตานิ่ง นิรินตัวสั่นระริกมือไม้อ่อนแรงหายใจหอบแฮ่กๆ เขาก้มลงไปหาอีก นิรินเบี่ยงหน้าหลบแล้วทำท่าจะมุดลงข้างล่างเพื่อออกจากอ้อมแขนของเขา

แต่ชายหนุ่มรู้ทันรีบหุบแขนและยกขาดักไว้ได้ทัน

"นี่ลุง คิดจะทำอะไรอีกหลีกไปนะ" เธอขู่ฟ่อจ้องสบตานิ่งอย่างไม่กลัวเกรง

"คิดว่าพี่จะทำไรล่ะครับสาวน้อย"เขาถามทำสายตากรุ้มกริ่ม ไล้ปลายนิ้วไปตามแขนเรียวกลมกลึงอย่างจงใจแกล้งให้โดนผิว

นิรินตัวแดงเป็นกุ้งต้มทันทีที่นิ้วเรียวลากผ่านไป

"อย่าคิดทำบ้าๆนะไอ้ลุงตัญหากลับ"

"คำก้อลุงสองคำก้อลุงตรงไหนที่เหมือนลุงห๊ะ" ลีโอทำเสียงดุ

"ก้อทุกตรงแหละไม่เคยส่องกระจกรึไงถึงไม่รู้ว่าตัวเองหน้าตาไปเลเวลไหนละ"เสียงหวานแว้ดๆมาอีก

"ปากงี้มันน่าจูบให้ปาดเจ่อ"ก้มลงมาหาอีก นิรินยกมือขึ้นปิดปากไว้ทันที

"อย่ามาจูบเค้าอีกนะ ปากเหม็นเหล้าเหม็นบุหรี่จะอ้วก" บอกออกไปตรงๆ

"พูดงี้แสดงว่าถ้าปากพี่ไม่มีกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่จะให้จูบใช่มั๊ย" เขาก้มลงมาถามชิดริมฝีปากยิ้มกรุ่มกริ่ม

"ไม่ให้จูบ มีไม่มีก้อไม่ให้จูบ เราไม่ได้เป็นไรกันจะจูบกันได้ไง" รีบปฏิเสธ

"แค่จูบใครๆก้อทำป่ะ ไม่เห็นต้องเป็นไรกันเลย ตะกี้เราก้อจูบกัน"

"นั่นเพราะลุงฉวยโอกาสกับหนู"ตวาดแว้ดมาอีก

"ฉวยโอกาสอะไร ตั้งใจตะหากล่ะสาวน้อย" เขาพูดยกฝ่ามือหนาขึ้นมาประคองแก้มใสๆไล้ปลายนิ้วเบาๆอย่างเอ็นดู

นิรินสะบัดหน้าหนี

"คนฉวยโอกาสรังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้ ไม่เป็นลูกผู้ชาย" ต่อว่ามาอีก

"พิสูจน์ดูมั๊ยล่ะว่าเป็นลูกผู้ชายมั๊ย" ทำหน้าเจ้าเล่ห์รั้งให้แนบชิดไปอีก

"พิสูจน์บ้าไรไม่เอาถอยไปหนูจะออกไปข้างนอกแล้ว" บอกเสียงอ่อนลง

"จะรีบไปไหนล่ะ เรายังมีไรให้ทำกันอีกเยอะแยะ"

"ทำบ้าไรไม่เอาไม่ทำหนูจะกลับไปหาพี่นาราป่านนี้พี่หนูคงเป็นห่วงแล้ว" นิรินทำท่าร้อนรน

เขาจ้องนิ่งที่ริมฝีปากอวบอิ่มเจื้อยแจ้วแล้วไล้นิ้วไปรอบๆ

"ไม่เอาน่านิริน เด็กดี เชื่อฟังพี่สิ"เสียงออดอ้อนสั่นพร่า นิรินมองเขาอย่างหวั่นใจดวงตาสั่นไหววูบวาบกับสิ่งที่เขาทำ

"ไม่เคยมีใครบอกเหรอว่าลิปสติกสีแดงนี่มันไม่เหมาะกับเด็กสาวอย่างเราน่ะ"เขาพูดไปเรื่องอื่นพลางล้วงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อออกมาเช็ดริมฝีปากให้หญิงสาวอย่างเบามือ

นิรินตัวแข็งทื่อไปอีกคิดไม่ถึงว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้ได้

