คืนนั้นภพภาณุได้ยินเสียงลูกชายตัวน้อยร้องไห้งอแง แต่จรินลักษณ์ก็จัดการได้ดีจนน้องภูมิสงบลงแล้วหลับต่อ
ภพภาณุเคาะห้องให้เธอเปิด หลังจากน้องภูมิเงียบไปสักพัก
“น้องภูมิหลับแล้วเหรอ”
“เรียบร้อยค่ะ” เธอบอกแล้วเอามือปิดปากที่กำลังหาวออกมา ภพภาณุยิ้มเมื่อเห็นท่าทางที่น่าเอ็นดูนั้น
“ที่จริงพี่ภพไม่ต้องลุกมาดูก็ได้นะคะ มดเอาอยู่จริงๆ ค่ะ” จรินลักษณ์บอกเขา
“พี่รู้ว่ามดเอาอยู่” ภพภาณุบอกแล้วมองใบหน้าหวานนั้น แล้วตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะ
“พี่ภพคะ พี่ภพ” จรินลักษณ์เรียกชื่อเขา จนภพภาณุได้สติ
“มองแบบนี้ จะอ่อยมดเหรอคะ ไม่ต้องอ่อย มดก็ชอบพี่อยู่แล้ว” จรินลักษณ์บอกแล้วยิ้มให้เขา
“นั่นไม่ได้เรียกว่าอ่อย นี่สิถึงจะเรียกว่าอ่อย” ภพภาณุบอกแล้วจุ๊บที่หน้าผากเธอ
“ฝันดีนะ มด” ภพภาณุบอกแล้วเดินเข้าห้องไป ปล่อยให้จรินลักษณ์ยืนเขินอยู่อย่างนั้น
ภพภาณุเข้าห้องก็ยิ้มให้กับตัวเองที่ทำอะไรบ้าๆ แบบนั้
