กลรักวายร้าย

2.มัวเมา

ณดลเดินออกมาจากห้องของเขา กวาดสายตาคมกริบไปทั่วบริเวณชั้นบนและด้านล่างอย่างสะบายอารมณ์หลังจากที่ได้นอนพักผ่อนจนเต็มอิ่ม

ที่โต๊ะอาหารคุณนายใหญ่กำลังนั่งรับประทานอาหารเที่ยงรอเขาอยู่

"ตื่นแล้วเหรอตาดล มากินข้าวเที่ยงกับย่ามา" คุณนายใหญ่บอกหลานชายยิ้มๆ

ชายหนุ่มเดินไปทรุดนั่งลงข้างๆคุณย่าของเขาอย่างเอาใจ

"หิวแล้วละสิเที่ยงกว่าแล้วหนิ" ยังถามอีก

"หิวมากๆเลยครับคุณย่า มีไรกินมั่งครับเนี่ย " กวาดสายตาไปมองอาหารบนโต๊ะ

"น่ากินทั้งนั้นเลย ฝีมือนมอิ่มใช่มั๊ยครับเนี่ย" หยิบช้อนตักนั่นนี่ชิมอย่างหิวจัด

"กินเยอะๆเลยลูก ทำงานหนักคงจะเหนื่อยถึงได้ตื่นเอาป่านนี้" คุณนายใหญ่พูดพลางตักอาหารใส่จานให้หลานชาย

ใช้เวลาไม่นานก้อจัดการกับอาหารตรงหน้าหมดแล้วยังขอเพิ่มอีกด้วย

"กินข้าวได้เยอะนะเราวันนี้ ดีๆทำงานหนักก้อต้องกินข้าวเยอะๆ"

"ว่าแต่วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ ตื่นเอาป่านนี้" ถามอีกอย่างสงสัย

"บริษัทของเราเองจะต้องรีบไปทำไมครับยังไงๆก้อมีคุณภูมิเลขาคุณปู่ดูแลอยู่แล้ว" หันไปบอกผู้สูงวัยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"คนอื่นจะดูแลดีกว่าเราได้ไงล่ะลูก ย่าว่าหลานควรเข้าไปดูแลเต็มตัวได้แล้วนะ" บอกหลานชายท่าทางกังวล

"คุณย่าครับผมพึ่งจะเรียนจบนะครับ ผมยังไม่อยากรับผิดชอบอะไร อยากเที่ยวพักผ่อนให้หายเหนื่อยก่อน" เขารวบช้อนแล้วดื่มน้ำทำท่าไม่สบอารมณ์เมื่อคนเป็นย่าเริ่มบ่น

"หลานเรียนจบตั้งแต่ปีที่แล้วนะณดล

พักผ่อนมาปีนึงเต็มๆละยังไม่หายเหนื่อยอีกเหรอ" ยังบ่นหลานชายต่ออีก

"เฮ้อ!!" เสียงถอนหายใจแรงๆของคนหนุ่มดังซะจนคนเป็นย่าต้องหันมามอง

"คุณย่าเริ่มบ่นอีกละ ผมก้อเริ่มเข้าไปทำงานแล้วไงครับจะเอาไงอีก" ทำหน้าเซ็งๆไปอีก

"อาทิตย์นึงแกเข้าออฟฟิศไม่ถึง3วันๆละไม่เกิน3ชม.เนี่ยนะคือทำงานของแกตาดล" คุณนายใหญ่ถามหลานชาย

"แค่นั้นก้อเพียงพอแล้วครับ เรามีคุณภูมิอยู่ทั้งคนแล้วยังมีเลขาของคุณปู่อีก2คนด้วย แต่ละคนค่าตัวหลักแสนก้อต้องใช้งานให้คุ้มสิครับ" ยังไม่ยอมจำนน

"อีกอย่างพวกเค้าก้อทำงานเก่งมากๆด้วยมีไรต้องกังวลครับแบบนี้" หลานชายตัวดีทำท่าจะลุกขึ้น