ลีโอเช็ดลิปสติกออกไปจนหมดแล้วฉกจูบหญิงสาวอีก

"อุ๊บ!!" นิรินอุทานได้แค่นั้นก้อถูกเขากดริมฝีปากแนบชิด เขาเชยปลายคางมนให้แหงนเงยรับจูบอย่างถนัดถนี่ ริมฝีปากหนาจูบเลาะเล็มไปรอบๆแล้วเม้มที่ริมฝีปากล่างแรงๆอย่างตั้งใจ นิรินเผลอครางออกมาด้วยความวาบหวิว เขาสอดปลายลิ้นอุ่นๆดูดดึงปลายลิ้นบอบบางสำรวจไปทั่วโพรงปากอย่างชำนาญ

นิรินเผลอตัวจูบตอบเขาอย่างไม่ประสีประสาพร้อมกับเลื่อนฝ่ามือบอบบางไปเกี่ยวกอดต้นคอหนาโน้มลงมาให้แนบชิดไปอีก ทำเอาเขาแทบไม่อยากถอนจูบเขาจูบเอาๆอยู่อย่างนั้นเหมือนคนตะกละตะกรามไม่รู้จักอิ่ม

เธอเผยอริมฝีปากรับจูบของเขาอย่างลืมตัวปล่อยให้เขาดูดดึงไล้เลียเลาะเล็มจนพอใจ

"อืมม.."ลีโอถึงกับครางระงมกับรสจูบของสาวน้อยเขาค่อยๆเลื่อนริมฝีปากและจมูกแต่งแต้มไปทั่วใบหน้านวลละเรื่อยมาถึงลำคอระหงหอมกรุ่นปลายลิ้นร้อนๆลากไล้ลงมาจนถึงขอบเกาะอกตัวสวยเลาะเล็มไปมา เขาก้มลงช้อนอุ้มร่างบอบบางขึ้นแล้วหันไปวางลงบนขอบอ่างล้างหน้าใกล้ๆ กดจูบปิดปากที่กำลังจะเอ่ยประท้วงเอาไว้ แทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกลางระหว่างเรียวขาจับให้ขาเรียวโอบรอบเอวเขาเอาไว้มือหนาลูบไล้ไปตามต้นขานวลเนียนขึ้นไปหาสะโพกกลมมนและเอวเล็กบอบบางนวลเนียนน่าสัมผัสร่างบางขนลุกซู่ไปทุกที่ๆเขาสัมผัสจนมาถึงอกอวบที่อัดแน่นครัดเคร่งอยู่ภายใต้เกาะอกตัวจิ๋ว เขาสอดมือเข้าไปบีบคลึงฐานอวบอิ่มเบาๆเพื่อหยั่งเชิง นิรินสะดุ้งสุดตัวเมื่อสัมผัสได้ว่ามือหนาของเขากำลังวุ่นวนอยู่บนอกอวบเต็มไม้เต็มมือ เธอพยายามดิ้น สะบัดหน้าแรงๆเพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา เขาดึงรั้งเกาะอกลงมากองอยู่ที่เอวบางอย่างตั้งใจ แล้วถอยออกมาจ้องมองความอวบอิ่มตรงหน้าอย่างละลานตาแม้ปลายยอดสีหวานจะถูกบดบังด้วยบราปีกนกอยู่อีกชั้นแต่มันก้อไม่ได้ทำให้อกสาวน่าดูน้อยลงไปเลย กลับยิ่งกระตุ้นความต้องการครอบครองกายสาวจนเขาต้องนิ่วหน้ากัดกรามแน่นเพื่อระงับความครัดเคร่งที่อยู่กลางกายเอาไว้ ก่อนที่เขาจะปลดบราปีกนกลงมือบางก้อยกขึ้นมากอบกุมความอวบอิ่มของตนเองเอาไว้ตอนนี้สติสัมปชัญญะของนิรินกลับคืนมาบ้างแล้วความอายแทรกอยู่ทุกอณูของกายสาวเธอจ้องสบตาเขานิ่งแล้วตวาดแว้ดออกมา

"ทำบ้าไรของลุงเนี่ย!!" เสียงหวานแหลมสูงเปล่งออกมา ก่อนจะพยายามดึงเกาะอกขึ้นปกปิดร่างกายส่วนกลางเอาไว้และพยายามลงจากอ่างล้างหน้าแต่ลีโอก้อยืนขวางเอาไว้เขายื้อแย่งเกาะอกตัวนั้นกับเธอไม่ยอมให้เธอใส่กลับ

"ไม่เอาน่าเด็กน้อยของสวยๆงามๆจะปิดไว้ทำไม พี่อยากลองชิมให้พี่ชิมนะครับ" เขาเอ่ยออดอ้อนหน้าตาเฉย

