Werewolf ล็อคหัวใจนายหมาป่า

EP.17 ที่ของเรา

​21.45 น.

"อื้อ..."

"อืมมม ดีครับดีเลย..."

"อ๊ะ.."

"อ่า..."

ปึ่ก!

"โอ้ย!"

"ออกไปได้แล้วหนามหนัก แล้วก็หยุดทำเสียงบ้าๆนั้นสักที!!"

ฉันถลึกตามองทร็อตที่กำลังนอนเกยอยู่บนตัวฉันอย่างไม่พอใจ แล้วยังเสียงบ้าๆนั้นที่เจ้าตัวร้องขึ้นมานั้นอีกนี่อะไรทำให้ทร็อตเป็นได้ขนาดนี้นะ!? เจ้าตัวที่โดนฉันดุเงยหน้าขึ้นมาสบสายตาฉันแวบนึงก่อนจะหันไปมองทีวีต่อไม่มีท่าทีว่าจะทำตามฉันบอกแต่อย่างใดหนำซ้ำยังกอดฉันแน่นพร้อมกับเกบขาตัวเองรัดฉันเอาซะฉันเริ่มจะหายใจไม่ออกมาขึ้น

"ทร็อต หนามหายใจไม่ออก!"

พรึ่บ!

"งั้นก็ขึ้นมาอยู่บน"

"โว้ย บ้าอะไรเนี้ยทร็อตเลิกเล่นได้แล้ว!"

"ไม่เอา ไม่อยากอยู่ห่างหนาม"

"นอนข้างๆก็ได้มั่ง เดียวทร็อตก็หนัก"

"อยู่แบบนี้แหละ เอาหัวลงๆ"

ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจความคิดของทร็อตแต่สุดท้ายฉันก็ต้องค่อยๆซบหัวตัวเองลงที่อกของเขาเพราะโดนมือใหญ่ของเจ้าตัวบังคับให้มันซบลง ฉันที่ทำอะไรต่อไม่ถูกได้แต่นอนอยู่แบบนั้นมองทีวีที่กำลังเล่นหนังแนวที่ทร็อตชอบไปเรื่อยๆจนเริ่มจะอยากนอนขึ้นมาจริงๆ ฉันปรื่อตาขึ้นนิดๆเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นของผ้าห่มที่ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาปกคลุมร่างของฉันและทร็อต ฉันขยับไปมานิดๆ

"จะนอนแล้วนะ อยากนอนแล้ว..."

"อืม เงยหน้ามามองทร็อตก่อน"

"..."

ฉันขมวดคิ้ัวเข้าหากันนิดๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปหาเขา ทร็อตกดริมฝีปากตัวเองลงมาที่ริมฝีปากฉันเบาๆก่อนจะกดลงมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันกลับเร่าร้อนๆแปลกๆจนฉันจำต้องยันมือตัวเองกับอกแกร่งของเขาไว้

"อื้ออ พอๆง่วงเลิกแกล้ง"

"งั้นหนามก็นอนเฉยๆ เดียวทร็อตทำเอง"

ปึ่ก!

ฉันยกมือตัวเองตีอกแกร่งทร็อตเบาๆพร้อมกับยันตัวออกมาจากเขาทันที ทร็อตสอดมือตัวเองเข้าเอวคอดฉันทันทีพร้อมกับยื้อไว้เมื่อฉันกำลังจะหันหนี เขาเอื้อมมือไปหยิบรีโมทมาพร้อมกับกดปิดทีวีและหันกลับมาหาฉันที่กำลังมองเขาอย่างไม่ไหวใจอยู่อีกรอบ

"ล้อเล่นหรอกน่า...ฝันดีนะครับ ^^"

"...อื้ม ฝันดีนะทร็อต ^^"

ฉันยิ้มออกมาช้าๆเมื่อคนตรงหน้าส่งยิ้มมาให้ฉัน ทร็อตดึงฉันเข้าไปในอ้อมอกของเขาพร้อมกับกอดฉันไว้แน่นฉันยิ้มออกมาช้าๆพร้อมกับยกแขนกอดเขาตอบเช่นกัน...จะว่าไปฉันกับทร็อตก็ไม่ได้ทำอะไรธรรมดาแบบที่แฟนเขาทำกันเลยนี่เนาะครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกยิ่งอยู่กับเขาฉันเหมือนไม่มีเรื่องหนักใจอะไรเลย มันรู้สึกดีจังที่ได้อยู่กับใครที่สามารถทำให้เราสบายใจได้ขนาดนี้

2/12/20xx

09.45 น.

