ตอนที่ 1 Heartless : จุดเริ่มต้น

3141 Words

นัยน์ตากลมโตจับจ้องไปที่เค้กช็อกโกแลตที่เธอลงมือทำด้วยตัวเอง รอยยิ้มของความภาคภูมิใจแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าของหญิงสาว และเธอก็พลางคิดไปว่าถ้าแฟนพนุ่มของเธอได้มาเห็นเค้กที่เธอตั้งใจทำให้เขา เขาจะดีใจมากแค่ไหนนะ “ เสร็จเรียบร้อย...” ริชาเอ่ยพร้อมกับระบายยิ้มพริ้มออกมาอย่างมีความสุข ดูก็รู้ว่าวันนี้สาวน้อยคนนี้กำลังมีความสุขกับการทำเซอร์ไพรส์เล็กๆ ให้แฟนหนุ่มมากแค่ไหน แชะ ! ร่างบางหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดถ่ายรูปเค้กมินิมอลพร้อมกับกดโพสลงกลุ่มไลน์ของเธอกับเพื่อนๆ นาทีต้องขออวดเพื่อนหน่อยแล้วละ RICHA : หน้ากินมั้ยยยยย >_RICHA : ฉันทำเผื่อพวกแกด้วยนะ เดี๋ยวเอาไปให้พรุ่งนี้ MAYr : = =’ กินวันนี้เลยไม่ได้อ่อ มันน่ากินมากเลยนะ HANNA : @MAYr เห็นแก่กินแล้วหนึ่ง Ava.A: งื้อออ อยากกินนน RICHA : พรุ่งนี้ได้กินแน่นอนค่า ร่างบางพิมพ์ข้อความลงไปในกลุ่มด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงที่เดิมแล้วจัดเค้กลงกล่องเตรียมไปเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่มที่ห้องของเขาวันนี้ ครืดด ครืดดด แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ของริชาก็สั่นดังขึ้นมาอีกครั้งมือเรียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะกดรับสายพี่สาวของตัวเอง “ ฮัลโหลพี่รัณ ~ ” เสียงใสเอ่ยออกไปอย่างอารมณ์ดีจนพี่สาวคนสวยของเธอรู้สึกได้ว่าน้องสาวกำลังมีความสุขอยู่แน่ๆ ( เสียงใสมาเลยนะเรา...) “ ก็นิดนึงได้มั้ยละ...ว่าแต่โทรหาน้องมีอะไรคะพี่สาว ?” ( จะถามว่าสรุปไปเซอร์ไพรส์วันเกิดวายุยังไง มีคนพาไปยัง...) “ เดี๋ยวหนูกดเรียกรถมารับ ไม่อยากรบกวนเพื่อนคนอื่นๆอ่ะ ” ( งั้นให้พี่ไปรับมั้ย ? ถ้าพี่เสร็จงานเร็วน่าจะไปได้...) “ ไม่เอาอ่า ช่วงนี้พี่รัณงานเยอะด้วย หนูไปเองได้ไม่ต้องห่วง...” ร่างบางบอกปัดไปเพราะไม่อยากให้พี่สาวต้องลำบากรีบขับรถมาหาเธอ แล้วเธอก็รู้ว่าช่วงนี้ดารัณงานเยอะมาก พี่สาวเธอทำงานหนักเพราะต้องส่งเธอเรียนด้วย บวกกับภาระหน้าที่หลายๆ อย่างที่พี่สาวเธอเป็นคนอาสาดูแลมันทั้งหมด แต่ถึงอย่างนั้นริชาก็แอบหางานพาร์ทไทล์ทำโดยที่ไม่บอกดารัณ เพราะถ้าบอกพี่สาวเธอ เธอต้องออกจากงานพาร์ทไทล์แน่ๆ แล้วพี่สาวเธอก็ต้องเหนื่อยหาเงินมากกว่าเดิม พี่สาวเธอน่ะเป็นคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่สูงมาก แบกรับหน้าที่หลายๆ อย่างไว้ที่ตัวเองคนเดียว เก็บความรู้สึกเก่งที่หนึ่ง อาจจะด้วยเธอกับพี่สาวอายุห่างกัน 4 ปีได้ พอเธอเข้ามหาลัยดารัณก็เรียนจบพร้อมกับเริ่มหางานทำทันที และเธอก็ไม่เคยเห็นดารัณบ่นออกมาว่าเหนื่อยเลยสักคำ ตรงกันข้ามพี่สาวเธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อเธอกับแม่ แล้วแบบนี้จะให้เธอเห็นแก่ตัวเป็นฝ่ายรอรับอย่างเดียวได้ไงกันละ...