"จะบ้าเหรอ ไอ้คนลามกหนูไม่เอากับลุงด้วยหรอกนะแบบนี้ ไอ้คนบ้า!!"ตวาดแว้ดไปอีก

"หลีกไปนะไม่งั้นจะกรี๊ดให้คนช่วย" ขู่ออกมาอีก

ลีโอยิ้มขำๆเขาเท้าแขนกับอ่างล้างหน้ากักตัวเธอเอาไว้

"ไม่เอาน่า อย่าเล่นตัวอีกเลยไหนๆเราก้อมาถึงขั้นนี้กันละ พี่จะทำให้นิรินได้รับรู้ถึงความสุขสมอย่างที่นิรินไม่เคยเจอมาก่อน..ดีมั๊ย!!" พยายามหว่านล้อมไปอีก

"ไม่ดี!!ไม่เอา!!อย่ามายุ่งกับเค้านะไอ้คนลามกคนฉวยโอกาสคนนิสัยไม่ดี...ช่วยด้วย!!" เสียงหวานกรีดร้องขึ้นมา

แล้วก้อมีเสียงเอะอะโวยวายจากภายนอกดังขึ้น

"ปังๆๆๆ"เสียงเคาะประตูดังระรัวขึ้น

"นิริน!!อยู่ในนั้นมั๊ย!!" เสียงมินนี่นั่นเอง

"พี่มินนี่!!ช่วยนิรินด้วย" สาวน้อยตะโกนออกไปเสียงดัง

"ปังๆๆ "เสียงเคาะดังอีก

"ปล่อยน้องกูนะไอ้สาระเลวตัวไหนมันทำน้องกูปล่อยน้องกูถ้าไม่อยากตาย" เสียงมินนี่ที่ดังเข้มขึ้นไม่เสียงอ่อนเสียงหวานเหมือนยามปกติ

ลีโอส่ายหน้าอย่างขัดใจ

"ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ด้วยนิริน ไม่เอาก้อไม่เอาสิพี่ก้อไม่ได้ชอบบังคับขืนใจใครหรอกนะ"เขาบ่นออกมามองร่างบางตรงหน้าอย่างเสียดาย

"ไม่บังคับงั้นก้อหลีกไปสิ" เสียงหวานแว้ดมาอีก

เขาตัดใจยกร่างบางลงมาแล้วถอยออกห่าง

"ปังๆๆ" ดังขึ้นอีก

"นิรินเป็นไงมั่งลูก เดี๋ยวพี่ไปตามคนมาช่วยนะ"เสียงมินนี่ดังมาอีก

"ไม่ต้องหรอกค่ะพี่มินนี่เดี๋ยวนิรินออกไปค่ะ" สาวน้อยส่งเสียงออกไป

กำลังจะก้าวเดินผ่าน ลีโอคว้าตัวมากอดไว้

"นิริน บอกพี่ก่อนโกรธที่พี่ทำมั๊ย!!"เขาถามออกไป

สาวน้อยเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดตอบกลับน้ำเสียงสูง

"โกรธสิโกรธมากด้วย ไอ้คนเลว ลามก นิสัยไม่ดี!!คนบ้า!!แย่งจูบแรกเค้าไป" ตวาดแว้ดใส่แล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ลีโอมองตามหลังตาละห้อย

เขาเดินกลับขึ้นชั้นบนไปยิ้มๆ กลิ่นกายสาวยังติดอยู่ที่ปลายจมูก

"มึงไปไหนมาวะไอ้ลีโอ" เขาเจอเอลฟ์ที่ทางขึ้นท่าทางลุกลี้ลุกลน

"ไปส่งนาเดียไง"ตอบออกไป

"ไปเป็นชาติแม่ง!! ไปกะกูไอ้ดลเกิดเรื่องละ"เขาบอกพลางวิ่งนำเพื่อนไป

เสียงคนแตกฮือดังอยู่ด้านหนึ่งของผับ

"อย่าทำงี้ได้มั๊ยคะคุณดล"เสียงนาราเอ่ยขึ้น เธอยืนขวางโยไว้ไม่ให้เขาทำร้ายเพื่อนของเธอ

"ไม่ต้องมาห้ามถอยไปชั้นจะจัดการมัน..มา..เข้ามา..ไอ้กระจอก"เสียงณดลเอ่ยท้าทายฝ่ายตรงข้าม

"นี่เพื่อนชั้นนะคะคุณไปต่อยเค้าทำไม" นาราพยายามห้าม

"เพื่อนเหรอ...มันคงอยากเป็นเพื่อนเธอหรอกนะนารา ดูก้อรู้มันชอบเธอมันพยายามเข้าหาเธอ"ณดลโกรธจนเลือดขึ้นหน้า