"อารมณ์ดีแบบนี้มีอะไรดีดีรึป่าวครับเฮีย!?"

"ปกติผมก็อารมณ์ดีทุกวันป่ะครับ พวกพี่อ่ะคิดไปเอง ^^"

"ใช่หราา ที่อารมณ์ดีคงไม่ใช่เพราะใครกลับมาหรอกใช่ไหมฮะ"

"ถามมาก อยากให้ผมตัดเงินเดือนไหมครับ?"

"หูยย โหดดดไปทำงานแล้วครับเฮีย"

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับมองพี่ๆที่แซวทร็อตไม่หยุดตั้งแต่ขาลงมาทำงาน คือฉันเพิ่งลงมาทันช่วงสุดท้ายน่ะแต่ก็พอรู้ว่าทร็อตกำลังถูกแซวเรื่องอะไรอยู่ พี่พนักงานเขยิบตาใส่ฉันอย่างกวนๆก่อนจะเดินไปทำงานอีกทางนึง ฉันเดินเข้าไปหาทร็อตที่กำลังนั่งซ้อมเครื่องอยู่ด้วยใบหน้านิ่งเรียบไม่แสดงอารมณ์ ทร็อตเงยหน้ามามองฉันนิดๆ

"หน้าบึงงี้เป็นอะไรอีกล่ะ?"

"ก็เปล่า แค่เบื่อๆ"

"เบื่ออะไร เบื่อทร็อต?"

"อืม โคตรเบื่อเลยวันๆทำแต่งานอ่ะ!"

ฉันโกหกไปอย่างกวนๆแต่มันกลับทำเอาทร็อตหันมามองฉันอย่างไม่พอใจทันที ฉันหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะวางมือตัวเองไว้ที่ไหล่ทั้งสองข้างของทร็อตเบาๆพร้อมกับบีบนวดให้

"พูดนี่จริงจังป่ะ นี่ทร็อตจริงจังนะหนาม!"

"ล้อเล่นเหอะ จริงจังเพื่อทร็อตทำงานทำไมมันจะไม่มีอะไรดีใช่ไหมล่ะ?"

"เออดิ อุสาตั้งใจทำงานเก็บเงินไปขอเมีย"

ฉันตีไหล่ทร็อตเบาๆพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเขินๆ ทร็อตเงยหน้าขึ้นมาหาฉันพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างกวนๆ วันนี้เข้าวันที่เท่าไหร่ที่ฉันมาอยู่กับทร็อตแล้วฉันก็จำไม่ได้ แต่แค่รู้สึกว่าทุกวันมันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกสงสัยคงมีความสุขที่ได้กวนเขาเวลาทำงานล่ะมั่ง

"เดียวเย็นๆไปขับรถเล่นกัน"

"แล้วก็หาอะไรอร่อยๆกอนด้วย ^^"

"รู้สึกไหมว่าอ้วนขึ้น?"

"ทร็อต!"

"เอ้า พูดอะไรออกไปเนี้ย!?"

"นิสัย!"

พรึ่บ!

"ทร็อต!!"

"อ้วนบ้าอะไรล่ะ ทร็อตยังแบกไหวอยู่"

"นี่ใช่คำว่าแบก!?"

"พูดไรก็ผิดอ่ะ เสียใจนะเนี้ย!"

