[ไวน์]
“ไวน์ชอบ…เขาจริง ๆ เหรอ” ลุงที่เงียบไปนานสองนานถามขึ้น สงสัยจะคิดอะไรดี ๆ ออกแล้วสิ
“ครับ ยิ่งได้รู้จักผมก็อยากดูแล ยิ่งได้รู้จักผมก็อยากปกป้อง อยากทะนุถนอม ผมอยากทำให้เขาพิเศษกว่าผู้หญิงคนไหนที่ผมเจอมา ผมอยากให้เขามองผมด้วยแววตาที่ไม่มีคนอื่นมาแทรกอยู่ ผมอยากให้เขาคิดถึงผมเวลาที่ไม่ได้เจอกัน ไม่ใช่นั่งเพ้อหาใครอีกคนที่ไม่สนใจอะไรเขาเลย”
“…งั้นเหรอ” ลุงพึมพำเบา ๆ ซึ่งผมก็พยักหน้าให้
“หรือบางทีผมควรพอแค่นี้ดีลุง จะได้ไม่ต้องรู้สึกแย่ ในเมื่อเรารู้ว่าทางข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น งั้นเรารีบยอมแพ้ตอนนี้ดีไหมลุง ผมไม่อยากเจ็บ” ผมหันไปถามลุงด้วยแววตาจริงจัง ถึงจะรู้สึกดีกับหนาวแต่ถ้ามันมีความเป็นไปได้เท่ากับศูนย์ ผมควรถอยแล้วเป็นเพื่อนกับเธอเสียยังดีกว่า
“เย็นนี้ไปกินข้าวบ้านลุงนะ เดี๋ยวลุงจะโชว์ฝีมือเอง” แต่แล้วคำถามของผมก็ไม่ได้รับคำตอบ ไม่สิ ลุงหมอไม่สนใจคำถามเมื่อครู่ของผมด้วยซ้ำ
“
