Werewolf ล็อคหัวใจนายหมาป่า

EP.10 ชาร์ตแบต

​12/11/20xx

19.15 น.

"ให้พี่ไปส่งไหมหนาม รอนานแล้วไม่ใช่หรอ?"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ทร็อตคงติดลูกค้า ^^"

"ถ้านานกว่านี้ก็เข้าไปรอในร้านนะ ข้างนอกมันหนาว"

"ขอบคุณนะคะพี่เก่ง ^^"

ฉันส่งยิ้มคืนให้พี่เก่งพร้อมกับโบกมือบายๆเขาที่เดินออกไปยิ้มๆ ก่อนจะหันกลับมามองทางถนนตรงหน้าพร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือตัวเองขึ้นมาดูไปพลางๆ ทร็อตบอกฉันแล้วล่ะว่าวันนี้ขาจะมารับช้าฉันจึงไม่อะไรแต่เพราะอากาศข้างนอกที่มันหนาวมันจึงทำให้ฉันสั่นนิดๆ หลังจากที่ฝนตกหนักมาอากาศมันก็ต่ำลงเรื่อยๆและเข้าฤดูหนาวแล้วจริงๆจากที่รอคอยมานาน...และมันก็หนาวประชดประชันมากเลยเอาจริงๆ

"หนาม!"

"อะอ้าว.."

"ทำไมไม่รอข้างในว่ะ ไม่หนาวรึไง?"

ฟึ้บ..

"ไม่เป็นไรน่า อากาศเย็นสบายดี"

"ดีบ้าอะไรล่ะมือเย็นขนาดนี้!"

ฉันยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับมองทร็อตที่ดึงมือทั้งสองข้างฉันไปกุมไว้ก่อนที่เขาจะเป่าลมหายใจร้อนๆของตัวเองใส่มือฉันพร้อมกับถูมันไปมาแรงๆจนฉันรู้สึกอุ่นร้อนขึ้นมาก

"โทษทีนะ เพราะฉันแท้ๆเลยถึงทำให้ทร็อตมารับช้า"

"...?"

ฉันมองไปข้างหลังทร็อตอย่างสงสัยก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อคนที่ฉันเคยเห็นในรูปในโทรศัพท์ทร็อตกำลังยืนอยู่ตรงหน้าฉัน ทร็อตหยุดการกระทำของตัวเองพร้อมกับหันไปมองเธอนิดๆและหันมามองฉันที่กำลังงงอยู่อีกครั้ง...แต่จะว่าไปวันนี้ทร็อตก็ไม่ได้ขับรถมานิ ร่างเพรียวที่อยู่ในชุดเดรสที่เข้ารูปกับตัวเธอมันทำให้เธอดูดีมากๆยังไม่ร่วมถึงใบหน้าหวานๆนี้อีก เธอสวยกว่าในรูปมากๆเลยล่ะสวยจนฉันทำตัวไม่ถูก

"ทำไมแฟนแกน่ารักงี้ว่ะทร็อต ฉันล่ะคิดไม่ออกจริงๆว่าทำไมเขาถึงยอมคบกับแก ^^"

"หึ ฉันเก่งไง อ่อนี่หนามเตยแฟนฉันส่วนนี้มิล่าเพื่อนที่ฉันเคยเล่าให้เธอฟัง"

ฉันยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับมองมือมิล่าที่ยื่นมาตรงหน้าฉันพร้อมกับรอยยิ้มสวยๆนั้นที่กำลังส่งมาให้ฉัน ฉันยื่นมือไปจับมือเธอพร้อมกับส่งยิ้มให้อีกครั้ง

"สวัสดีค่ะ ^^"

"เรามิล่านะ เราเรียกเธอว่าหนามเฉยๆได้ใช่ไหม?"

"ได้สิ ยินดีที่ได้รู้จักนะมิล่า ^^"

"ไปเถอะ ยืนนานฉันก็ชักหนาวอีกอย่างหนามก็นั่งหนาวนานล่ะรู้สึกไม่ดีเลย"

"รู้ตัวก็ดีแล้วเถอะ ถ้าจะเลือกมากขนาดนั้น"

"แล้วไงใครแคร์?"