"ผมอิ่มละขอตัวนะครับ" ทำท่าจะเดินออกไป

"แล้วนั่นจะไปไหน" คุณนายใหญ่รีบถาม

"ผมนัดเพื่อนไว้ครับว่าจะคุยกันเรื่องธุระกิจใหม่ที่กำลังจะหุ้นกันทำ" หันมาบอก

"ต้องไปทำธุระกิจใหม่อะไรอีก ธุระกิจของตระกูลเราก้อออกเยอะแยะ ไหนจะบริษัทขนส่งไหนจะบริษัทนำเข้าอะไหล่ยังมีโรงงานผลิตเครื่องดื่มอีก ยังไม่พอเหรอลูก" ผู้สูงวัยกล่าวทักท้วง

"นั่นมันเรื่องของตระกูลเรา อันนี้มันเป็นธุระกิจที่ผมก่อตั้งและลงทุนเองครับ" หันมาบอกพลางเดินออกไปเฉย

"ไปละครับคุณย่า" เสียงบอกลาดังตามหลังมา

" เฮ้อ!!" คุณนายใหญ่ถอนหายใจมั่ง

แล้วหันไปทางเลขาคนเก่ง

"ยัยกุล แกให้คนไปจับตาดูเจ้าดลหน่อยละกัน ชั้นละห่วงจริงๆ กลัวจะเหลวไหลอีก คราวก่อนก้อขอทำรีสอร์ต แล้วไงล่ะ รีสอร์ตกลายเป็นม่านรูดมีเรื่องมีราวค้าเนื้อสดขึ้นโรงพักใหญ่โต ทำเอาคุณปู่เค้าโกรธเอามากๆจนโดนคาดโทษไปทีละ" คุณนายใหญ่บอกอย่างกังวล

"ได้ค่ะคุณนายใหญ่ กุลจะรีบให้ลูกน้องไปสืบดูค่ะว่าคุณดลกำลังจะทำอะไร" กุลนรี เลขาคนสวยของคุณนายใหญ่กล่าวยิ้มๆ เธอเองก้อเป็นอีกคนหนึ่งที่ตั้งใจมาทำงานกับคุณนายใหญ่เพื่อจะได้ใกล้ชิดกับณดล หนุ่มรูปหล่อโปรไฟล์หรูหราหมาหอน ที่สาวๆต่างหมายปองรวมทั้งตัวเธอด้วย เธอพยายามแต่งตัวแต่งหน้าให้ดูโดดเด่นแต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยเข้าตาชายหนุ่มที่เธอหมายปองเลย แต่เธอก้อยังพยายามต่อไป

ด้านณดลพอบอกจะออกไปพบเพื่อนก้อเดินดุ่มๆออกมาจากตัวบ้านแต่ไม่ได้ตรงไปโรงรถซะทีเดียว

เขาเดินตรงไปยังบ้านพักคนรับใช้ซึ่งอยู่ห่างออกไปทางด้านหลังห่างจากตัวคฤหาสน์ชโยดมไม่ไกลนัก

นฤมล มารดาของนาราซึ่งเป็นญาติห่างๆกับคุณนายใหญ่และยังเป็นคนดูแลประมุขของบ้านด้วยเดินสวนออกมาพอดี

"นี่!! เธอน่ะ" ณดลเรียกให้คนที่เขาเจอคนแรกหยุดทันที

นฤมลหยุดเดินหันมาหา ยืนก้มหน้าประสานมือไว้ข้างหน้าอย่างนอบน้อม

"คุณดลมีอะไรจะใช้ดิฉันคะ" เธอถามออกมา

"เธอคือคนที่มาดูแลคุณปู่ใช่มั๊ย" เขาถามน้ำเสียงห้วนๆ

"ใช่ค่ะ ดิฉันเป็นพยาบาลที่มาดูแลคุณท่าน" ตอบอย่างนอบน้อม

"งั้น ก้อเป็นเธอสินะที่หอบลูกมาทำงานด้วยถึง2คน" ยังถามข่มๆ

"ค่ะ แต่ดิฉันทำงานที่นี่คนเดียว ลูกๆแค่มาส่งแล้วก้อกลับไปเรียนกันหมดแล้วค่ะเมื่อเช้านี้" คุณพยาบาลรีบอธิบาย