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับคล้องคอทร็อตที่แบกฉันขึ้นหลังไว้แน่น เขาเดินไปรอบๆอย่างกวนๆแต่ฉันที่เจ็บเขาไว้แน่นจึงไม่ทำให้ฉันกลัวฉันวางคางตัวเองไว้ที่บ่าของเขาไว้พร้อมกับมองทางข้างหน้าที่ทร็อตพาฉันเดินไปซึ่งมันเป็นดาดฟ้าที่ยื่นออกมาของตึกเขาและอากาศวันนี้มันทำให้ฉันอดจะยิ้มออกมาไม่ได้เพราะมันไม่มีแดดมากแถมยังมีลมเบาๆอีกด้วย

"เห็นอะไรนู้นไหม?"

"อะไรหรอ?"

ฉันมองตามนิ้วของทร็อตที่ชี้ไปข้างหน้าอย่างสงสัยเพราะข้างหน้าเขามันไม่มีอะไรเลย มีแต่ท้องฟ้าอ่ะแล้วทร็อตจะให้ฉันดูอะไรฉันหรี่ตาลงเล็กน้อย...เขาจะให้ฉันดูนกหรอ? ทร็อตหันมามองฉันนิดๆก่อนจะยิ้มออกมาช้าๆ

"อนาคตของเราไง ^^"

"..."

ฉันงงไปนิดก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างตามมุขทัน ทร็อตหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆฉันกระซับแขนตัวเองไว้พร้อมกับมองเสี้ยวหน้าของคนที่ตัวเองรักไปด้วย แสงในตอนเช้าแบบนี้มันทำให้ทร็อตหล่อขึ้นอีกเป็นกองเจ้าตัวที่รู้ว่าฉันจ้องมองอยู่เหลือบสายตามามองฉันนิดๆ

"ถึงตอนนี้เราจะยังอยู่ไกลและอนาคตมันอาจว่างเปล่าจนน่าใจหาย แต่ทร็อตสัญญาว่าทุกอย่างมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ"

"อะไรที่เพิ่มขึ้น?"

"ทุกอย่าง ความรักที่ทร็อตมีให้หนามเหมือนกัน"

"....ใครสอนให้พูดอะไรแบบนี้เนี้ย ^^"

"จากใจล้วนๆ แตะมันดูสิตอนนี้มันโคตรจะเต้นแรง..." ฉันเอื้อมมือไปแตะตำแหน่งที่อยู่ของหัวใจทร็อตเบาๆก่อนจะพบว่ามันกำลังเต้นแรงจริงๆ "เต้นแรงเพราะเหนื่อยอ่ะ แบกแมวอ้วนอยู่"

"จิ๊ ปล่อยลงเลยกวนอ่ะ!"

"555+ หยอกก เมื่อไหร่จะปิดเทอมว่ะ?"

"ใกล้แล้ว เหลือสอบอีกสองสามวิชา"

"ดีเลย ไปเที่ยวกัน"

"ไม่อยากไปอ่ะ"

ทร็อตหันมามองฉันทันทีฉันทำทีเป็นหันไปสนใจวิวตรงหน้าทันทีก่อนจะต้องร้องออกมาเบาๆเมื่อเจ้าตัวก้าวเดินไปที่เก้าอี้ที่จัดไว้อยู่พร้อมกับวางฉันลงทันที ทร็อตโน้มใบหน้าตัวเองเข้ามาหาด้วยสีหน้านิ่งเรียบต่างจากสายตาที่ดูเจ้าเลห์อย่างบอกไม่ถูก

"ไหนพูดใหม่สิ!"

"ก็บอกว่ามะ...อื้อ!"

ฉันหลับตาแน่นทันทีที่ริมฝีปากตัวเองถูกครอบครองโดยคนตรงหน้า ทร็อตเอื้อมมือขึ้นจับใบหน้าฉันให้เงยรับสัมผัสจากเขามากขึ้นก่อนจะถอนออกช้าๆเมื่อเขาพอใจ ฉันเบิกตากว้างมองทร็อตอย่างไม่พอใจทันที

"ทำบ้าอะไรเนี้ย!"