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับก้าวเดินตามแรงดึงที่มือของตัวเองยิ้มๆ ทร็อตมองฉันก่อนจะส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมๆให้เพื่อนตัวเองที่เดินไปก่อนอย่างเพลียจิตจนฉันต้องถลึกตาใส่เจ้าตัว

"ฉันอยากกินอาหารไทยนะ เอาร้านอร่อยๆ"

"มึงนี่ทำไมเรื่องมากจังว่ะ?"

"เอ้า ก็กูอยากกินกูไม่ได้กินนานแล้วอ่ะ หนามดูมันไว้เลยนะนี่ล่ะนิสัยเสียๆของมันอ่ะ!"

"เดียวปั้ดเลยมิล่า!"

"555+ ไปกินอาหารไทยเถอะทร็อตมิล่าไม่ได้กินมานานแล้วนิ"

"ใช่ไหมๆ"

"หาพวกมึงอ่ะ"

ฉันกับมิล่าหัวเราะกันเสียงดังเพราะตลกสายตาเหวี่ยงๆของทร็อตที่มองแรงพวกฉัน มิล่าที่นั่งอยู่เบาะหลังยื่นหน้าออกมากวนๆทร็อตก่อนจะเริ่มกวนกับทร็อตอีกครั้งซึ่งมันทำให้ตลอดทางนั้นไม่ได้ขาดเสียงหัวเราะเลยแม้แต่นิด มิล่าเป็นผู้หญิงที่น่ารักและพูดเก่งมากเลยล่ะเธอมาเรื่องมากมายพูดมาตลอดทางแถมยังกัดทร็อตจนเจ้าตัวแทบจะหายใจไม่ทันเลยด้วยซ้ำเล่นเอาฉันรู้สึกแปลกใจมากเลยล่ะเพราะไม่เคยเห็นทร็อตในลุคที่ด่าและเหวี่ยงอย่างชัดเจนขนาดนี้มาก่อน เวลาทร็อตอยู่กับเพื่อนเนี้ยก็ดูน่ารักไปอีกแบบ

---ร้านอาหาร---

"รอสักครู่นะคะ"

"ครับ..."

ฉันมองร่างเพรียวที่เดินออกไปที่วิวด้านนอกร้านที่ติดกับแม่น้ำอย่างเพลินตา ตั้งแต่มาถึงนี้มิล่าก็พุ่งตัวออกไปถ่ายรูปวิวข้างนอกทันทีหลังจากที่บอกเมนูตั้งแต่บนรถแล้วว่าอยากจะกินอะไรซึ่งทร็อตก็จำได้ด้วยนะ ความจำดีไปอีก

"อยากถ่ายรูปหรอ?"

"อ๊ะ...ไม่ๆหนามแค่มองมิล่าน่ะเธอสวยดี ^^"

"...อ่อ"

ฉันมองหน้าทร็อตที่ว่าขึ้นแบบนั้นอย่างไม่เข้าใจ เขามองออกไปมองมิล่าก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่มันกลับยิ่งทำให้ฉันรู้สึกสงสัยเข้าไปใหญ่ อะไรทำให้ทร็อตดูซังกะตายแบบนี้อ่ะ

"มีอะไรรึป่าวทร็อต?"

"มันก็ไม่ใช่ว่าไม่มี..."

"งั้นก็แปลว่ามีสิ?"

ทร็อตถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะหันหน้ามาสบสายตากับฉันอีกครั้ง เขายิ้มออกมาเจื่อนๆพร้อมกับพยักหน้าไปด้วย

"มันทะเลาะกับแฟนน่ะ"

"ห๊ะ?"

"มิล่าทะเลาะกับไอ้โจชัวแฟนมัน ผู้ชายอีกคนที่อยู่ในรูปน่ะ"

"อ่อ...แล้ว?"

"แล้วมันก็หนีมาไทย มาหาทร็อตเมื่อคืนนี้"

ฉันเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อที่ทร็อตพูด นี่ทะเลาะกันหนักถึงขนาดที่หนีมาจากต่างประเทษเลยเนี้ยนะฉันมองออกไปที่มิล่าอีกครั้งพร้อมสายตาที่ยังทึ่งๆอยู่แต่เมื่อเห็นว่าเธอกำลังร้องไห้มันกลับทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย ตอนแรกเธอดูมีความสุขดีนิ

"ทะเลาะกันแรงขนาดนั้นเลยหรอ?"

