ภพภาณุตื่นมาตอนเกือบๆ เที่ยง เขาพบว่าน้องสาวกลับมาแล้ว และจรินลักษณ์กลับไปตั้งแต่เมื่อคืน เขาตั้งใจว่าจะคุยกับเธอให้รู้เรื่องแต่เธอก็หนีกลับไปก่อน
“พี่ภพทำอะไรเพื่อนพิม ทำไมมดถึงรีบกลับขนาดนั้น” พิมพิไลถาม ถึงจะน้อยใจพี่ชายเธอแค่ไหน แต่จรินลักษณ์ก็ไม่น่ารีบออกไปตั้งแต่เช้ามืดแบบนั้น แถมท่าทางน้อยใจของเธอมันดูจะมากกว่าเหตุผลที่จรินลักษณ์บอกว่าพี่ชายเธอไม่เชื่อเรื่องที่จรินลักษณ์พูด
“ก็เพื่อพิมพูดเรื่องจดหมาย บอกว่าตัวเองเขียน”
“ก็มดเขียนจริงๆ พิมก็อยากบอกพี่นะ แต่มดเขาขอไว้ว่ายังไม่พร้อม พอมดพร้อมจะบอก พี่กลับไม่เชื่อซะงั้น” พิมพิไลบอก
“เพื่อนกันก็เข้าข้างกันอยู่ดี” ภพภาณุบอกแล้วเดินไปตักข้าวทาน
“เหมือนที่มดบอกไม่มีผิด ถ้าพิมช่วยพูด พี่ต้องบอกแบบนี้” พิมพิไลบ่นแล้วหันไปเล่นกับหลาน ไม่อยากสนใจพี่ชายอีก
ภพภาณุเห็นจดหมายวางอยู่ เขียนหน้าซองว่าเป็นของเขา ภพภาณุรู้ว่าเป็นจดหมายจากจรินลักษณ