"กลับไปเรียน!!..เมื่อเช้า!!" ชายหนุ่มอุทานอย่างลืมตัว

"ค่ะ..มีไรรึเปล่าคะ ดูคุณดลจะแปลกใจ" ถามอย่างสงสัย

"ปละ..เปล่า" รีบปฏิเสธ

"ลูกๆของดิฉันไปอะไรให้คุณดลไม่พอใจรึเปล่าคะ"ยังถามอีก

"เปล่า ใครจะมาทำไรคนอย่างผมได้พูดเป็นเล่น"

"ผมแค่แปลกใจ เห็นแว้บๆหลายวันละอยู่ๆหายไปก้อเลยถามแค่นั้น" รีบอธิบาย

ทำท่าเหมือนจะถามอะไรอีกแต่ก้อไม่ยอมพูด

"มีอะไรจะถามอีกมั๊ยคะ" คุณพยาบาลถามอีก

"ไม่มี จะไปทำไรก้อไปทำไป" พูดพลางเดินตรงไปที่รถสปอร์ตของตัวเองที่จอดรออยู่แล้วขับออกไป

ผับแห่งหนึ่ง

"ที่นี่ดูดีใช้ได้นะปรับปรุงอีกนิดๆหน่อยก้อลงตัว" ณดลพูดพลางมองไปรอบๆบริเวณ

ผับชื่อดังตกแต่งอย่างหรูหราเพื่อรองรับบรรดาลูกเศรษฐีและไฮโซทั้งหลาย

"ว่าไงวะไอ้ดล มึงชอบป่ะ กูว่าใช้ได้นะถึงรุ่นพี่จะปล่อยราคาสูงหน่อยแต่ก้อแทบไม่ต้องเปลี่ยนอะไรเลยนะเว้ย!!" เอลิเย่หรือเอลฟ์ หนุ่มลูกครึ่งไทยยุโรปเพื่อนรักของณดลกล่าวออกมา

"ไอ้ดลน่ะยังไงไม่รู้แต่กูอ่ะตกลงนะไอ้เอลฟ์ " ลีโอหนุ่มลูกครึ่งไทย-จีนเพื่อนอีกคนหันมาบอก

"กูก้อว่าโอเคนะ แทบจะไม่ต้องทำไรเลยโอนปุ๊บเราก้อเปิดร้านต่อได้สะบายๆ" ณดลพูดยิ้มๆท่าทางพออกพอใจ

"งั้นก้อตกลงนัดวันโอนเงินทำสัญญาเลย" เอลฟ์หันไปบอกเจ้าของคนเก่าซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่เคยเรียนมหาลัยเดียวกัน

"ถ้ากูไม่ต้องกลับไปอเมริกากับเมียกูละก้อกูไม่ปล่อยร้านให้พวกมึงหรอก" เจ้าของร้านหันมาบอกรุ่นน้อง

"แต่กูขอไรออย่างได้ป่ะ" รุ่นพี่สุดหล่อหันมาบอกรุ่นน้อง

"อะไรอีกวะรุ่นพี่" ณดลถาม

"กูขอให้พวกมึงจ้างพนักงานคนเก่าต่อได้ป่ะ พวกเค้าต้องพึ่งพารายได้จากงานที่ร้านเรา" รุ่นพี่บอกออกมาตรงๆ

"อันนี้ไม่เป็นปัญหา รุ่นพี่ไม่ต้องห่วง" เอลฟ์บอกรุ่นพี่

"งั้นวันนี้เรามาฉลองกันหน่อยดีกว่ามั๊ยเดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"รุ่นพี่พูดเสร็จหันไปดีดนิ้วเรียกพนักงานยกเครื่องดื่มและกับแกล้มออกมา

ไม่นานต่อมา

"ไอ้ดลคืนนี้มึงต้องรีบกลับบ้านอีกรึเปล่าวะ" เอลฟ์หันมาถามหลังจากดื่มกันจนเริ่มมึนๆแล้ว

"จะต้องรีบกลับทำไมวะ น้องๆที่กูสั่งไปยังมาไม่ถึงเลย" ลีโอหนุ่มหล่ออีกคนรีบทักท้วง

"กูไม่รีบกูยังไม่เมาเลย อีกอย่างคืนนี้กูก้อยังไม่ได้ปลดปล่อยเลยเว้ย!!" ณดลพูดพลางขยับหัวกางเกงดึงขึ้นเพื่ออวดความเป็นชายของตัวเองกับเพื่อนๆตามประสาพวกผู้ชาย