"ไอ้โจชัวมันเอาผู้หญิงมานอนที่ห้องมันน่ะ แล้วมิล่าไปเห็น"

ฉันยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันทีพร้อมกับสบสายตากับทร็อตอย่างทำอะไรไม่ถูก ทร็อตเอื้อมมือตัวเองขึ้นลูบผมฉันเบาๆก่อนที่เขาจะขอตัวออกไปดูมิล่าซึ่งฉันก็ไม่อะไร ทร็อตเดินออกไปหามิล่าที่ยืนอยู่นอกร้านและฉันไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกันแต่ไม่นานทร็อตก็ดึงมิล่าเข้ามากอดฉันในตอนนี้มันไม่ได้อะไรกับภาพตรงหน้านะแต่กลับรู้สึกเจ็บไปด้วยกับมิล่าอ่ะ คนที่เรารักทำกับเราแบบนั้นเป็นใครใครก็ไม่แย่...ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดกับฉันฉันคงไม่เข้มแข็งเท่ามิล่าได้หรอก

"ขอโทษที่ให้รอนะ ฉันนี่แย่จริงๆ"

"ไม่เป็นไรหรอก ทิชชู่"

ฉันยื่นทิชชู่ให้มิล่าพร้อมกับยิ้มให้เธอบางๆซึ่งเธอก็ยื่นมือมารับพร้อมกับขอบคุณฉันและเอาไปซับหน้าตัวเองเบาๆหลังจากเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตามา

"กินเถอะ เดียวจะเย็นก่อน"

"อืม ^^"

ฉันตอบรับคำของทร็อตทันทีพร้อมกับเริ่มกิน ฉันตักอาหารให้มิล่าบ้างและคุยกับเธอบ้างเพื่อให้มิล่ารู้สึกดีขึ้นซึ่งดูเธอก็คงจะดีขึ้นมากแล้วเพราะเริ่มกลับมากวนทร็อตได้ และนั้นก็ทำให้ฉันกับทร็อตสบายใจกันไปเยอะเลยล่ะ

22.00 น.

"มีอะไรก็โทรมา"

"อืมขอบคุณมากที่พามาหาที่พัก"

"ไม่ได้ลำบากอะไรขนาดนั้น"

"ขอบคุณมากนะหนามที่อยู่เป็นเพื่อนดึกขนาดนี้"

"ไม่เป็นไรหรอก มีอะไรก็โทรหาทร็อตนะฝันดี ^^"

"เช่นกัน ฝันดีทั้งสองคน ^^"

ฉันโบกมือลามิล่าพร้อมกับยิ้มให้เธอ มิล่าส่งยิ้มให้ฉันกับทร็อตอีกครั้งก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากรถของทร็อตที่จอดอยู่ทางขึ้นคอนโดอ่อที่ทร็อตมารับฉันช้าก็เพราะพามิล่ามาดูที่พักนี่ล่ะ ฉันเหลือบมองทร็อตที่ดูนิ่งๆนิดๆก่อนที่ฉันจะเอื้อมมือไปกุมมือเขาไว้เบาๆ

"โอเคไหม?"

"ไม่อ่ะ" ฉันมองทร็อตที่ตอบกลับมาตรงๆด้วยสายตาเป็นห่วง เขาขับรถออกมาเรื่อยๆพร้อมกับถอนหายใจออกมาอีกครั้ง "ทร็อตเป็นห่วงมันว่ะหนาม ไอ้โจชัวก็ไม่น่าทำงั้นแม่งอยากจะไปอัดมันจริงๆ"

"ใจเย็นๆ แล้วโจชัวเขารู้ไหมว่ามิล่ามานี้"

"มันคิดไม่ถึงหรอก และมิล่าก็ขอไม่ให้ทร็อตบอกมันด้วยแต่แม่ง!"

ปึ่ก!

"ทร็อต..."

"โทษที เห็นมิล่ามันร้องไห้แล้วทร็อตอดอารมณ์ขึ้นไม่ได้จริงๆมันเป็นผู้หญิงที่ร้องไห้ยากมากเลยนะหนามทร็อตไม่โอเคว่ะ"

"มิล่าต้องผ่านมันไปได้เชื่อสิ เดียวเรื่องนี้จะดีขึ้น"

"ทร็อตก็หวังให้เป็นงั้น..."

"..."

