เป็นให้หน่อยสิ
1334 Words
[เดือนหนาว]
ขากลับเราสองเดินออกมาก็เจอร้านดอกไม้ตรงประตูทางออกพอดี ร้านนี้เป็นดอกไม้สด จัดเป็นซุ้มเล็ก ๆ แยกพันธุ์ดอกไม้ให้ลูกค้าได้เดินดูและได้เลือกเอง
“ดอกไม้ร้านนี้สวยดีเนอะ” เดินไปตีกันไปได้สักพักก็มองเข้าไปในร้านด้วยความสนใจ
“แวะไหมล่ะ เราไม่ได้ไปไหนต่อมีเวลาเยอะแยะ” คนข้าง ๆ ชวนซึ่งฉันก็พยักหน้าให้
“อื้ม งั้นเราขอแวะแป๊บหนึ่งนะ ไม่ได้ซื้อดอกไม้ไปใส่แจกันนานแล้ว” ว่าแล้วก็เดินเข้าไปในร้านด้วยกัน
“ร้านดอกไม้xxxยินดีต้อนรับค่ะ คุณลูกค้าเลือกดอกไม้แล้วนำมาให้พนักงานจัดช่อด้านนี้ได้เลยนะคะ” เสียงสดใสของพนักงานสาวเอ่ยทักทายเราสองคนทันทีที่เดินเข้าไป ไวน์กับฉันก้มหัวทักทายกลับหน่อย ๆ ก่อนจะเดินไปยังซุ้มดอกกุหลาบหลังร้าน ซึ่งเป็นซุ้มที่ใหญ่ที่สุด
“หนาวอยากได้แบบไหนเลือกเลยนะ เดี๋ยวเราซื้อให้” ไวน์หันมาบอกฉันขณะเดินดูดอกไม้ด้วยกัน มือใหญ่แตะดอกไม้ดอกนั้นดอกนี้เบา ๆ ราวกับว่ามันเป็นสัตว์เลี้ยงตัวเล็ก ๆ
“งั้นไม่เกรงใจนะ” ฉันฉีกยิ้มให้เขา อันที่จริงก็พูดไปงั้นแหละ ฉันจ่ายเองได้เพราะตั้งใจจะซื้ออยู่แล้ว
“ไวน์ว่าดอกนี้สวยไหม กลีบหนาดีนะ” เดินดูไปได้สักพักฉันก็หยิบดอกกุหลาบสีขาวขึ้นมาถามคนที่ยืนเอ๋ออยู่
“ก็สวยหมดนะ เหมือน ๆ กันอะ” ไม่ว่าเปล่าแต่ใช้นิ้วจิ้มดอกไม้ที่ฉันถืออยู่ราวกับว่ามันเป็นตัวอะไร ผู้ชายนี่คงจะไม่รู้เรื่องดอกไม้สินะ ดูจากท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ แล้วก็พอเดาออกอยู่หรอก
“อย่าจิ้มน้องแรงสิ เดี๋ยวน้องช้ำหมด” ฉันตีมือเขาไปทีหนึ่งจนคนถูกตีรีบชักมือกลับ “ไวน์นี่ไม่ได้เรื่องเลย แบบนี้จะซื้อดอกไม้ให้สาวได้ยังไง”
“ก็เพราะแบบนี้ไง เลยต้องให้มาเลือกเอง จะได้ถูกใจ”
“…” คำพูดเมื่อครู่ทำให้ฉันเงยหน้าไปสบตากับเขา หมายความว่ายังไงอะ? ไม่ได้พูดถึงฉันหรอกใช่ไหม?