"ไม่ใช่นะคะคุณดลคุณเข้าใจผิด"นาราพยายามอธิบาย

"ไม่ต้องพูดแล้วนารา"โยห้ามเพื่อนสาว

"เออ!!กูชอบนารามึงจะทำไมวะ" เขายอมรับออกมาตามตรง

"ทำไมเหรอกูจะฆ่ามึงไง!!"พูดจบเขาก้อคว้าขวดเหล้าฟาดลงกับโต๊ะใกล้ๆ

"เพล้ง!!!"เสียงขวดแตกกระจาย

ณดลถือปากขวดที่เป็นปากฉลามเอาไว้ทำท่าจะกระโจนเข้าใส่

นารารีบเข้าขวางคว้ามือของณดลเอาไว้

เขาพยายามปัดมือบางออก

"ปล่อยนาราชั้นจะฆ่ามัน มันบังอาจมายุ่งกับคนของชั้น" ณดลประกาศกร้าว

"คนของคุณบ้าอะไรกัน อย่ามาพูดพล่อยๆนะคะ" เสียงหวานแว้ดใส่ทันที

"พูดพล่อยอะไรไม่กล้ายอมรับเหรอว่าเธอกับชั้นเป็นอะไรกัน รึเธอกลัวมันจะรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน กลัวจะไม่ได้ร่านไปกับมันใช่มั๊ย!!"เขาระเบิดโทสะใส่หญิงสาว

"หลีกไป "

"ไม่..ไม่หลีก!!" นารายังขวางไว้

สองคนยื้อแย่งขวดในมือจนพลาดท่าโดนขวดบาดเอาจนได้

"โอ๊ย!!" นาราร้องเสียงหลงสะบัดมืออย่างเจ็บปวด

"นารา!!"เสียงโยดังขึ้น

"นารา!!"ณดลตกใจโยนขวดทิ้งไปแล้วคว้ามือบางมาดู

สองหนุ่มวิ่งมาถึงพอดี

"เกิดไรวะไอ้ดล.."ลีโอถามหน้าตื่น

"เฮ้ย!!นี่เล่นกันถึงเลือดเลยเหรอวะ"เอลฟ์รีบเข้าไปดูอาการ

นิรินเดินกลับมาพร้อมมินนี่พอดี

"พี่นารา!!พี่เป็นอะไรทำไมมีเลือดเต็มเลย" นิรินพอเห็นเลือดพี่สาวก้อรีบดูแผลตามที่เรียนมา

"แผลลึกมากเลยต้องพาพี่นาราไปเย็บแผลค่ะ" นิรินหันซ้ายหันขวาหาอะไรมาห้ามเลือด

ณดลรีบถอดเสื้อยืดที่ตัวเองสวมอยู่ยื่นให้นิริน

"จะดีเหรอคะคุณดล" ถามอย่างเกรงใจ"รีบห้ามเลือดเดี๋ยวพี่เธอก้อเลือดหมดตัวหรอก" เขาบอกน้ำเสียงเป็นกังวลพอนิรินห้ามเลือดเสร็จเขาก้อช้อนอุ้มนาราแล้วพาไปที่รถของเขาเพื่อพาไปส่งโรงพยาบาล

นิรินยืนเก้ๆกังๆทำไรไม่ถูกพอณดลขับรถพาพี่สาวออกไป

"จะไปก้อขึ้นมา" ลีโอขับรถของเขามาจอดเคียงข้าง นิรินทำท่าอิดออดไม่อยากขึ้นไป

"จะขึ้นไม่ขึ้น..ไม่ขึ้นพี่ไปละนะ"จะขับรถออกไป นิรินรีบเปิดประตูก้าวขึ้นรถไปทันทีด้วยความเป็นห่วงพี่สาวลีโอขับรถออกไปอย่างรวดเร็วเขาหันมาดูคนข้างๆที่มัวแต่ห่วงพี่สาวตัวเองจนไม่ทันได้ดูว่าตอนนี้ตัวเองนั่งล่อแหลมขนาดไหน กระโปรงที่สั้นอยู่แล้วร่นขึ้นไปอยู่บนหน้าขาจนมองเห็นเนินสาวภายใต้บิกินี่สีหวาน เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก พอถึงไฟแดงจึงถอดเสื้อสูทคลุมตักให้

นาราหันมามองแล้วหยิบยื่นคืน

"เอามาทำไมเอาคืนไปชั้นไม่หนาว"

"คลุมไว้ก่อนที่ชั้นจะตบะแตกพาเธอแวะข้างทางจัดการเธอซะก่อน"เขาหันมาบอกพยายามสะกดความต้องการเอาไว้นิรินรีบคลุมกลับเหมือนเดิมทันทีเมื่อก้มลงมองด้านล่างของตัวเอง เธออายหน้าแดงจนไม่กล้าหันหน้ามามองคนข้างๆได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่าง ลีโอกลืนน้ำลายอีกอึกใหญ่เลื่อนมือมาขยับกางเกงเพื่อคลายความอึดอัดกลางกายพยายามไม่มองคนข้างๆ