ฉันมองเสี้ยวหน้าของทร็อตอย่างเป็นห่วง เขาดูโกรธเอามากๆกับเรื่องนี้อ่ะแต่ฉันก็เข้าใจนะว่าเป็นใครใครก็โกรธแถมยังเป็นเพื่อนสนิทตัวเองทั้งสองอีก ทร็อตคงเครียดน่าดูเลย

"งั้นหนามเข้าบ้านก่อนนะ ถึงอู่แล้วบอกด้วยล่ะ"

"เดียว..."

ฉันที่กำลังจะหันมาเปิดประตูเลิกคิ้วขึ้นนิดๆก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อทร็อตเอื้อมมือมาคว้าท้ายทอยฉันไว้พร้อมกับกดริมฝีปากตัวเองลงมาที่ริมฝีปากฉันและกดแช่มันไว้อย่างนั้นนานนับนาทีก่อนเขาจะค่อยๆถอนริมฝีปากตัวเองออกช้าๆ ฉันยกมือขึ้นปิดปากตัวเองอย่างตื่นๆก่อนจะมองไปรอบรถอย่างตกใจ...ถ้ามีใครมาเห็นล่ะไอ้บ้านี้!

"นิสัย!"

"ชาร์ตแบตอ่ะ ไม่ได้รึไง?"

"เกลียด!"

"รักนะ"

"...อืมๆรักเหมือนกัน!"

"^^"

ฉันยกมือตัวเองขึ้นจับแก้มที่กำลังร้อนของตัวเองเบาๆก่อนจะหันหน้าหนีและก้าวลงจากรถทันที มันเขินนะเฮ้ยแถมยังรอยยิ้มแบบนั้นของทร็อตอีกนี่กะจะไม่ให้ฉันหัวใจเต้นปกติบ้างเลยรึไง!? ฉันโบกมือลาทร็อตอีกครั้งพร้อมกับยืนมองรถเข้าที่ค่อยๆขับออกไปด้วยใบหน้าที่กำลังมีความสุข เดียวนี้ฉันโคตรจะยิ้มคนเดียวเหมือนคนบ้าไปทุกที...

"ชีวิตดีนิ..."

ฟึ้บ...!

ฉันที่กำลังยิ้มอยู่หุบยิ้มทันทีที่เดินเข้าบ้านแล้วได้ยินเสียงที่ไม่ได้เสียงมานานทักขึ้น ไตตั้ลที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาเหลือบตามองฉันนิ่งก่อนจะเหยียดยิ้มออกมาช้าๆ

"อยู่ด้วยกันทุกวันจนดึกดื่น...ล่าสุดก็ไม่กลับบ้านหึ พ่อคงภูมิใจนะที่มีลูกสาวใจแตกโอ๊ะ...น่ารักขนาดนี้"

"...พูดแบบนี้ อิจฉาฉันรึว่าไม่มีเงินใช้?"

"ปากดีเพราะมีผัวค่อยคุ้มหัวว่างั้น?"

"พูดอะไรก็ระวังปากบ้างเถอะไตตั้ล"

ปึ่ก!

ฉันกำมือแน่นพร้อมกับทำท่าอวดดีจ้องตากับไตตั้ลไม่หลบเมื่อมันลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินมาประจันหน้ากับฉัน เจ้าตัวยิ้มออกมาช้าๆพร้อมกับมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเย้ยหยัน

"ก่อนมีเธอ เธอคิดหรอว่าไอ้ทร็อตมันไม่เคยมีใคร"

"แล้วมันจะเกี่ยวอะไรในเมื่อตอนนี้เขาก็ไม่ได้มีใครแล้ว?"

"หึ นี้เธอคงจะไว้ใจมันมากสินะหนาม...ฉันจะบอกอะไรให้หายเซ่อนะมันไม่ได้ดีไปกว่าฉันหรอกและอาจจะเลวร้ายกว่าด้วยซ้ำแต่เธอคงจะยังไม่เคยเห็นเพราะมันยังไม่ได้เธอ แต่ว่านะฉันว่าเธอคงจะได้เจอกับอีกด้านของมันในเร็วๆนี้ล่ะ เตรียมตัวไว้เถอะ!"

พลั่ก!

"เก็บปากไว้แตกหน้าหนาวเถอะ!"

"กูจะรอวันที่มันเขี้ยมึง และวันนั้นมึงเตรียมตัวได้เลยหนามกูเล่นมึงแน่!"