"พูดใหม่ดิ ไปไม่ไปนะ?"

"ไม่ปะ...อ๊ะอื้ออ"

ทร็อตบดขยี้ริมฝีปากลงมาหาฉันอีกครั้งพร้อมกับขบเม้มริมฝีปากล่างฉันเต็มแรงจนฉันรู้สึกเจ็บ ฉันยกมือตัวเองขึ้นตีไหล่คนตรงหน้าเบาๆก่อนจะต้องยอมรับสัมผัสหวานล้ำที่เขาส่งมาให้อย่างควบคุมไม่อยู่ เขาถอนริมฝีปากตัวเองออกช้าๆพร้อมกับเลี้ยริมฝีปากตัวเองด้วยท่าทีกระหายเล่นเอาฉันหลบสายตาร้อนๆนั้นแทบไม่ทัน

"ไปไหม?"

"ปะไปๆ ไปละ...อื้อออ"

ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจเพราะทร็อตที่ได้ยินฉันตอบไปแบบนี้นกดริมฝีปากตัวเองลงมาอีกครั้งเล่นเอาฉันเริ่มจะหายใจไม่ทัน เขาหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับบดริมฝีปากตัวเองเข้าหาฉันมาขึ้นพร้อมกับลวงล้ำเข้ามาชิมความหวานภายใน ทร็อตสอดแทรกลิ้นร้อนตัวเองเข้ามาพร้อมกับเกี่ยวกระหวัดลิ้นร้อนของตัวเองเข้าฉันอย่างหยอกล้อ เจ้าตัวบดคลึงมันไปเรื่อยๆจนฉันเผลอยกแขนตวัดรัดรอบคอเจ้าตัวอย่างควบคุมไม่อยู่

พรึ่บ...!

"อ๊ะ อื้อออ"

เสียงของฉันดังขึ้นเบาๆเมื่อรสจูบของทร็อตเริ่มเร้าร้อนมากขึ้นพร้อมทั้งเข้าที่ยกตัวฉันขึ้นนั่งทับเขาที่แทรกตัวลงมานั่งแทน มันจึงยิ่งทำให้เราสองคนชิดกันมากขึ้นมันมากจนใจฉันสั่นไปหมด

"อื้อออ พะพอ"

"อีกนิด..."

"ไม่เอา เดียวคนเห็น...พอน่าทร็อต"

ฉันยกมือตัวเองขึ้นดันใบหน้าหล่อร้ายของทร็อตที่กำลังจะกดริมฝีปากตัวเองลงที่ต้นคอฉันไว้ทันที เขาเม้มริมฝีปากตัวเองเบาๆพร้อมกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง...นั้นไงตัวเองเป็นคนเริ่มกวนเองแท้ๆแล้วสุดท้ายเป็นไงเกือบหยุดตัวเองไม่ได้อีกแล้วทร็อตอ่ะ

"ไปนอนเล่นที่เตียงสักสองสามชั่วโมงกันไหม?"

"ไม่ ปล่อยๆจะลุกแล้ว"

"เอาจริงอ่ะ จะปล่อยให้เราอารมณ์ค้างกันงี้หรอ?"

เพี๊ยะ!

"อารมณ์ค้างบ้าอะไรล่ะ มีแต่ตัวเองนั้นแหละที่อารมณ์ค้างลุกเลยไอ้โรคจิต!"

"ไม่เถียงนะว่ามีอารมณ์ แต่จะไม่ช่วยหน่อยหรอครับ?"

ฉันเบี่ยงหน้าหนีเสียงทุ้มต่ำของเจ้าตัวที่ขยับใบหน้ามากระซิบที่หูฉันเบาๆด้วยท่าทีกลัวๆ ฉันกัดริมฝีปากตัวเองพร้อมกับดันหน้าอกทร็อตออกห่างมากขึ้น

"โคตรน่ากลัว น่ากลัวขึ้นทุกวะ...กรี๊ด!"

พรึ่บ!