อย่างน้อยการที่เธอหางานพิเศษทำมันก็ช่วยแบ่งเบาค่าใช้จ่ายในบางส่วนที่เธอไม่ต้องแบมือขอตังค์พี่สาวเธอเอง... ( งั้นเอางี้ถ้าหารถไม่ได้ หรือถ้าพี่เสร็จงานเร็วพี่จะไปรับเอง ตกลงมั้ย ?) “ ตกลงค่า ได้ๆ...” ( โอเคงั้นเดี๋ยวว่ากันนะพี่ทำงานก่อน...) “ โอเคค่ะพี่รัณ...” ริชาวางสายจากพี่สาวของเธอก่อนจะรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวเอาเค้กไปเซอร์ไพร์สแฟนหนุ่มของเธอในวันนี้ และแน่นอนว่าวันนี้เธอโกหกแฟนตัวเองไปแล้วว่าเธอมีธุระต้องไปต่างจังหวัดกับพี่สาวของเธอกลับมาอีกทีก็วันอาทิตย์ซึ่งวันนี้คือวันศุกร์ที่เธอไม่มีเรียนพอดี เวลา 20.20 น. “ ต้องรีบไปแล้ว...” ร่างบางเอ่ยอย่างรีบร้อนก่อนจะรีบเก็บเครื่องสำอางทั้งหมดให้เข้าที่เข้าทางพร้อมกับหยิบน้ำหอมกลิ่นโปรดขึ้นมาฉีดตามจุดชีพจรของเธอ รอยยิ้มหวานๆ แต่งแต้มบนใบหน้าของหญิงสาวอีกครั้ง ริชามองตัวเองผ่านกระจกตรงหน้าก่อนจะจัดระเบียบชุดเดรสเข้ารูปสีหวานของตัวเองให้เรียบร้อยแล้วถึงเดินไปหยิบกระเป๋าพร้อมกับกล่องเค้กขึ้นมาแล้วรีบเดินออกจากห้องไป... ร่างบางใช้เวลาในการเดินทางไปที่คอนโดแฟนหนุ่มของเธอไม่นาน พอมาถึงหญิงสาวก็สูดลมหายใจเข้าปวดลึกๆ เพื่อลดอาการตื่นเต้นที่เกิดขึ้นภายในใจของเธอ ปกติเวลาที่เธอมาคอนโดวายุเธอไม่ได้ตื่นเต้นอะไรแบบนี้หรอก แต่เป็นเพราะนอกจากเค้กที่เธอทำมาเซอร์ไพร์วายุวันนี้ ของขวัญอีกหนึ่งชิ้นที่เธอเคยตกลงกับวายุเอาไว้ว่าจะให้ก็คือตัวเธอ... เธอขอวายุเอาไว้ว่าถ้าเธอกับเขาครบรอบ 3 ปีเมื่อไหร่เธอจะให้เขา และจะให้ในวันเกิดของเขาเอง ซึ่งมันก็คือวันนี้... “ ตื่นเต้นจัง..” ร่างบางเอ่ยออกมาเบาๆ พร้อมกับพ่นลมหายใจออกมา เธอรู้สึกประหม่าไม่น้อย แต่ถึงอย่างนั้นสาวน้อยก็รวบรวมความกล้าเดินเข้าไปภายในคอนโดของแฟนหนุ่มตัวเอง ทุกๆ ก้าวที่ริชาเดินไปตั้งแต่ประตูทางเข้ายันลิฟต์ที่ต้องขึ้นไปยังชั้นห้องของแฟนหนุ่มมันเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เธออยากเห็นหน้าแฟนหนุ่มของเธอว่าเมื่อเขาเห็นว่าเธอมาเซอร์ไพรส์เขาที่นี่เขาจะดีใจมากแค่ไหน ซึ่งปกติตั้งแต่คบกันมาเธอไม่เคยมาเซอร์ไพร์สแฟนหนุ่มเธอเลยสักครั้ง เพราะก่อนจะมาเธอจะโทรบอกเขาก่อนเสมอ หรือไม่ก็มาพร้อมกันเลย “ ฟู่วววว ” ร่างบางผ่อนลมหายใจออกมานิดๆ ก่อนที่เธอจะใช้คีย์การ์ดที่แฟนเธอให้ไว้ปลดล็อกประตูห้องของเขา... ตึก ตึก ตึก ตึก เท้าเรียวก้าวเข้าไปภายในห้องด้วยน้ำหนักเท้าที่เบาที่สุด