ปั่ง!

ฉันถอนหายใจออกมาเสียงดังพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า ให้ตาย! เวลาฉันคุยกับไอ้ไตตั้ลทีไรทำไมมันรู้สึกศูนย์เสียพลังไปมาขนาดนี้นะ ฉันหลับตาลงพร้อมกับทิ้งตัวลงที่นอนอย่างเอือมๆเมื่อนึกถึงคำพูดต่างๆนาๆของไตตั้ลเมื่อกี้...หมามันจะกัดมันก็พูดได้หมดล่ะ

"อีกด้านของทร็อตงั้นหรอ...ไร้สาระ!"

13/11/20xx

14.12

"ไว้เจอกันนะหนาม"

"อืม ไว้เจอกันนลิน ^^"

ฉันโบกมือให้นลินก่อนที่เธอจะส่งจูบมาให้ฉันและเดินไปขึ้นรถตัวเองที่จอดอยู่อีกทาง ฉันยิ้มออกมาบางๆและเดินออกไปที่ที่ทร็อตมักจะมารอรับฉันเป็นประจำ วันนี้ฉันไม่มีเรียนแล้วและกะจะไปเล่นกับทร็อตเช่นเคยเหมือนทุกวันแต่วันนี้มันกลับแปลกไปเพราะคนที่มารับฉันไม่ใช่ทร็อต

"พี่น็อต..."

"อ้าว เรียนเสร็จแล้วหรอครับพอดีคุณทร็อตวานให้พี่มารับน้องหนามน่ะ"

"อ่อ ค่ะ ^^"

ฉันเอ่ยตอบทันทีเมื่อหายสงสัยก่อนจะขึ้นไปนั่งรถที่เจ้าตัวขับมาอย่างไม่ติดอะไร รถคันนี้เป็นรถทร็อตน่ะเขาเอามาขับแทนมอไซต์ตั้งแต่เมื่อวานแล้วและสงสัยวันนี้เจ้าตัวจะยุ่งเลยไม่ได้มารับฉัน แต่แปลกนะอย่างน้อยก็ควรจะไลน์มาบอกบ้างสิ...แต่ช่างเถอะ

---อู่ทร็อต---

"ขอบคุณที่ไปรับนะคะ ^^"

"ครับ พี่ไปทำงานต่อล่ะคุณทร็อตอยู่แผนกยกเครื่องนะครับ"

ฉันพยักหน้ารับยิ้มๆพร้อมกับก้าวขาไปเต็มทางอย่างรู้ทางและยิ้มทักทายพี่พนักงานบ้างเมื่อเดินผ่านหรือพวกเขาทักทาย วันนี้ดูทุกคนมีชีวิตชีวากันเกินปกตินะเนี้ย ปกตินี่เห็นบ่นเหนื่อยกันทุกเวลาฉันยิ้มอย่างขำๆก่อนจะเงยหน้ามองไปที่แผนกเปลี่ยนเครื่องที่พี่น็อตบอกว่าทร็อตอยู่ที่นั้น

กึ่ก...!

ฉันชงักไปกับที่อย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อภาพตรงหน้ามันทำให้ใจฉันกระตุกแปลกๆไปวูบนึง...ภาพที่ทร็อตกำลังหันหลังให้ฉันและมิล่าที่กำลังยืนตรงหน้าห่างจากเขาไม่ถึงคืบในมือเธอมีผ้าขนหนูผืนเล็กซึ่งเธอกำลังเช็ดแก้มให้ทร็อตอยู่ ฉันไม่แน่ใจนักว่าทร็อตกับมิล่าคุยอะไรกันแต่ไม่กี่วิต่อมาทร็อตก็หัวเราะออกมาพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นขยี้ผมมิล่าเบาๆพร้อมกับมิลาที่ยิ้มออกมาอย่างน่ารัก

"อ้าว...หนามเพิ่งเรียนเสร็จหรอ? ^^"

"อ่อ...อืมเพิ่งมาจากม.น่ะ ^^"

ฉันตอบกลับไปเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างทำอะไรไม่ถูก ทร็อตหันมาหาฉันทันทีพร้อมกับยิ้มให้ฉันและเดินมาหาฉันพร้อมกับโน้มหน้าลงมาหาฉันและกดริมฝีปากตัวเองที่แก้มฉันเบาๆ

จุ๊บ!