"โว้ย ไอ้บ้านี้หนามตกใจนะทร็อต!"

"ออกกำลังกายก่อน จะได้ไม่หมกมุ่น!"

"ออกไปคนเดียวสิว่ะ ปล่อยหนามลง!"

"หนึ่ง สอง สาม..."

ฉันในตอนแรกดิ้นไปมาอย่างไม่ยอมแต่ทร็อตที่ไม่ยอมปล่อยฉันลงสักทีฉันจึงจำต้องจับไหล่กว้างของเจ้าตัวไว้แทนพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างขำๆเมื่อเห็นใบหน้าที่กำลังแดงของทร็อตเพราะเจ้าตัวที่บอกว่าจะออกกำลังกายอุ้มฉันไว้พร้อมกับย่อตัวลงและขึ้น ซึ่งไม่ต้องสือหรอกว่ามันเหนื่อยไหมดูหน้ามันฉันก็รู้แหละ แต่ทร็อตก็พยายามนะนับถือความกวนของนางจริงๆ

16.54 น.

"แวะไหม?"

"แวะๆ"

ปรื้น..!

ฉันดันตัวเองขึ้นมานั่งตรงพร้อมกับมองตลาดคนเดินตรงหน้าด้วยสายตาที่กำลังมีประกาย ทร็อตขับรถเข้ามาจอดฉันจึงก้าวลงจากรถทันทีพร้อมกับถอดหมวกออกและยื่นให้ทร็อตที่รอรับอยู่ ฉันไม่ได้มาตลาดนี้นานแล้วด้วยสิและฉันก็มีขอที่อยากซื้อด้วยหวังว่ามันคงจะมีนะ

"ทำไมคนเยอะงี้?"

"มันก็เยอะธรรมดาอยู่แล้วอ่ะ ป่ะเดินๆ"

ฉันเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นพร้อมกับเอื้อมมือไปกุมมือของทร็อตไว้และออกแรงดึงให้ร่างสูงเดินตามมา ทร็อตมองไปรอบๆด้วยสายตานิ่งเรียบและก้าวมาเดินข้างฉันทันทีที่คนเริ่มจะเยอะ ฉันสังเกตมาหลายครั้งแล้วล่ะว่าทร็อตอ่ะมักจะเป็นคนนิ่งเงียบเสมอเวลาออกมาข้างนอกแต่เมื่อเขาอยู่กับฉันสองคนแทบจะเรียกว่าพลิกลุคไปเลยอ่ะทั้งพูดมากและขี้กวน แถมหื่นอีกด้วย

"อันนี้ น่ารักดี"

"เสื้อแมวเนี้ยนะ!?"

"อืม เอาสักตัวสองตัวไหมเดียวซื้อให้"

"พี่คะ ขอดูตัวนั้นหน่อย"

"ครับ..."

พี่เจ้าของร้านหยิบชุดที่ฉันชี้ไปมาให้ฉันทันที ฉันยกมันขึ้นด้วยสองมือก่อนจะยิ้มออกมาช้าๆและหันไปหาทร็อตที่ยืนอยู่ข้างๆพร้อมกับทาบชุดน้องหมาลงที่ตัวเขาทันที

"โอ๊ะ ไม่มีแบบนี้ไซต์ของตัวนี้หรอคะพี่ พอดีหมาหนูตัวใหญ่"

"กวนแล้ว"

"เริ่มก่อนไหม?"

ฉันถามทร็อตกลับอย่างกวนๆก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับส่งชุกน้องหมาคืนพี่เจ้าของร้านที่กำลังยิ้มมองพวกฉันอยู่อย่างเอ็นดู ฉันเบ้ปากใส่ทร็อตอีกครั้งพร้อมกับจูงเจ้าตัวเดินออกมาดูร้านอื่นๆ

"จูงซะเหมือนหมาเลยนะครับ"

"เอ้า ก็นึกว่าเป็นหมาอ่ะ ^^"

"ระวังเถอะ คืนนี้พ่อจะกัดให้จมเขี้ยวเลย"

ฉันสะดุ้งนิดๆพร้อมกับเหลือบตาไปมองทร็อตที่โน้มลงมากระซิบที่ข้างหูด้วยท่าทีคุกคามอย่างเห็นได้ชัด เขาเหยียดยิ้มออกมาช้าๆพร้อมกับบีบมือตัวเองที่จับฉันไว้อยู่เบาๆ แต่นั้นกลับทำให้ฉันรู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก...วันนี้ฉันควรให้เขาไปนอนที่โซฟาดีไหม?