รอยยิ้มสดใสยังคงประดับอยู่ที่ใบหน้าสวยของริชา นัยน์ตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะแอบแปลกใจนิดๆ ที่แฟนหนุ่มของเธอไม่ได้นั่งเล่นเกมส์อยู่ที่โต๊ะคอมด้านนอกตัวโปรด “ เข้าไปนอนแล้วหรอ...” ริชาพึมพำออกมาด้วยความแปลกใจที่แฟนหนุ่มของเธอนอนเร็วแบบนั้น มันดูไม่ใช่นิสัยของเขาเลยสักนิด ปึก! ปึก! ปึก! แต่แล้วเสียงเหมือนอะไรสักอย่างกระทับกันดังลั่นออกมาจากห้องนอนของแฟนหนุ่มเธอ ริชาหันไปมองตามเสียงด้วยความรู้สึกที่มันหวิวๆ ภายในใจก่อนที่เท้าเรียวจะเดินเข้าไปแนบใบหูกับบานประตูห้องนอนของวายุ “ อูยยย! ที่รัก ลึกจังค่ะ...” “ อ๊ะ ! ที่รัก เค้าเสียวน้า...” “ ซี๊ดดด ตอดโคตรดีเลย” “ ที่รักชอบมั้ยคะ...กระแทกเข้ามาลึกๆ เลยค่ะวายุ กระแทกเมียแรงๆ!! อ๊ะ !! ...” ตุบ !! กล่องเค้กในมือล่วงลงที่พื้นอย่างแรง ริชาร่างกายชาวาบตั้งแต่หัวจรดเท้า มันเหมือนเธอยืนอยู่ที่หน้าผาสูงๆ แล้วมีคนผลักเธอลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัว สมองมันนิ่งอึ้งไปหมด...หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนมันแทบจะทะลุออกมา มือไม้ของเธอมันเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เธอไม่สามารถอธิบายความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเธอในตอนนี้ออกมาเป็นคำพูดได้เลยจริงๆ นัยน์ตากลมโตสั่นไหวไปด้วยความสับสนก่อนที่เธอจะรู้สึกได้ว่ามีน้ำใสๆ เอ่อล้นรอบดวงตาของเธอ “ อ๊ะ !! จะเสร็จแล้งค่ะที่รัก เค้าจะเสร็จแล้ว ...” “ ซี๊ดดด เสร็จพร้อมกันนะครับ...” พั่บ! พั่บ! พั่บ! “ ซี๊ดดด ทำไมตอดดีแบบนี้วะปัน...” ร่างบางที่ยืนอึ้งอยู่ด้านนอกเบิกตากว้างด้วยความตกใจอีกครั้งเมื่อได้ยินชื่อที่แฟนหนุ่มครางออกมา...และชื่อที่แฟนหนุ่มครางเมื่อสักครู่ คือชื่อพี่รหัสที่เธอรักและไว้ใจที่สุด แอดดด ปึก !!! ริชาไม่ได้รอให้สองคนนั้นเสร็จสมไปถึงฝั่งฝันอย่างที่ครวญครางกัน เธอดับฝันสองคนนั้นด้วยการเปิดประตูเข้าไปอย่างแรง แต่ภาพที่เธอเห็นตรงหน้ามันยิ่งตอกย้ำเธอว่าแฟนหนุ่มที่เธอรักมากกำลัง นอกใจ เธอโดยการพาพี่รหัสที่เธอไว้ใจมามีอะไรกันที่ห้องนอนของเขา วายุที่เห็นการมาของริชาทำให้เขาลืมผละตัวออกจากคู่ขาสาวสวยของเขาทั้งๆ ที่เขาเกือบจะเสร็จในอีกไม่กี่วิ แต่อารมณ์ทุกอย่างก็ต้องหยุดลงและหมดไปในทันทีเมื่อได้เห็นใบหน้าของแฟนสาวของเขาที่มาโดยไม่ได้บอก “ ไม่ทำกันต่อหรอ ใกล้จะเสร็จกันแล้วนิ...” “ ทำเลย ไม่ต้องอายหรอก เราแค่อยากมาเห็นให้ชัดๆ ว่าเธอทำเรื่องเหี้ยๆ แบบนี้ลับหลังเรากับใคร !! ” ริชาพูดออกไปทั้งๆ ที่น้ำตาคลอ เธอจุกไปทั้งใจจนไม่รู้จะอธิบายคำไหนออกมา... “ ระ ริชา...