คนถูกมองอมยิ้มให้หน่อย ๆ ก่อนจะเดินไปดูออกไม้อีกด้าน ปล่อยให้ฉันยืนเอ๋ออยู่
“ก็เพราะแบบนี้ไง เลยต้องให้มาเลือกเอง จะได้ถูกใจ”
แล้วทำไมฉันต้องใจสั่นกับคำพูดเมื่อกี้ของเขาด้วยนะ นี่ไวน์ไม่ได้จะจีบฉันหรอกใช่ไหม
“แล้วปกติไวน์จีบสาวยังไง” แล้วฉันจะตามไปถามคำถามบ้า ๆ นี้กับเขาทำไมล่ะเนี่ย
“จีบไม่เป็นหรอกสาวอะ” คนถูกถามหันมาตอบขณะถือดอกกุหลาบสีแดงดอกหนึ่งไว้ในมือ ใบหน้าของไวน์ยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่เหมือนกับทุกครั้ง แน่ล่ะว่าทำให้คนมองอย่างฉันต้องยิ้มกลับด้วย
“ถามจริง?” ฉันว่าเสียงสูงพลางเลิกคิ้วใส่เขาเพราะไม่เชื่อ ประวัติของไวน์ไม่ธรรมดา เขาเป็นผู้ชายที่สาว ๆ หมายตาไว้มาก
“เราจีบไม่เป็นจริง ๆ ถ้าเป็นก็เป็นแต่แอบชอบเขานี่แหละ” ตอบแล้วมองหน้าฉัน แล้วก็อมยิ้มใส่ แบบนี้จะไม่ให้ฉันยิ้มตามได้ยังล่ะ บ้าจริง!
“อย่างคุณไวน์นี่นะจะมีโมเมนท์แอบชอบสาวที่ไหน” ฉันแซวเขา “สาว ๆ วิ่งชนกันล่ะสิไม่ว่า”
“แต่สาว ๆ พวกนั้นไม่มีคุณเดือนหนาวนี่นา” คนโดนแซวเปรยออกมาทีเล่นทีจริง สายตาที่เขามองมาเริ่มทำให้ใบหน้าร้อนวูบวาบขึ้น ไหนจะเรียวปากของเขาที่อมยิ้มอยู่ตลอดเวลานั่นก็ทำก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาแค่แกล้งเถอะ นี่ฉันคิดอะไรเนี่ย
“แน่นอนสิคะ เพราะสเปคของเดือนหนาวต้องใส่เสื้อกาวน์สีขาวเท่านั้น เสื้อช็อปสิน้ำเงินไม่ใช่สเปคเลยค่ะ” ฉันพูดติดตลก เมื่อเขาแหย่มาฉันก็ขอแหย่กลับละนะ
“ว้า อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยแฮะ” คนบางคนพ่นลมหายใจออกมาหน่อย ๆ ก่อนจะปักดอกกุหลาบสีแดงที่เขาถือไว้ลงในช่อที่ฉันถืออยู่
“ไวน์ว่าอะไรนะ
“เปล่านี่ ไม่มีอะไร” คำตอบทีเล่นทีจริงของเขาเมื่อครู่ทำให้ฉันรู้สึกแปลก ๆ นี่ฉันไม่ได้คิดอะไรเข้าข้างตัวเองหรอกใช่ไหม
“หนาวว่าปะ การได้เป็นแฟนกับคนที่เราแอบชอบมันโคตรดีเลยนะ” ประโยคถัดมาของไวน์ทำให้ฉันนึกถึงใครบางคนขึ้นมา
‘หมอภาค’
“อื้ม มันก็ต้องดีอยู่แล้วน่ะสิ” ฉันตอบเขา เพราะฉันเองก็มีคนที่แอบชอบอยู่เหมือนกัน
“ใช่มันต้องดีแน่ ๆ เลย”
“ว่าแต่วันนี้แฟนไวน์ไม่ว่างเหรอ ทำไมไม่ชวนมาด้วยล่ะ” ฉันถามเมื่อนึกขึ้นได้ ถ้าพาผู้หญิงคนอื่นมาเดินห้างแบบนี้แฟนเขาจะเข้าใจผิดไหมนะ แถมมาเลือกของขวัญให้แม่ไวน์อีก
“แฟนเหรอ ไม่มี” คนถูกถามทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะตอบออกมา
“ถามจริง?”