"โอ๊ะ นั้นๆแวะๆ"

หลังจากที่เราเดินกันมาแทบจะสุดตลาดสายตาฉันก็หันไปเจอร้านที่ฉันต้องการทันที ฉันกระตุกมือทร็อตพร้อมกับดึงให้เขาเดินออกมาจากทางเดินทันที ทร็อตที่กำลังดูดน้ำอยู่เลิกคิ้วขึ้นลิกน้อยพร้อมกับเดินตามฉันมาและมองมาที่ฉันที่ล่ะมือออกจากตัวเองอย่างสงสัย

"จะซื้ออะไร?"

ฉันยิ้มออกมานิดๆพร้อมกับเลือกถุงมือหนังตรงหน้าไปด้วย คงไม่ต้องบอกทร็อตแล้วมั่งว่าฉันจะซื้ออะไรคือร้านนี้ฉันเคยเห็นมาขายตั้งนานแล้วและของที่อยู่ในร้านนี้สวยมาก เขาจะเอาพวกเสื้อหนังและของที่เกี่ยวกับคนที่ชอบขับรถใหญ่แบบทร็อตมาขายฉันเคยแวะหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยซื้อสักทีเพราะ...ไม่รู้จะซื้อไปใช้อะไรเพราะไม่มีรถ 555+

"ขอมือหน่อย"

"..."

ฟึ้บ..

"ดีมาก ^^"

ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆพร้อมกับหยิบถุงมือหนังสีดำขลับขึ้นมาพร้อมกับสวมมันลงไปที่มือของทร็อตช้าๆ ทร็อตเหลือบตาลงมามองพร้อมกับดูดน้ำไปด้วยใบหน้านิ่งเรียบ ฉันมองมันอยู่นานก่อนจะหยิบอีกอันมาใส่แต่อันนี้นิ้วมันโผล่ได้...แต่ฉันว่ามันไม่สวยแถมยังไม่กันหนาวอีก มือทร็อตเย็นอ่ะเวลาขับรถแถมเขายังไม่ยอมซื้อมันอีกเจ้าตัวให้เหตุผลว่ามันไม่เข้าตา แต่ฉันอยากซื้อให้เห็นมือทร็อตเย็นแล้วมันอดห่วงไม่ได้จริงๆ

"ชอบแบบไหนอ่ะ?"

"ไม่รู้ดิ หนามชอบแบบไหนก็เอาอันนั้นแหละ"

"เฮ้ย...ทร็อตเป็นคนใส่นะ"

"หนามเอาอันไหนก็เอาอันนั้นแหละ"

โอเค เอาเป็นว่าฉันเลือกเองจบ! ถ้าเอาแต่ถามแบบนี้วันนี้คงไม่ได้สักอัน ฉันหันกลับมามองถุงมือทั้งสองอีกครั้งพร้อมกับเพ่งมองมันนิ่ง...อันนี้มันก็สวยแต่มันขาดนิ้วอ่ะไม่ชอบ ฉันถอนหายใจออกมาพร้อมกับยื่นอีกอันให้พี่เขาคิดตัง ซึ่งมันก็สวยทั้งสองแหละฉันเลือกทั้งทีไงก็สวย!