ริชาใจเย็นๆ ก่อนนะ...” วายุอึกอักทำตัวไม่ถูก ใบหน้าของหนุ่มหล่อซีดจนเกือบจะไร้สีเมื่อเห็นหน้าแฟนสาว เขารีบขยับตัวลงเตียงพร้อมกับคว้ากางเกงบ็อกเซอร์ขึ้นมาสวมใส่แล้วรีบเดินเข้ามาหาริชาที่มองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง “ นะ น้องริชา...” ปันปันเองก็ทำหน้าไม่ถูกก่อนจะรีบคว้าผ้าห่มผืนหนามาคลุมตัว ริชาเหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างนึกสมเพชคนสองคนตรงหน้าที่กล้าทำเรื่องเลวๆ กับเธอแบบนี้...ในตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนโง่ที่โดนคนสองคนตรงหน้าทำเรื่องแบบนี้ใส่ ในชีวิตของเธอสิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือการนอกใจ ! “ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ” “ คือเรา...” “ นายแอบเอากับพี่ปันมานานเท่าไหร่แล้ว !!! ” “ ริชาฟังเราก่อนนะ เราอธิบายได้...เรา..” “ เราถามก็ตอบไม่ต้องแถ !!! อย่างน้อยๆ ก็ควรจะตอบคำถามแบบลูกผู้ชายหน่อยมั้ย! ” “ น้องชาใจเย็นๆ เรื่องนี้พี่เองก็ผิด พี่ผิดเองที่ไม่ห้ามใจตัวเอง อย่าว่าอะไรวายุเลยนะ...” ริชาปลายตาไปมองพี่รหัสคนสวยของเธอที่พูดแทรกขึ้นมาโดยที่เธอยังไม่ได้ขอให้พี่เขาพูด “ หุบปากก่อนค่ะ ยังไม่ต้องรีบปกป้องคู่ขาขนาดนั้น เดี๋ยวพี่ได้ตอบคำถามริชาแน่ๆ...” “ ริชาพูดกับพี่ปันเขาดีๆ หน่อยได้มั้ย อย่าเป็นแบบนี้... ” ริชาหันไปมองหน้าวายุที่พูดออกมาแบบนั้น เขาแสดงอาการออกชัดเจนว่ากำลังปกป้องพี่รหัสของเธอ... “ แล้วที่เราเป็นแบบนี้มันเป็นเพราะอะไรอะ มันเป็นเพราะเธอหรือเปล่า!...” “ มันนานแค่ไหนแล้ววายุที่นายกับพี่ปันทำเรื่องเหี้ยๆ ลับหลังเรา มันนานแค่ไหนแล้วหรอ!!!” “ เวลาเอากัน ไม่ละอายใจกันบ้างหรอ !! หรือความอยากมันมีมากกว่าเลยไม่สนว่าต้องทำเลวกับใครบ้าง!!! ” ร่างบางเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าปันปันพร้อมกับพูดออกไปด้วยความโกรธที่มันสุมอยู่ภายในอก ร่างบางใช้มือจับผลักไปที่ไหล่ปันปันอย่างเหลืออด “ พี่ขอโทษน้องชา พี่ขอโทษ ฮึก !” “ ชาอย่าทำแบบนี้ !! อย่าทำอะไรพี่ปัน !! ” วายุรีบเข้ามาดึงตัวริชาเอาไว้ก่อนจะเหวี่ยงตัวริชาออกไปให้ห่างปันปันที่นั่งน้ำตาคลออยู่บนเตียง ริชาเสียหลักล้มลงไปอยู่ที่พื้น ความเจ็บปวดจากแรงกระแทกมันยังไม่เจ็บเท่าสิ่งที่วายุแสดงออกกับเธอเลยสักนิด...ริชามองภาพวายุที่รีบเข้าไปโอบประคองตัวของพี่รหัสเธอให้ซุกแนบอกก่อนจะมองมาที่ตัวเองที่โดนเขาเหวี่ยงลงมานั่งกองอยู่ที่พื้น... ร่างบางเม้มปากตัวเองแน่น น้ำตาของความเสียใจมันคลอจนไหลออกมาในที่สุด “ ฮึ ! ทุเรศสุดๆ ไปเลยว่ะ...” ริชาหัวเราะออกมาในลำคอก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นยืน ร่างบางเหยียดยิ้มก่อนจะมองไปที่สองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกเจ็บปวดที่โดนหักหลัง “ แอบทำแบบนี้ลับหลังกันมานานแล้วสินะ...