"แม่ง!!ทำมาอวด ถุย!!ของกูก้อมีป่ะวะ..เดี๋ยวน้องๆมากูจะหนีบซัก2-3คนคืนนี้เอาให้เอวเคล็ดกันไปข้าง555" เอลฟ์ขิงใส่เพื่อนไปอีก

"ทำมาพูดดี เมื่อคืนกูเห็นเมาหมาไม่แดกหนีกลับกันตั้งแต่ยังไม่เที่ยงคืน" ลีโอต่อว่าเพื่อนๆพลางรินเหล้าส่งเข้าปาก

"ก้อวันนี้ป๊ากูให้เข้าออฟฟิศน่ะสิเลยอยู่ดึกไม่ได้.. เสียดายน้องๆฉิบ!!แต่ละคนอย่างแจ่ม 17-18ทั้งน้าน" เอลฟ์บ่นอย่างเสียดาย

"มึงก้อเข้าออฟฟิศด้วยป่ะไอ้ดล" หันมาถามเพื่อน

"ไม่อ่ะ กูต้องไปทำงานให้เหนื่อยทำไมลูกน้องเยอะแยะ" บอกอย่างไม่สนใจ

"แล้วมึงรีบกลับเพื่อ!!..น้องบีบีบ่นอุบเสียดายที่มึงไม่หิ้วกลับ" ลีโอเล่ายิ้มๆ

"ยัยบีบีเด็กปี1น่ะนะ กูแกล้งหลบยัยนั่นเองแหละ แม่ง!!เกาะกูยังกะปลิง " บอกเพื่อนพลางทำหน้าเซ็งๆ

"ทำไมวะ..น้องเค้าออกจะน่ารักอวบๆนมตู้มๆแบบนั้นมึงชอบไม่ใช่" ลีโอถามอีก

"มึงเคยเห็นกูนอนกับใครซ้ำป่ะ" ณดลหันมาถาม

"ไม่เคย!!" ตอบพร้อมกัน

"แต่น้องบีบีคนนี้พึ่งมาที่นี่ครั้งแรกมึงก้อพึ่งเคยเจอน้องเค้าไม่ใช่" เอลฟ์ถามอีก

"ใหม่ที่นี่แต่เก่าจากที่อื่นไง ยัยนั่นน่ะกูเสียบตั้งกะนมยังไม่ตั้งเต้าแล้ว" บอกเพื่อนอย่างเบื่อหน่าย

"มิน่า!!..แม่งเอ๊ย!!..เมื่อคืนกูเสียบทีเดียวนึกว่าหลุมอวกาศ หลวมโฮก ไม่รู้เจอมากี่ดุ้น" ลีโอบ่นอุบ

"555" ต่างหัวเราะพร้อมๆกัน

"เมื่อคืนมึงไม่ได้ปล่อยน้ำงั้นคืนนี้ก้อจัดเต็มเลยสิวะไอ้ดล" เอลฟ์หันมาพูดกะเพื่อนขำๆ

"ใครบอกมึงว่ากูไม่ได้ปล่อยน้ำเมื่อคืน..กูปล่อยจนน้ำแห้งขอดเลยแหละ" พูดพลางอมยิ้มมุมปากเมื่อคิดไปถึงค่ำคืนที่ผ่านมา

"เห้ยๆๆอะไรยังไงวะเล่ามา..มึงไปแวะไหนเมื่อคืน" ลีโอรีบถาม

"ไม่ได้แวะไหน" ณดลรีบบอกปัดเพื่อน

"ไม่แวะแล้วมึงปล่อยน้ำยังไง อย่าบอกนะว่ากลับบ้านไปชักว่าวคนเดียว" ลีโอคาดคั้นเอาอีก

