เช้าวันต่อมาณดลไปพบลูกน้องของคุณปู่เบอร์นาร์ดตามที่นัดหมาย พวกเขาขับรถพาณดลมายังคฤหาสน์หลังหนึ่งที่กว้างขวางใหญ่โตมากๆมีการ์ดนับร้อยรายล้อมทั่วบ้านและรอบๆอาณาบริเวณ
ลูกน้องของคุณปู่ทั้งสองคนและณดลแอบซุ่มดูอยู่ด้านนอกด้วยกล้องส่องทางไกลเป็นเวลาเกือบชั่วโมงแล้วแต่ก้อยังไม่มีทีท่าว่าทั้งสามคนจะคิดหาวิธีเข้าไปด้านในได้เลย
"การ์ดจะเยอะไปไหนวะ..แม่ง!!ยั้วเยี้ยไปหมด"
ณดลบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด
"ผมว่าเรากลับกันก่อนดีกว่านะครับเดี๋ยวพวกมันเกิดรู้ตัวจับพวกเราได้จะแย่เอา"
จาคอปหนึ่งในลูกน้องเอ่ยขึ้นหลังจากที่ทนดูเพื่อนของเจ้านายทำท่าทางหงุดหงิดอยู่นาน
"ไม่กลับ..วันนี้มาละยังไงซะก้อต้องได้อะไรกลับไปมั่ง"
เขาส่งภาษากลับเสียงห้วนจัด
"คุณอยากได้อะไรกลับละครับวันนี้ ถ้าเป็นคนคงยากแต่ถ้าลูกปืนน่ะอาจจะพอหาได้มั่งครับ"
สโตนลูกน้องอีกคนพูดขึ้นลอยๆเพื่อเตือนสติเขา
"ช่วงนี้ของเดือนชั้นจำได้ว่ายัยนั่นมัก