"ขอบคุณครับ ^^"

"ค่ะ ^^"

ฉันรับถุงมาพร้อมกับมองมันยิ้มๆ ก่อนที่เราจะเดินกลับมาที่รถเมื่อเดินเที่ยวสมใจฉันแล้ว...สมใจแล้วเพราะของที่อยากได้ก็ได้ซื้อแล้ว ฉันยิ้มอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับจับมือทร็อตขึ้นมาพร้อมกับสวมถุงมือให้ทีล่ะข้างพร้อมกับมองมันนิ่งเมื่อใส่เสร็จ ให้ตายเข้ากับเสื้อหนังที่ทร็อตใส่ลยอ่ะ

"พอมีถุงมือแล้วยิ่งหล่อเลยให้ตาย!"

"แสดงว่าก่อนหน้านี้ไม่หล่อ?"

"อืม ขอบคุณหนามซะนะ ^^"

ทร็อตยิ้มออกมาพร้อมกับส่ายหน้าไปมาช้าๆแต่ตาทั้งสองของเขากลับมองไปที่ถุงมือที่ตัวเองกำลังใส่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพอใจ ฉันยิ้มออกใสอีกครั้งเมื่อทร็อตมองถุงมือที่ตัวเองใส่อยู่เสร็จ

"ชอบไหม?"

"...มาก ^^"

"ดูแลดีๆด้วย และก็ใส่ทุกครั้งเข้าใจไหม?"

"ครับ ขอบคุณนะ"

ทร็อตเอื้อมมือตัวเองขึ้นมาลูบผมฉันเบาๆพร้อมกับสบสายตากับฉันด้วยใบหน้าที่กำลังยิ้ม ฉันยิ้มออกมาอย่างเก็บไม่อยู่พร้อมกับหันหนีและเปลี่ยนประเด็นไปขึ้นรถแทน ให้ตาย!ถ้าจะให้มายืนจ้องตากับทร็อตต่อไปมันก็ไม่ไหวไหมฉันก็เขินเป็นนะ

"ไปไหนต่อดี?"

"ที่นั้นไหม"

"ที่ไหน?"

"มันคล้ายๆคลองอ่ะมีไฟด้วย"

ทร็อตขมวดคิ้วเข้าหากันนิดๆก่อนจะก้าวขึ้นรถตัวเองแม้จะงง ฉันยังคงอธิบายไปเรื่อยๆจนสุดท้ายได้เปลี่ยนเป็นบอกทางเขาแทน นี่ทร็อตเคยไปไหนบ้างไหมเนี้ย ฉันมองคลองข้างหน้าด้วยความตื่นเต้นหลังจากที่ทร็อตพามาถึงซึ่งตอนนี้กำลังจะค่ำและเขาเริ่มเปิดไฟแล้วมันสวยมากๆสวยจนฉันชอบมาบ่อยๆเลยล่ะ

"คนน้อยดี"

"คนที่มาที่นี้ส่วนมามีเรื่องทุกข์ใจน่ะ"

ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆหลังจากที่ก้าวลงจากรถ ทร็อตเดินตามมาพร้อมกับนั่งลงข้างฉันที่นั่งลงที่พื้นหญ้าก่อนแล้ว ฉันมองไปที่น้ำตรงหน้าด้วยรอยยิ้มซึ่งมันแตกต่างจากทุกทีที่ฉันเคยมา

"แต่ก่อนหนามก็มานี้เหมือนกัน พอมาแล้วดีขึ้นเยอะ"

"มีเรื่องเศร้างั้นสิ"

"มันไม่เชิงเศร้ามันแค่ทุกข์ใจ แต่ตอนนี้ไม่แล้วนะ...แต่ก่อนหนามมาที่นี้เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นแต่พอตอนนี้มันกลับดีกว่าเดิมเยอะเลยเมื่อมากับทร็อต ^^"

"..."

ฟึ่บ..