เหี้ยทั้งคู่จริงๆ..” “ เธออยากว่าอะไรเรา ว่ามาเลยริชา แต่ขอร้องอย่าทำอะไรพี่ปัน...” วายุแสดงออกชัดเจนว่าเขาต้องการปกป้องใคร และเลือกใคร ริชามองหน้าแฟนหนุ่มของเธอก่อนจะพยายามเก็บความเจ็บปวดเอาไว้ภายในใจ ริชาเมินหน้าไปอีกทางเพื่อนเช็ดน้ำตาของเธอที่มันไหลรินออกมา เธอไม่ต้องการให้วายุเห็นความอ่อนแอของเธอ " เธอจะตบเรา ด่าเรายังไงก็ได้ริชา แต่เราขอให้เรื่องนี้มันจบแค่ที่ห้องเรา..." “ ไม่จำเป็นเพราะตบนาย ตบผู้หญิงคนนั้นก็เปลืองมือฉันเปล่าๆ" “ ว่าแต่แฟนพี่ปันรู้หรือยังนะว่าแฟนตัวเองแอบมาเอากับผู้ชายที่มีแฟนอยู่แล้ว...” “ น้องริชา!” “ สงสัยจะยังไม่รู้..งั้นริชาช่วยบอกให้ดีมั้ย...” ริชาพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมๆ กับแววตาของเธอที่มันเย็นชาตามน้ำเสียง ตอนนี้เธอดูเหมือนเป็นคนละคนกับที่วายุเคยรู้จัก ปกติริชาไม่ใช่คนแข็งหรือเป็นคนเอาเรื่องอะไรแบบนี้ เธอดูอ่อนโยนแล้วก็ชอบตามใจคน แทบจะไม่เคยเห็นเธอโมโหหรือโกรธใครเลยด้วยซ้ำ “ เริ่มจากแอดไอจีก่อนดีกว่า..” “ ริชาอย่านะ อย่าทำแบบนี้ พี่ขอ...” ปันปันเอ่ยบอกอย่างรนราน เธอไม่สามารถให้แฟนหนุ่มรู้เรื่องนี้ได้เช่นกัน ริชายิ่งหัวเราะออกมาด้วยความสมเพชก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปคนสองคนตรงหน้าเอาไว้ “ ริชาทำอะไร ลบนะ ! ลบรูปเดี๋ยวนี้ ! ” “ อย่ามาโดนตัว !! ฉันไม่อยากให้คราบสกปรกของนายกับคู่ขามาโดนตัว !! ” ร่างบางชี้หน้าใส่แฟนหนุ่มของเธอพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว วายุนิ่งอึ้งก่อนจะขบกรามตัวเองแน่นอย่างข่มอารมณ์ “ เราขอโทษเว้ยริชา เราแม่งเหี้ยเอง แต่เรารักพี่ปันไปแล้ว !!...” “ เราอยากให้เธอเห็นใจเราบ้าง เราขอร้อง! ลบรูปเถอะ อย่าทำให้เรื่องมันวุ่นวายไปมากกว่านี้...” ริชามองหน้าวายุด้วยแววตานิ่งเรียบเธอไม่ได้สนใจในสิ่งที่วายุพูดสักนิด น้ำเสียงที่วายุใช้พูดกับเธอมันไม่ใช่น้ำเสียงขอร้อง แต่เป็นน้ำเสียงออกคำสั่งซะมากกว่า “ ใครกันแน่ที่ทำให้เรื่องวุ่นวาย นายกับพี่ปันต่างหากที่อยากเอากันจนไม่รู้อะไรผิดอะไรถูก !! ” “ ลักกินขโมยกินนี่มันอร่อยเนอะ ! ของของคนอื่นยิ่งกินมันยิ่งอร่อย กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มจนอยากได้มาเป็นของตัวเอง...” “ ก็เหมาะกันดีอะ ผีกับผีมันก็ต้องคู่กัน!...” “ เหอะ ! เธอว่าเราแล้วตัวเธอมันดีนักหรอวะ ! ถ้าเธอแม่งยอมเราตั้งแต่แรก เราแม่งก็ไม่ต้องไปหาทำอะไรแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นมั้ย !! ” “ คิดว่าตัวเองแม่งดีเลิศมาจากไหนอะ ! ทำเป็นเล่นตัวจะเก็บครั้งแรกไว้ในเวลาที่เหมาะสม แม่งโคตรโลกสวยเลย !! ” “ โลกแม่งหมุนไปถึงไหนแล้ว เล่นตัวอยู่ได้! มันช่วยไม่ได้มั้ยที่เธอจะมาเจอเรื่องเหี้ยไรแบบนี้อะ!” “ ถ้าจะโทษใครก็ควรจะโทษตัวเองคนแรกเลยริชา !! ” “ ผู้หญิงอย่างเธอผู้ชายที่ไหนได้ไปก็เบื่อหมดอะ จืดชืดฉิบหาย ไม่ได้มีความน่าเร้าใจเหี้ยไรเลย !! ” เพี๊ยะ !! ร่างบางโกรธจนตัวสั่นก่อนจะตบเข้าไปที่ใบหน้าของแฟนหนุ่มเต็มแรง! เธอน้ำตาคลอมองใบหน้าของแฟนหนุ่มที่เธอคบหามา 3 ปี เธอคิดว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นคนยังไง แต่วันนี้เวลานี้เธอรู้แล้ว “ นายแม่งโคตรเหี้ยเลย! ทำเหี้ยแล้วพยายามโยนความผิดมาให้คนอื่น...เหตุผลก็เหี้ยไม่ต่างจากนิสัยเลยสักนิด! ” “ ที่ผ่านมาฉันรักคนแบบนายไปได้ไงอะ…” ริชาเอ่ยเสียงสั่นพยายามห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เธอไม่อยากเสียน้ำตาให้คนแบบนี้ และเธอไม่อยากให้เขาเห็นแม้แต่น้ำตาของเธอ วายุถอนหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิดก่อนที่เขาจะพยายามพูดตัดบทกับริชา น้ำเสียงที่แสดงถึงความรำคาญที่ออกมาจากปากวายุ ทำให้หญิงสาวชาวาบไปทั้งใจอีกครั้ง “ ลบรูปที่เธอถ่ายแล้วออกไปจากห้องเราซะ ! ” “ ฮึ! ลบรูป ? ลบรูปงั้นหรอ...” “ ริชาอย่ามาทำเสียงยั่วโมโหแบบนี้ว่ะ! ” “ ถ้าอยากให้ลบรูปก็คลานเขามากราบตีนนี่ดิ คลานมากราบทั้งคู่อะ ! ทำได้มั้ย !” ริชาพูดตะคอกกลับไปยังคนสองคนตรงหน้า นัยน์ตากลมโตเต็มไปด้วยความโกรธที่ผู้ชายตรงหน้าทำเรื่องเลวๆ กับเธอ แต่ก็ไม่ได้มีความสำนึกอะไรสักนิด ! “ ริชา !! ” “ ถ้าทำไม่ได้ก็อย่ามาสะเออะขอร้องให้นี่ทำอะไรให้ ” ริชาพูดพร้อมกับจ้องหน้าวายุอย่างไม่คิดกลัว... “ ริชาเราขอร้อง อย่าทำแบบนี้...” “ กราบดิ ! กราบเรา !! ” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกก่อนจะชี้ไปที่เท้าตัวเองที่ยื่นออกไปเล็กน้อย...และเธอรู้ว่าแฟนหนุ่มของเธอคนนี้รักศักดิ์ศรีตัวเองยิ่งกว่าอะไร การที่เธอบอกให้เขากราบเธอมันเท่ากับเธอกำลังเหยียดหยามศักดิ์ศรีของเขา และเขาไม่มีวันทำแน่นอน! “ ถ้าไม่ทำ ก็ไม่ต้องพูด...แล้วก็รอรับสิ่งที่ตัวเองทำกันได้เลย !! ” ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเธอกำลังรู้สึกอะไรกันแน่ เธอรู้ว่าเธอกำลังโกรธแค้น เจ็บปวด เสียใจ หรือผิดหวัง เธอไม่รู้เลย ต่อให้ไม่มีใครพูดคำว่าเลิกแต่สถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้ มันก็เป็นคำตอบที่ชัดเจนแล้วว่าเธอกับวายุเลิกกัน และเธอก็ไม่คิดจะกลับไปหาคนอย่างวายุอีก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more