"อ๊ะ...!"

"โทษทีที่ไม่ได้ไปรับพอดีติดยกเครื่องน่ะ ไม่โกรธนะ ^^"

"จะโกรธก็ตอนที่มาทำแบบนี่นี้ล่ะทร็อต อายคนบ้างสิ!" ทร็อตยักไหล่อย่างกวนๆ

"โอ้ย เหม็นกลิ่นคนมีความรักอ่ะ!"

"อิจฉาก็พูดเถอะ เบื่อว่ะทำงานต่อดีกว่า"

ฉันมองทร็อตที่เดินไปที่รถอย่างเอือมๆก่อนจะหันกลับมามองมิล่าที่กำลังยืนยิ้มอยู่อีกครั้ง...ฉันทำไมเป็นคนแบบนี้นะพวกเขาเป็นเพื่อนกันแล้วตอนนี้มิล่าก็กำลังแย่ ให้ตายเถอะรู้สึกไม่ดีเลยจริงๆที่เผลอไปรู้สึกอะไรแปลกๆแบบนั้น

"ขึ้นไปตากแอร์กันเถอะเราอ่ะ ให้พวกชอบใช้กำลังทำงานมันไปเถอะเนาะ"

"ฉันได้ยินนะมิล่า อยากตายรึไง?"

"จ้าา พ่อคนโหดดดกลัวมากก"

มิล่าหัวเราะออกมาเสียงดังพร้อมกับสอดแขนตัวเองคล้องแขนฉันไว้ก่อนจะออกแรงดึงให้ฉันเดินตามขึ้นไปข้างบนอย่างอารมณ์ดี แต่ฉันนี่สิเฮ้อ...มันรู้สึกผิดแปลกๆอ่ะที่ตัวเองไม่พอใจกับภาพนั้น

"เราตกใจมากเลยนะตอนที่รู้ว่าทร็อตมีแฟนแล้วน่ะ"

"..."

"แต่พอเห็นหนามน่ารักแบบนี้เราก็สบายใจหน่อย ในที่สุดไอ้ทร็อตมันก็รักใครจริงจังสักที ^^"

ฉันยิ้มออกมาช้าๆอย่างเขินๆเมื่อมิล่าพูดแบบนั้นซึ่งเธอก็มองมาที่ฉันที่นั่งอยู่อีกโซฟาไปด้วย เธอพิงไปกับโซฟาพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ

"อยากกินขนมไหม เดียวหนามทำให้กิน?"

"หนามทำเป็นด้วยอ่ะ?"

"อือ พอดีซื้อของมาใส่ไว้ที่ตู้เย็นทร็อตหลายวันแล้วล่ะแต่ไม่มีเวลาทำสักที"

"งั้นเราทำด้วยนะ ให้หนามสอนด้วย"

"เอาสิ ^^"

ฉันลุกขึ้นและตรงไปที่ครัวทันทีที่ตกลงกับมิล่าเสร็จจากนั้นเราจึงเริ่มทำขนมกัน อันที่จริงขนมที่ฉันจะทำมันก็ไม่ได้ยากอะไรพอดีได้ทำตอนอยู่ร้านบ่อยๆและทำง่ายด้วยอร่อยด้วย ดีนะพี่เก่งสอนมาดีได้ใช้จริงก็วันนี้ล่ะ มิล่าชวนฉันคุยไปเรื่อยๆอย่างเป็นกันเองและไม่ทำให้ฉันอักอึดเลยสักนิดมันจึงทำให้ฉันค่อยๆรู้สึกดีขึ้นจากเรื่องเมื่อกี้และฉันควรหยุดคิดเรื่องบ้าๆนี้สักที

"ตอนมัธยมทร็อตเป็นไงบ้างหรอ?"

"อืม...นางก็เป็นคนอบอุ่นแบบนี้ล่ะใจดีกับทุกคนจนอารมณ์เหมือนทำให้คนอื่นคิดไปไกลเพียงเพราะมันไปช่วยเขาอ่ะ"

"ห๊ะ...ยังไงหรอ?"