“อื้ม ไม่มี มาเป็นให้หน่อยสิ”
“…” แล้วทำไมฉันต้องช็อคกับอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย
“ถ้าเราเป็นคนที่หนาวแอบชอบคงดีเนอะ เพราะเราก็แอบชอบหนาวเหมือนกัน” แต่แล้วประโยคต่อมาของเขาก็ทำให้ฉันช็อคคูณสองเข้าไปอีก
นี่เขาเอาจริงเหรอเนี่ย ไวน์นี่นะชอบฉัน?
บ้าบอ…
“คบกันนะ” แล้วก็มีเรื่องให้ฉันช็อคเพิ่มขึ้นอีก
“…” ฉันได้แต่ยืนมองคนตรงหน้านิ่ง ๆ อันที่จริงก็เอ๋ออยู่แหละ ไม่เคยมีใครมาพูดแบบนี้กับฉันตรง ๆ เลยนะ ที่ผ่านมาก็เข้ามาของแลกช่องทางการติดต่อ แต่ฉันก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด “เอาจริงดิ” ฉันถามอย่างอึ้ง ๆ เมื่อตั้งสติได้
“เฮ้ย ยังไม่เอา ต้องเป็นแฟนกันก่อนถึงจะเอาได้”
“ไวน์!” ฉันฟาดท่อนแขนแกร่งไปแรง ๆ หนึ่งทีเมื่อคำพูดติดตลกของเขาทำฉันหน้าแดงขึ้นมา “เดี๋ยวเถอะ!” ไม่ว่าเปล่าแต่เดินหนีไปยังซุ้มดอกไม้ชนิดอื่นที่อยู่ข้างกัน
“หนาวจะไม่คบกับเราจริง ๆ เหรอ นี่เพิ่งหัดจีบสาวก็จะอกหักซะแล้ว สงสารตัวเองจังเลย” คำพูดราวกับออดอ้อนของคนที่เดินตามมาทำให้ฉันอดยิ้มออกมาไม่ได้ สรุปผู้ชายคนนี้พูดจริงหรือพูดเล่นเนี่ย เดาไม่ออกเลยแฮะ
“นี่ไวน์ เราไม่ตลกนะ” ฉันถลึงตาใส่เขา
“เราก็ไม่ได้บอกว่าตลกนี่ ความรักไม่ใช่เรื่องตลกนะ”
“…จีบเราจริงดิ” ฉันกลั้นใจถามออกไปทั้งหัวใจก็เต้นโครมครามไม่หยุด
“จริงสิ เนี่ยอยากมีแฟนจะแย่แล้ว มาเป็นให้หน่อย” ไม่ว่าเปล่าแต่ทำตาปริบ ๆ ใส่ฉันด้วย
“ขอกันง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ” ฉันมุ่ยหน้าใส่ทว่าเรียวปากกลับอมยิ้มไม่หุบเมื่อได้สบตากับเขา
“แล้วต้องทำยังไงล่ะ”
“อืมม…” ฉันทำท่าครุ่นคิดพลางงึมงำให้เขาได้ยิน
“จริงจังนะเนี่ย”
“ทำให้เรายิ้มได้ทุกวันสิ แล้วจะบอกอีกทีว่าผ่านไหม” ว่าจบฉันก็ขยิบตาให้เขาราวกับท้าทาย
“รับทราบครับนายหญิง”
ฉันแค่อยากรู้ว่าตอนเป็นแฟนกันเขาจะทำให้ฉันยิ้มได้มากแค่ไหน เพราะตอนนี้ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเขายังทำให้ฉันยิ้มได้ทุกวันเลย
>>> ฝากติดตามผลงานฉบับอีบุ๊กในเมพด้วยนะคะ
- Writer