"อย่างกูเหรอต้องชักว่าว" รีบตอบ

"แล้วมึงไปเอากะใครทำไมไม่เล่าซะทีวะแม่ง!!" เอลฟ์ใจร้อนเร่งไปอีก

"กูไม่บอก อยากรู้ให้ตายกูก้อไม่บอก" ปฏิเสธเพื่อนไปอีก

"เออ..ไม่บอกก้อไม่บอก ว่าแต่เด็ดป่ะวะคนนี้" เอลฟ์ยังถามอีก

คนถูกถามถึงกับอมยิ้มคิดถึงสาวเจ้าตะหงิดๆ

"เด็ดสัด!!" พูดพลางภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก้อไหลเข้ามาในความคิด ใบหน้าหวานตอนร้องครวญครางยังติดตรึงในความคิด เสียงครางหวานๆยังติดอยู่ที่ริมหู รวมถึงกลิ่นหอมๆที่ลอยมาแตะจมูกอยู่ตลอดเวลาตอนนี้

ตอนนี้!!

ห้วงคำนึงแสนหวานหยุดลงทันทีเมื่อฉุกคิดได้ว่าได้กลิ่นหอมคุ้นจมูกอยู่ตอนนี้ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวามองหาที่มาของกลิ่น

"มึงมองหาใครวะ" ลีโอถามเพื่อนพลางมองตาม

"หาน้องๆเหรอ..มาโน่นแล้วไง" เอลฟ์พยักหน้าให้เพื่อนมองไปที่ประตูทางเข้าที่มีสาวๆสวยๆแต่ละนางหุ่นน่าสะบึมทั้งนั้นเดินเข้ามา

ณดลมองสำรวจกลุ่มสาวๆ4-5คนที่เดินเข้ามาแต่ก้อไม่เจอเจ้าของกลิ่นกายหอมๆที่ตัวเองมองหา

มีแต่กลิ่นน้ำหอมราคาแพงฟุ้งไปทั่วห้องวีไอพีที่เขากับเพื่อนๆนั่งอยู่

สาวนางหนึ่งนั่งเบียดกายลงมาข้างๆเขา

"สวัสดีค่ะ นู๋ชื่อริชชี่นะคะพี่ดล" เสียงหวานดังออกมาจากริมฝีปากแดงฉ่ำของร่างบางแต่หน้าอกหน้าใจตู้มโคตรๆ

ไม่รู้ว่ายัดซิลิโคนมากี่พันลิตร

ณดลมองคนข้างๆแป้บเดียวแล้วมองหาคนต่อ

"ไอ้ดล น้องริชชี่คุยกะมึง" ลีโอที่กำลังประคองสองสาวสุดสะบึมหันมาเรียกเพื่อน

"ออ.."คนใจลอยหันมาให้ความสนใจคนข้างๆหลังจากมองหาคนที่อยากเจอไม่พบ ทำเอาเขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที

"กูจะมองหายัยนั่นทำไมวะ ในเมื่อมีสิ่งที่น่าสนใจกว่ายัยนั่นตั้งเยอะอยู่ข้างๆ" เขาพูดเบาๆกับตัวเองแล้วหันมาสนใจนางแบบสาวข้างๆที่นั่งเอานมเบียดแขนเขาอยู่ ชายหนุ่มไม่รอช้าจัดการรวบเอวร่างบางขึ้นมานั่งบนตัก

"อุ๊ย!!พี่ดล ทำอะไรคะเพื่อนๆอยู่กันเต็มอายเค้า" สาวน้อยทำจริตจกร้านไปอีก

"งั้นพี่วาง" เขาทำท่าจะวาง

"อุ๊ย..ไม่เอาค่ะเดี๋ยวริชชี่ตก"พูดพลางยกแขนคล้องคอหนุ่มหล่อเอาไว้เบียดซบอยู่กับอกแกร่งไปอีก

"หึ!!" เสียงครางอย่างถูกใจ เสือหนุ่มเมื่อเห็นเนื้อนิ่มๆเบียดเข้าหามีหรือจะรอช้า เขารีบซุกหน้าลงไปหากรีบปากแดงสดเย้ายวน

"ไม่ต้องกลัวนะพี่จะช่วยปลอบ" ว่าแล้วก้อประกบริมฝีปากลงบดจูบอย่างหนักหน่วง สาวน้อยก้อเปิดปากรับจูบอย่างเร่าร้อนพอกัน

ปากก้อจูบนัวเนียอย่างได้อารมณ์ มือก้อล้วงถลกชายเสื้อเอวลอยขึ้นจนเห็นอกตู้มๆที่ไร้บราปกปิด กำลังจะขยำ