"อืม ก็แบบมันมีงานโรงเรียนอะไรสักอย่างแล้วมีคนเป็นลมมันก็เป็นเรื่องธรรมดาใช่ไหมล่ะที่ต้องมีคนเข้าไปช่วยแต่คนที่เข้าไปช่วยกับเป็นทร็อตนี่สิมันเลยทำให้พวกผู้หญิงอีกค่อนสนามแอ็บเป็นลมต่อๆกัน พวกฉันนี้นั่งขำกันเกือบชั่วโมงดูมันอุ้มผู้หญิงออกจากสนามเรียงคน"

"ทร็อตนี่ป๊อบน่าดู"

"มากก มันเป็นคนเก่งด้วยล่ะเด็กอายุแค่นั้นแต่หาเงินซื้ออู่ได้แล้วนี้ไม่ใช่เล่นๆนะ"

"หนามก็ตกใจเหมือนกันตอนรู้ว่าทร็อตซื้อที่นี้"

"ใช่ไหมล่ะ ตอนมันไปรับฉันมาดูที่นี้โคตรจะตกใจแต่ที่นี้ก็สวยใช่ไหมล่ะฉันเป็นคนออกแบบเองเลยนะ"

"จริงน่ะ?"

"อืม ฉันฝันอยากเป็นสถาปนิกและพอมันรู้มันก็ให้ฉันออกแบบที่นี้ให้แล้วก็เอาแบบที่ฉันออกมาทำจริงๆคือตอนนั้นฉันคิดว่ามันจะพูดเล่นเลยออกแบบตามจิตนการบ้าๆเล่นๆไป แต่แบบเฮ้ยมันทำจริงๆอ่ะ...ไอ้ทร็อตนี่มันบ้ามากจริงๆนะ"

ฉันพยักหน้าเห็นด้วยทันทีพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างทึ้งๆ แสดงว่าห้องนี้มิล่าเป็นคนออกแบบให้ทร็อตเลยดิแถมยังอู่ข้างล่างนั้นอีกฉันแทบไม่อยากจะเชื่อ...เธอทำไมเก่งถึงขนาดนี้เนี้ย?

แกร็ง..

"คุยไรกัน?"

"คุยเรื่องความบ้าแกอยู่"

"โม้อะไรให้หนามฟังอีกล่ะ?"

"โม้บ้าอะไรล่ะนี้คุยเรื่องความเก่งฉันให้หนามฟังต่างหาก"

ทร็อตที่เพิ่งเดินขึ้นมาขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัยก่อนที่เขาจะมองมาที่ฉันที่กำลังยืนตกแต่งขนมอยู่

"เรื่องที่มิล่าออกแบบอู่ให้ทร็อตไง มิล่าเก่งอ่ะทร็อต"

"แบบเพี้ยนๆนั้นน่ะนะ เขาได้แก้ให้เธอตั้งเยอะยัยบ้าฉันให้ออกแบบอู่แต่นี่นึกว่าออกแบบประสาทนี่นึกว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง?"

"เอ้าไอ้นี่ ฉันก็นึกว่าแกล้อฉันเล่นนี่หว่า...แต่แกก็เอาแบบฉันจริงๆนิกระจกตรงห้องก็มองลงไปข้างล่างได้ตามที่ฉันออกแบบมาอย่านึกว่าฉันไม่รู้นะ!"

"ประสาท!"

เพี๊ยะ!

"อยากตายรึไงยัยบ้านี้!"

"ไปเอาหมาในปากออกไป๊!"

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับมองทร็อตที่วิ่งไล่มิล่าที่ตีตัวเองอย่างเอาเรื่องจนสุกท้ายมิล่าวิ่งมาหลบที่หลังฉันและเอาฉันเป็นเกาะกำบังทร็อตที่พยายามจะตีตัวเองคืน ทร็อตทำหน้าโหดมองมิล่าที่อยู่ข้างหลังก่อนที่เขาจะพยายามคว้ามิล่าแต่กลับไม่เป็นผลเพราะมิล่าวิ่งไปทางอื่นแล้ว และคนที่กำลังอยู่ในอ้อมแขนเขากับเป็นฉัน ทร็อตยิ้มออกมาอย่างเจ้าเลห์พร้อมกับอุ้มฉันขึ้นเหนือพื้นเล่นเอาฉันร้องลั่นอย่างตกใจ

"จับได้แล้ว!"

"ทร็อต หนามจะตก!"

"ไม่ตกหรอกน่า นี่ก็จับแน่นอยู่ ^^"

"บ้ารึไง ปล่อยนะ!"