"ยิ่งดาวเต็มฟ้าแบบนี้ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ ^^"

ฉันมองท้องฟ้าที่ตอนนี้เต็มไปด้วยดาวด้วยรอยยิ้มก่อนจะมองทร็อตที่ค่อยๆทิ้งตัวลงนอนข้างๆฉัน เขาสอดแขนตัวเองมาให้ฉันหนุนพร้อมกับขยับเข้ามาหาฉันมากขึ้น

"อืม ที่นี้สวยจริงๆ"

"งั้นเราสองคนก็มีที่ๆเป็นที่ของพวกเราแล้วสิ"

ทร็อตเลิกคิ้วขึ้นนิดๆพร้อมกับเหลือบตาลงมองฉันที่มองเขาอยู่

"ก็ที่ที่ทร็อตเคยพาหนามไปเดทครั้งนั้น กับที่ที่หนามพาทร็อตมาวันนี้ไง...มันเป็นที่ของเรา ^^"

"ใครสอนให้พูดแบบนี้กัน?"

"จากใจล้วนๆ แต่ไม่ให้จับหรอกนะ ^^"

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับทร็อตที่หัวเราะออกมาเช่นกัน เราสองคนเงียบไปอีกครั้งแต่มันกลับไม่ได้อึดอัดแต่อย่างได๋ เราแค่เงียบเพื่อให้ได้ยินอะไรๆที่มันกำลังดังอยู่แค่นั้นเอง ฉันยกมือขึ้นพร้อมกับกางออกช้าๆและมองผ่านที่ว่างระหว่างนิ้วตัวเองไปที่ท้องฟ้าตรงหน้าก่อนที่ทร็อตจะค่อยๆยกมือตัวเองขึ้นเช่นกันเขาเอามือตัวเองรองมือฉันไว้พร้อมกับแทรกนิ้วตัวเองที่ระหว่างนิ้วฉันพร้อมกับค่อยกุมเข้าหากันเบาๆ ฉันยิ้มออกมาพร้อมกับเหลือบมองทร็อตที่กำลังมองฉันอยู่ เราสองคนสบสายตากันนิ่งก่อนที่ทร็อตจะยิ้มออกมาช้าๆ

"ยิ้มอะไรกัน?"

"มีความสุข..."

"งั้นหนามก็คงจะโคตรมีความสุขเลยดิ หยุดยิ้มไม่ได้เลย ^^"

ทร็อตหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับดันตัวเองขึ้นช้าๆพร้อมกับเลื่อนใบหน้าตัวเองเข้ามาหาฉันมากขึ้น มากจนมันบดบังท้องฟ้าตรงหน้าของฉันซะมิด...แต่ถึงอย่างนั้นท้องฉันกลับไม่เสียดายเลยที่ไม่ได้เห็นมัน เพราะคนตรงหน้าฉันเขากลับน่ามองกว่ามาก มือของฉันที่ยกขึ้นในตอนแรกค่อยๆทิ้งลงที่ข้างฉันเบาๆพร้อมกับมือของทร็อตที่ตามเข้ามาประกบ เราสองคนสบสายตากันนิ่งเหมือนกับว่าเราคุยกันผ่านทางนี้ใบหน้าทร็อตขยับเข้ามาหาฉันมากขึ้นจนรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกัน เจ้าตัวใช้สันจมูกตัวเองมาแตะสันจมูกฉันเบาๆพร้อมกับยิ้มออกมาช้าๆ

"น่ารัก..."

ฉันค่อยๆหลับตาลงพร้อมกับสัมผัสร้อนชื้นจากริมฝีปากคนตรงหน้าที่กดลงมาที่ริมฝีปากบางของฉันช้าๆ มันไม่รีบร้อนแต่กลับล้ำลึกจนรู้สึกถึงความหวานของมัน ฉันรับความหวานของเขาที่ส่งมาให้อย่างเต็มใจและไม่ขัดขืนและมันทำให้ฉันรู้สึกดีจนน้ำตาฉันมันไหลลงมาอย่าห้ามไม่อยู่ มันไม่ได้ไหลลงมาเพราะฉันที่กำลังเสียใจ แต่มันไหลลงมาเพราะฉันกำลังมีความสุข...มีความสุขที่มีทร็อตอยู่ข้างๆ มีความสุขที่เขาเป็นความสุขที่ฉันสามารถจับต้องได้