"อุ๊ย!!เบาๆนะคะ..ริชชี่เจ็บ" เสียงหวานร้องทัก

"หึ!!..เจ็บรึกลัวเค้าจะรู้ว่ายัดซิลิโคนไว้" เขาบ่นงึมงำเบาๆทำท่าเสียอารมณ์แต่ก้อตามใจสาวเจ้าก้มลงไปฟัดปลายยอดตู้มๆอย่างเมามันส์มืออีกข้างก้อเลื่อนลงไปแหวกกระโปรงตัวจิ๋วที่ปิดอะไรแทบไม่มิดเข้าไปหาร่องสาว

เพียงฝ่ามือร้อนๆแตะร่องสวาทก้อสัมผัสกับความเปียกชื้นของสาวเจ้าทันที

"แหมน้องริชชี่เนี่ยพร้อมดีจังนะครับ แฉะแบบนี้พี่ขอเสียบเลยได้มั๊ย" เขากระซิบบอกเสียงพร่าด้วยบังเกิดอารมณ์ต้องการปลดปล่อยตั้งแต่ภาพหวานหลอกหลอนเขาแล้ว

"อุ้ย..ไม่เอาค่ะอายคน..เพื่อนๆนั่งกันอยู่เต็ม" บอกอย่างเอียงอายไปอีก

"งั้นไสหัวไป ผมจะเรียกคนอื่น" บอกน้ำเสียงหงุดหงิดผลักร่างบางเบาๆ

สาวน้อยพอเห็นอย่างงั้นรีบตาลีตาเหลือกขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักคนเอาแต่ใจ แล้วรีบจัดการถอดซิบกางเกงชายหนุ่มแหวกเข้าไปล้วงเอาลำกายแกร่งร้อนระอุออกมาสาวขึ้นลงเบาๆ2-3ทีอย่างชำนาญแล้วจับยัดเข้าไปในร่องตัวเองทันที

"อาส์!!" เสียงหวานครางออกมาเบาๆ

"อย่าพึ่งโกรธสิคะพี่ดล ริชชี่รอเวลานี้มานานละ นั่งเฉยๆนะคะเดี๋ยวริชชี่จัดการเอง" พูดจบก้อกดจูบลงมาหาริมฝีปากหยักที่พ่นควันบุหรี่พวยพุ่งอยู่ทันที

ร่างสาวแอ่นร่อนขึ้นลงอย่างเร้าอารมณ์มือบางรั้งคอหนุ่มหล่อให้ซบอยู่กับอกอวบๆที่ทำมาแสนแพงอย่างได้อารมณ์

"เฮ้ย!!ไรวะ มาถึงก้อเสียบกันเลยเหรอวะ" ลีโอหันมาแซวเพื่อน

ไม่นานเสียงครวญครางของสาวๆที่โดนรุกเร้ามั่งโดนกระแทกมั่งก้อดังระงมห้องวีไอพีที่กักเก็บเสียงเป็นอย่างดีอยู่อย่างเมามันส์การเล่นเซ็กส์หมู่แบบสวิงกิ้งโดยไม่สนโลกภายนอกอย่างที่พวกเค้าชอบทำกันเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ไม่รู้จะจบเอาตอนไหนเพราะต่างคนต่างมัวเมาในรสสวาทและรสสุรารวมถึงยาปลุกเซ็กส์ที่สรรหามาใช้กัน

ภายนอกห้องวีไอพี

"ห้องวีคืนนี้สงสัยจัดหนักว่ะ" ทับทิมสาวน้อยรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นเอ่ยกับเพื่อนสาวร่วมอาชีพ

นารายังคงทำงานตามปกติ สองมือรีบเก็บกวาดซากความเสียหายบนโต๊ะทรงรีที่แขกไฮโซพึ่งลุกออกไป

"รีบทำงานเหอะทับทิมจะตี2ละจะได้รีบกลับห้องชั้นง่วงจะแย่ละ ห๊าวววว.."