"จับได้แล้วจะปล่อยทำไมล่ะ เลือกทางผิดนะเราน่ะ"

"เลือกทางผิดอะไรเล่า!"

ฉันจับไหล่ทร็อตไว้แน่นพร้อมกับก้มมองเขาที่เงยหน้ามองมาที่ฉันด้วยสายตากวนๆ ฉันมองไปที่มิล่าเพื่อขอความช่วยเหลือแต่เธอกลับหัวเราะออกมาอย่างพอใจพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดถ่ายรูป

"ฉันควรอยู่ในห้องต่อไหมว่ะทร็อต?"

"ออกไปแล้วล็อคประตูให้ด้วย"

"ดะเดียว มิล่าแล้วขนมล่ะมะไม่กินแล้วหรอ?"

"อ่อ...เดียวมิล่าเอาไปแบ่งพี่ๆข้างล่างเองไม่กวนแล้วนะ ^^"

"เดียวสิ!"

ฉันมองตามหลังมิล่าที่เดินมาหยิบจานขนมตรงเคาน์เตอร์และเดินออกไปอย่างขอความช่วยเหลือแต่เธอกลับหันหน้ากลับมาหาฉันและโบกมือบายๆด้วยใบหน้ายิ้มๆและปิดประตูทันทีโดยไม่ลืมที่จะล็อคมันให้ด้วย ให้ตาย...ฉันหันกลับมามองทร็อตที่ยังคงยิ้มให้ฉันอยู่อย่างหวั่นๆเขาหัวเราะออกมาอย่างกวนๆพร้อมก้าวขาไปที่โซฟาและนั่งลงโดยมีฉันนั่งทับตักแกร่งของเจ้าตัวอยู่ ฉันเบี่ยงสายตาหนีสายตาตรงหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูก

"ปกป้องคนผิดเองนะ ไม่รู้รึไงว่ามิล่าน่ะร้าย ^^"

"ร้ายกว่ามิล่าก็ทร็อตนั้นแหละ"

ฟึ้บ...

"จริงหรอ??"

"จริง..."

ฉันดันหน้าอกแกร่งของทร็อตไว้ทันทีที่เข้าพยายามจะเบียดตัวเองเข้ามาหา ทร็อตสอดแขนตัวเองรัดรอบเอวคอดฉันไว้พร้อมกับออกแรงกอดเข้าหัวตัวเองแน่นจนฉันเริ่มจะต้านทานไม่ไหว

"เหนื่อย ขอชาร์ตแบตหน่อย"

"..."

สายตาอ้อนๆของคนตรงหน้าส่งมาให้ฉันพร้อมกับใบหน้าเจ้าตัวที่พยายามจะขยับเข้ามาหาฉันถึงแม้ว่าฉันจะขยับหนีขนาดไหน ก่อนที่ฉันจะเผลอยิ้มออกมาอย่างกลั่นไม่อยู่เมื่อทร็อตคว่ำปากตัวเองลงเหมือนเด็กที่กำลังจะร้องไห้ ให้ตายแบบนี้ก็แย่น่ะสิ

"แป๊บเดียวนะ"

"ขอให้แบตเพิ่มสักยี่สิบเปอร์เซ็นไม่ได้หรอ?"

"เยอะไปไหม"

"นะ...นะครับ ^^"

ฉันยิ้มออกมาพร้อมกับทร็อตที่ยกยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนที่เขาจะเลื่อนมือขึ้นคว้าท้ายทอยฉันแล้วดึงให้ฉันขยับเข้าไปหาเขาช้าๆจนเราค่อยๆรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกัน ฉันหลับตาลงพร้อมกับรับสัมผัสร้อนๆจากริมฝีปากของทร็อตอย่างเต็มใจพร้อมกับยอมให้เขาลุกล้ำเข้ามาตามใจชอบซึ่งทร็อตก็ไม่รอช้าที่จะคว้าโอกาสนี้เขาสอดลิ้นร้อนๆของตัวเองมาเกี่ยวกับลิ้นเล็กของฉันอย่างเอาแต่ใจและไม่มีท่าทีว่าจะหยุดมันง่ายๆ...จูบขนาดนี้แบตไม่น่าจะเพิ่มแค่ยี่สอบเปอร์เช็นแล้วล่ะมั่งทร็อต