เสียงหาวของเพื่อนยืนยันถึงความง่วงได้เป็นอย่างดี

แต่เพื่อนสาวยังคงมองไปยังห้องกระจกสีทึบที่อยู่ไกลออกไปบนชั้น2ของร้านอย่างอยากรู้อยากเห็น

"ถ้าแกสนใจขนาดนั้นวันหลังชั้นบอกให้พี่โจ้ส่งแกไปห้องเชือดนั่นดีมะ" นาราพูดกระเซ้าเพื่อน

"ไม่เอาอ่ะ..ยี๊!!ได้ข่าวว่าพวกที่มาใช้บริการห้องนั้นคืนนี้เป็นเจ้าของร้านคนใหม่ด้วยนะแก"ทับทิมเล่าสิ่งที่ตนรู้มา

" แล้วแบบนี้เจ้านายใหม่จะใล่พวกเราออกมั๊ยวะแก" ยังถามอีก

"ไม่รู้ดิ ไปถามดูสินั่นน่ะเห็นว่าเจ้าของร้านคนใหม่อยู่ที่นั่น"ตอบพลางหาวพลาง

"นาราแกนี่นะ..หึ!!"ทำงอนเพื่อน

"รีบๆเก็บแกจะได้กลับพรุ่งนี้ชั้นมีเรียนเช้า" พูดพลางรีบเร่งทำงานอย่างชำนาญ

ระหว่างเดินกลับห้อง

"นารา เมื่อตอนเย็นชั้นเห็นแกกินยาแกไม่สะบายเหรอ" ทับทิมถามเพื่อนอย่างเป็นห่วง

"เปล่าหรอกชั้นกินวิตามินน่ะ "รีบบอกเพื่อนท่าทางเลิ่กลั่กเพราะไม่เคยโกหกกันจะให้บอกได้อย่างไรว่ามันคือยาคุมฉุกเฉิน

"ออ..ดีๆช่วงนี้แกเรียนหนักแถมยังต้องทำงานอีกบำรุงหน่อยก้อดี" หันมายิ้มให้เพื่อนแล้วเร่งรีบเดินไปยังร้านขายก๋วยเตี๋ยวฝั่งตรงข้าม มองซ้ายมองขวาแล้วข้ามไปยังเกาะกลางถนน

ณดล หลังจากเสร็จกิจจากผับก้อแยกย้ายกับเพื่อนๆต่างคนต่างกลับ

เขาขับรถสปอร์ตสีดำคันหรูตีโค้งเข้าสู่ถนนใหญ่ จังหวะกำลังจะเปลี่ยนเข้าเลนในพลันสายตาเหลือบไปเห็นใครบางคนกำลังข้ามถนนระหว่างเกาะกลางถนนกับอีกฝั่ง

เขารีบชะลอรถแล้วตีโค้งวนกลับไปดูทันที

"ยัยนั่น!!" เขาอุทานออกมาอย่างดีใจเร่งเครื่องเข้าไปริมฟุตบาทแล้วชะลอรถไปเรื่อยๆมองหาร่างบางที่เค้าจดจำได้ดี เสื้อยืดสีขาวที่ยัยนั่นชอบใส่กับกางเกงยีนส์ขาขาดๆตามสมัยนิยม รองเท้าผ้าใบสีขาวนั่นที่เจ้าหล่อนชอบใส่เดินไปเดินมาในสนามบ้านเขา ผมยาวสลวยดำขลับที่ปล่อยทิ้งตัวลงมาถึงสะโพกแทนที่จะผูกหางม้าเหมือนตอนอยู่ที่บ้านเขา เขาจำได้ดีแม้จะเห็นเพียงด้านหลัง

เขามองหาไปจนสุดทางก้อไม่เห็นร่างบอบบางจึงจอดรถมองหาไปตามคอนโดและแมนชั่นต่างๆที่เรียงรายอยู่โดยรอบบริเวณ

"หายไปไหนนะ น่าจะพักอยู่แถวนี้ " มองไปโดยรอบ

"แล้วมันตึกไหนวะ หันไปทางไหนก้อมีแต่คอนโด หอพัก แมนชั่น แม่งเอ๊ย!!" เขาสบถออกมาเสียงดังอย่างโมโห

"อย่าให้เจอนะยัยผู้หญิงบ้า!!" ตะโกนออกมาดังๆแล้วขับรถออกไปอย่างรวดเร็วด้วยความโมโห